Beeldhouwer Margriet Meijer heeft handen die niet stil kunnen staan
“Het idee in je hoofd vormen tot een beeld is voor mij enorme uitdaging”
“Leuk,”zegt Margriet Meijer-van Guldener (1958, Schiermonnikoog) als haar wordt gevraagd om in deze rubriek over haar ´beeldhouwerschap´ te vertellen. “Kom dan wél in de namiddag naar ons huis in Eelde, want overdag werk ik als commercieel medewerker in ons eigen bedrijf (H.Meijer Staalbouw b.v., Groningen – red.). “Beeldhouwen is voor mij weliswaar een hobby die je ook best passie mag noemen, maar er moet wél brood op de plank komen.” Het karakteriseert haar, blijkt in de loop van het gesprek al snel. Want ze praat nuchter, efficiënt denkend en met het hart op de tong. Dat ze heel creatief is ook, blijkt uit de pracht collectie beelden die ze inmiddels heeft vervaardigd. Haar motivatie? “Ik wil altijd bezig zijn, mijn handen staan nooit stil.”
Ze is op het gebied van de beeldende kunst een relatieve laatbloeier. Maar tóch komt de geboren Schiermonnikoogse best wel uit een creatief gezin, vertelt ze. “Mijn moeder tekende en schilderde graag, een van mijn twee broers schildert nóg steeds en de andere is een creatief fotograaf die nu zijn hobby vooral binnen de Fotogroep Noordenveld uitleeft. Als kind was ik altijd wel bezig, met knutselen, naaien en tuinieren. Maar tekenen? Nee, dat eigenlijk niet hoewel ik dat best kan, blijkt nu. Maar ik werk nu eenmaal liever met een vast substantie waarbij mijn handen meer bezig zijn,” lacht ze. Na de middelbare school volgde Margriet een opleiding tot verpleegkundige – ‘mét kraamaantekening’ vermeldt haar CV - en kwam ze in het voormalige RKZ in de stad Groningen te werken. Later, na haar trouwen met Henk Meijer die ze op Schiermonnikoog leerde kennen met ‘liefde op het eerste gezicht’, werd ze in 1990 medewerker in hun beider bedrijf. Dat doet ze nog steeds fulltime, ook nu de kinderen – dochter die (ook) schildert en zoon die ’creatief niets doet’- het huis uit zijn. Ze bekwaamt zich nu, in haar vrije uren, steeds verder in het beeldhouwen.
Hoe is ’t zo gekomen?, vraagt de verslaggever naar de bekende weg. Waarna Meijer-van Guldener meteen lik-op-stuk geeft: “In 2003 ben ik via een workshop beeldhouwen die ik eigenlijk min of meer uit nieuwsgierigheid - ‘mijn handen kunnen nu eenmaal niet stilstaan’- volgde, hiermee in aanraking gekomen. En ik was meteen verloren. Ik volgde daarna een beeldhouwcursus in Groningen en ben vervolgens bij professional Klaas Kuiper van atelier ‘De Steengroeve’ in Assen terechtgekomen. Hier volg ik nog steeds beeldhouwlessen, hoewel dat nu vooral is om met medecursisten over het ‘vak’ te praten. Je leert van elkaar en stimuleert elkaar, heerlijk vind ik dat. Ik ben me ook in de verschillende steensoorten gaan verdiepen. Vooral het bewerken van speksteen, een zachte vetachtige steensoort, boeit me. Al een tijd werk ik in mijn vrije tijd ook thuis aan beelden, zowel figuratief als abstract. Niet alleen gebruik ik graag speksteen, maar ook albast in diverse kleuren en ik maak beelden uit steensoorten die buiten kunnen staan zoals serpentein dat uit Zimbabwe komt en kalkzandsteen. Onze garage gebruik ik als atelier, ik heb er al mijn gereedschap bij de hand en de te gebruiken steensoorten die ik bij een specialistisch adres inkoop, liggen er keurig gerangschikt. Ik werk er graag op mijn werkbank, af en toe geef ik ook wel workshops aan belangstellenden.”
Beeldhouwen betekent voor haar pure ontspanning, beklemtoont Margriet. “Maar ik vind het ook een uitdaging. Of ik planmatig te werk ga? Meestal niet, nee, of het moet al om een gerichte opdracht gaan, die krijg ik ook steeds meer. Maar als ik ‘vrij’ werk maak, plan ik tevoren eigenlijk niets,. Ik laat me leiden door de vorm en de kleur van de te bewerken steen en zo ga ik steeds verder. Je moet dat heel geconcentreerd doen, want wat je er – in tegenstelling tot boetseren – af haalt kan er nooit meer bij komen. Het vormen van een idee in je hoofd om dat vervolgens onder je handen zien groeien tot daadwerkelijk een beeld uit steen is een heerlijk proces dat me veel voldoening geeft. Ik zeg het misschien wat bombastisch, maar het verrijkt mijn leven. Dat mijn kunst aanslaat bewijst de expositie, die tot eind april in de kunstgalerie Huis ter Heide wordt gehouden. Als gast heb ik daar een tiental van mijn beelden mogen plaatsen. Daar ben ik trots op.” (Zie daarvoor www.galeriehuisterheide.nl). Maar u kunt ook kijken op haar eigen website www.helmerdijkinbeeld.nl