‘Beekjes of slootjes die zomaar ergens doorheen kronkelen, daar raak ik altijd weer van onder de indruk’
kleintje cultuur
NIETAP – Ze is een typische laatbloeier, Joke Klaveringa (47) van Galerie de Onlanden in Nietap. Als kind was ze altijd aan het tekenen. Schriften vol. ‘Die moet naar de kunstacademie’ dacht haar moeder. Maar dat durfde Joke niet. Liet zich afschrikken door een vriendin. Je moet wel héél veel werk hebben, zei die tegen haar. Op haar 35e ging ze toch. Studeerde vijf jaar later af aan de Klassieke Academie in Groningen als kunstenaar. Haar specialiteit: kinderen en landschappen. Dagelijks trekt ze er op uit met hond en schetsboek om landschappen en licht vast te leggen. Om ze vervolgens uit te werken in olieverf op doek of in een romantische aquarel.
Een meisje met gele regenlaarsjes en een oranje jack zit gehurkt een poesje te aaien. Helemaal zoals een kind van een jaar of 4 kan zijn: geboeid en verwonderd. Het is het schilderij waarmee Joke afstudeerde, het hangt in haar atelier boven de galerie aan de Meerweg. In haar galerie zijn de wanden bekleed met idyllische landschappen. Kronkelende beekjes, meren, wuivende rietpluimen en bomen in het groen. Momenteel schildert Joke veel landschappen. Vooral het licht in een landschap boeit haar. “Vooral wanneer ik ’s ochtends vroeg op pad ga, samen met mijn hond naar het Leekstermeer wandel, dan is het licht zó mooi. In mijn schetsboek, dat ik altijd bij me heb, maak ik donker- en lichtstudies, foto’s en een vluchtige aquarel van het moment. Zodat ik het rustig in mijn atelier uit kan werken. Schilderen is er altijd. Ook wanneer ik samen met mijn man een fietstocht maak. Hij wordt er wel eens gek van. Moeten we wéér stoppen voor een kronkeltje. Water. Beekjes of slootjes die zomaar ergens doorheen kronkelen. Daar raak ik van onder de indruk. Altijd weer. Wil ik liefst onmiddellijk mijn kwasten pakken.”
Onlangs kreeg Joke wel een heel speciale opdracht. Via een interview voor een radioprogramma raakte ze in gesprek met schrijver Martin Nieuwland. Meteen hadden ze en klik. Twee jaar na de uitzending kreeg ze een mail van Nieuwland. Of ze de cover voor zijn kinderboek ‘De onvergetelijke reis’, wilde schilderen. “Zo’n leuke opdracht! Het boek licht nu in de winkel.”
Portetten schildert Joke voornamelijk in opdracht. Niet dat een kind urenlang moet poseren voor de kunstenares. Joke komt langs, maakt kennis met het kind, maakt foto’s en kijkt hoe het zich gedraagt. Oogopslag, mimiek. Om het kind vast te leggen zoals het is. En wat je ziet als het af is, daar word je wel even stil van. Zó echt. Een still uit een kinderleven. “Mijn kinderen vielen op in mijn academietijd. Natuurlijk, leuk zo’n diploma, ik heb een hoop geleerd van prachtige kunstenaars. Maar als je eenmaal klaar bent begint het pas. Dan ga je de wereld in. Zelf op ontdekkingstocht.”
Onlangs sloot Joke zich aan bij De Ploeg, een kunstenaarsvereniging in Groningen, opgericht in 1918. Aansluiten is niet eens het goede woord. Ze kwam door de strenge keuring van de ballotagecommissie van de vereniging. “Daar ben ik best trots op. We doen leuke dingen samen. Binnenkort exposeren we met een groepje schilders in Museum Wierdenland in Ezinge.” Joke verzorgt ook workshops. Momenteel zitten die helemaal vol, maar een plek reserveren voor een nieuwe ronde is altijd mogelijk. Meer informatie over de galerie en het werk van Joke is te vinden op: jokeklaveringa.nl.
Een meisje met gele regenlaarsjes en een oranje jack zit gehurkt een poesje te aaien. Helemaal zoals een kind van een jaar of 4 kan zijn: geboeid en verwonderd. Het is het schilderij waarmee Joke afstudeerde, het hangt in haar atelier boven de galerie aan de Meerweg. In haar galerie zijn de wanden bekleed met idyllische landschappen. Kronkelende beekjes, meren, wuivende rietpluimen en bomen in het groen. Momenteel schildert Joke veel landschappen. Vooral het licht in een landschap boeit haar. “Vooral wanneer ik ’s ochtends vroeg op pad ga, samen met mijn hond naar het Leekstermeer wandel, dan is het licht zó mooi. In mijn schetsboek, dat ik altijd bij me heb, maak ik donker- en lichtstudies, foto’s en een vluchtige aquarel van het moment. Zodat ik het rustig in mijn atelier uit kan werken. Schilderen is er altijd. Ook wanneer ik samen met mijn man een fietstocht maak. Hij wordt er wel eens gek van. Moeten we wéér stoppen voor een kronkeltje. Water. Beekjes of slootjes die zomaar ergens doorheen kronkelen. Daar raak ik van onder de indruk. Altijd weer. Wil ik liefst onmiddellijk mijn kwasten pakken.”
Onlangs kreeg Joke wel een heel speciale opdracht. Via een interview voor een radioprogramma raakte ze in gesprek met schrijver Martin Nieuwland. Meteen hadden ze en klik. Twee jaar na de uitzending kreeg ze een mail van Nieuwland. Of ze de cover voor zijn kinderboek ‘De onvergetelijke reis’, wilde schilderen. “Zo’n leuke opdracht! Het boek licht nu in de winkel.”
Portetten schildert Joke voornamelijk in opdracht. Niet dat een kind urenlang moet poseren voor de kunstenares. Joke komt langs, maakt kennis met het kind, maakt foto’s en kijkt hoe het zich gedraagt. Oogopslag, mimiek. Om het kind vast te leggen zoals het is. En wat je ziet als het af is, daar word je wel even stil van. Zó echt. Een still uit een kinderleven. “Mijn kinderen vielen op in mijn academietijd. Natuurlijk, leuk zo’n diploma, ik heb een hoop geleerd van prachtige kunstenaars. Maar als je eenmaal klaar bent begint het pas. Dan ga je de wereld in. Zelf op ontdekkingstocht.”
Onlangs sloot Joke zich aan bij De Ploeg, een kunstenaarsvereniging in Groningen, opgericht in 1918. Aansluiten is niet eens het goede woord. Ze kwam door de strenge keuring van de ballotagecommissie van de vereniging. “Daar ben ik best trots op. We doen leuke dingen samen. Binnenkort exposeren we met een groepje schilders in Museum Wierdenland in Ezinge.” Joke verzorgt ook workshops. Momenteel zitten die helemaal vol, maar een plek reserveren voor een nieuwe ronde is altijd mogelijk. Meer informatie over de galerie en het werk van Joke is te vinden op: jokeklaveringa.nl.