‘Als wij iets bedenken, loopt het uit de hand’
Avontuurlijke gezusters dit jaar richting Roemenië
MIDWOLDE – Een tocht van 4600
kilometer met een oud barrel. Je moet er maar zin in hebben. De zussen Martha
van der Velde (uit Midwolde) en Maria Straatman (uit Bedum) hebben dat
klaarblijkelijk. Sterker nog: ze deden het vorig jaar ook al eens. Toen
richting Spanje. Nu voert de route hen langs onder meer Hongarije en Slowakije,
met als eindbestemming Roemenië. Op 22 juni vertrekken ze onder de noemer van
de Barrel Challenge. Wat hen bezielt? Daar geven de enthousiaste dames zelf
antwoord op.
De Barrel Challenge
is een populaire challenge, met zowel een zomer- als wintereditie. Vanuit het
hele land vertrekken deelnemers in auto’s voor een helse tocht door Europa. De
enige voorwaarde: de auto moet vóór het jaar 2000 gebouwd zijn. ‘De eerste
honderden kilometers rij je nog over de snelweg, daarna ga je verder op
binnendoor wegen’, legt Martha uit. Iedere avond overnachten de deelnemers
gezamenlijk op een camping.
Martha is de oudste in een gezin met drie dochters, Maria is de jongste. De
twee kwamen vorig jaar op het spontane idee om mee te doen aan de Barrel
Challenge. ‘Het heeft ons dichter bij elkaar gebracht’, concludeert Maria bijna
een jaar later. ‘We hebben hilarische dingen meegemaakt. Echt fantastisch. Maar
we waren ook blij dat het erop zat. We zeiden tegen elkaar: één keer en nooit
meer. En toch doen we dit jaar weer mee’, lacht ze.
De rit van vorig jaar staat Maria en Martha nog helder voor de geest. Iedere
dag honderden kilometer rijden door de mooiste omgevingen. Tegenslagen zijn er
ook onderweg. ‘We reden eens dwars door de Pyreneeën, toen Martha iets rook. En
ja hoor, een paar tellen later komt er rook onder de motorkap vandaan. Sta je
dan. Even later komt er een limosine met zes deuren aan, die deden ook mee aan
de Barrel Challenge. Nou, wij lagen al gauw in een deuk. Het bleken gasten uit
Twente te zijn. Die concludeerden dat we teveel op de koppelingsplaten hadden
gereden. Zij hielpen ons uit de brand en ik gaf ze een lekker stuk droge worst
uit Bedum.’
De zussen kijken elkaar anno 2019 aan. Verhalen als deze zijn er genoeg. En het
mooie is, zelfs een jaar na dato is er nog discussie over wie er teveel op de
koppelingsplaten had gereden. Het kenmerkt de relatie tussen de twee zusters.
Er zit zes jaar verschil tussen en Martha is hierdoor ontegenzeggelijk de baas.
‘Ik zal altijd het kleine zusje blijven’, lacht Maria. Dat wil overigens niet
zeggen dat Maria haar oudere zus nooit corrigeert. ‘Vorig jaar waren we minder
goed voorbereid dan nu. We zouden bijvoorbeeld op pad gaan en toen had Martha
maar één cd voor onderweg. Daar heb ik een stokje voor gestoken. Als wij iedere
keer dezelfde cd zouden draaien, zouden we gek worden en waren we waarschijnlijk
met die cd gaan frisbeeën.’ Zodoende pakte Maria last minute nog cd’s in. De
twee vergaten echter wel het koffiezetapparaat. ‘Dat gaat ons dit jaar niet
gebeuren’, zeggen zij.
De reis duurt in totaal zeven dagen, inclusief een snipperdag. ‘Vorig jaar was dat
in Spanje. Wilden we even naar het strand. Maar mijn navigatie viel uit, dus we
stonden midden in Barcelona. Uiteindelijk zijn we per toeval nog in Blanes
terecht gekomen’, zegt Maria.
Onvergetelijk is ook de dag dat de twee bij wijze van opdracht slakken moesten
halen in een pittoresk Frans dorpje. ‘Het leek alsof we in een aflevering van
“Allo Allo!” terecht waren gekomen’, zegt Martha. ‘Die vent kwam met een sak
vol slakken aanzetten. Hilarisch.’
De opdrachten konden Martha en Maria overigens gestolen worden. ‘Wij willen
gewoon genieten’, zegt Maria. Dat kwam goed tot uiting toen Martha opeens
besloot om midden tussen de bergen even te gaan pootjebaden in een beekje.
‘IJskoud was dat’, zegt Martha. Haar jongere zus hield er verder een aantal
schrammen aan over. ‘We moesten dwars door de bosjes naar dat beekje toe. Van
mij hoefde dat niet, maar Martha wilde per se. Dus ik loop daar heen en stap –
in mijn teenslipper – midden in een koeienvlaai. Gadverdamme. Dus ik dat ding
er uit proberen te trekken, val ik zo in een bramenstruik. Ik zat onder de
schrammen en mijn voet onder de koeienpoep. Toen ben ik ook maar even het
beekje in gegaan.’
Ondanks dit alles hebben de dames er weer reuze veel zin in. ‘Als wij iets
bedenken, loopt het uit de hand’, lacht Maria. ‘Maar het wordt vast weer
gezellig. Je bent op elkaar aangewezen, maar we merkten vorig jaar dat we best
snel op elkaar in waren gespeeld. Onze band is alleen maar hechter geworden!’
Hersenstichting
Waar de
gezusters zich vorig jaar inzetten voor KiKa, gaan ze dit jaar geld ophalen
voor de Hersenstichting. ‘We willen minstens vijfhonderd euro ophalen’, zegt
Maria. ‘Het is niet verplicht om een goed doel aan de challenge te hangen, maar
wij vonden het wel een goed idee.’ Vorig jaar haalden de dames 1100 euro op.
‘KiKa spreekt veel mensen aan, de Hersenstichting misschien iets minder’, zegt
Martha. ‘Terwijl veel mensen er mee te maken krijgen. Mensen die een
hersenschudding oplopen bijvoorbeeld. Of mensen die Alzheimer krijgen.’
Momenteel is het duo op zoek naar sponsoren en proberen ze op verschillende
manieren geld op te halen. ‘Iedere euro telt. We zijn met alle kleine beetjes
blij’, zeggen de dames. Op Facebook zijn de twee te steunen via de pagina met
de pakkende naam ‘De gezusters rijden de Barrel Challenge voor de
Hersenstichting’. Wie ze wil volgen en steunen, kan daar terecht!