Bevrijdingsvuur komt in estafette naar Norg
actueel
Jaarlijkse bevrijdingsestafette strijkt nu ook eindelijk in historisch Norg neer
NORG – Het lijkt nog ver weg, maar de voorbereidingen voor Bevrijdingsdag 2018 zijn al in volle gang. In Norg strijkt er op 5 mei zelfs een geheel nieuw fenomeen neer: de Bevrijdingsvuurestafette. Dan zullen lopers uit Norg en omstreken, het bevrijdingsvuur van Wageningen naar Norg brengen. Waarom? Omdat het kan, omdat het leuk is en opdat wij nooit vergeten. Harry Schokkenbroek, initiatiefnemer van het plan om het bevrijdingsvuur naar Norg te brengen, heeft er in ieder geval zin in. ‘Dit is toch iets bijzonders, een mooie manier om de herinnering levend te houden.’ De Bevrijdingsestafette is niets nieuws. Althans, niet in de regio. Al sinds 1948 wordt de Bevrijdingsestafette georganiseerd. Het vuur wordt ontstoken in Wageningen, bij Hotel de Wereld, waar op 5 mei 1945 de vrede werd ondertekent met Duitsland. Daar wordt menig fakkel ontbrand, die vervolgens naar uithoeken in de gehele provincie worden gelopen. ‘Iedere gemeente van Nederland mag meedoen, mits ze het kunnen organiseren. Iedere provincie heeft altijd wel één loopgroep die meedoet, waardoor er in alle provincies een vuur wordt ontstoken’, zegt Harry. In deze regio is het nog onbekend en dat is zonde, vindt Harry. ‘Ik weet zelf nog niet zo heel lang van de estafette af. Zo’n twee jaar geleden gooide ik eens een balletje op, maar toen was er niet genoeg belangstelling. Voor de estafette van 2018 is er wel genoeg animo en toen zijn we aan de slag gegaan.’ Harry, zelf van 1944, heeft de oorlog niet bewust meegemaakt. ‘Ik ken de oorlog vooral vanuit de herinneringen van mijn moeder. De chocolade en het snoepgoed wat we kregen van de Canadezen. Dat is mijn herinnering’, zegt hij. Desondanks vindt hij het nog steeds van groot belang om de Tweede Wereldoorlog te herdenken en dit vindt hij een bijzondere manier om dat te doen. ‘Het is ook vrij uniek, zeker in deze regio. Ik weet dat er wel eens teams uit Oude Pekela en Winsum hebben meegedaan, maar ik vind dat wij dit ook eens moeten oppakken.’ De loopestafette die vanuit Wageningen start, is slechts een onderdeel van een veel groter geheel. ‘Het vuur wordt vanuit Normandië naar België gebracht. Dit doen een aantal fietsers. Vanuit België wordt het vuur vervolgens naar Wageningen vervoerd, door verschillende atletiek verenigingen. Vervolgens zijn de lopers aan de beurt, die vanuit Wageningen het vuur over het gehele land verspreiden.’ Voor Harry was het vanzelfsprekend dat de estafette eens naar Norg moest komen. ‘In de omgeving van Norg heb je zoveel dingen die doen denken aan de Tweede Wereldoorlog. In dat opzicht heeft Norg echt een rijke geschiedenis. Neem nu het huis waar Bloedgroep Norg zat, maar ook Bonhagen en het voormalig vliegveld Peest’, zegt Harry. ‘Vandaar dat het mij logisch leek om de estafette eens naar Norg te halen.’ Harry begon met een inventarisatie van het aantal deelnemers en kwam uit op zestien man. ‘Acht mannen en acht vrouwen, een mooi gevarieerde groep. We kunnen nog wel wat lopers als reserve gebruiken, je weet immers nooit of er nog iemand afvalt.’ Zelf behoort Harry, samen met zijn vrouw, tot de oudere garde van de groep lopers. ‘Ik ben van 1944 en wordt dus 64 volgend jaar. Mijn vrouw is 71. Voor ons begon de tijd natuurlijk een beetje te dringen. Vandaar dat we het hebben opgepakt en er alles voor gedaan hebben om de estafette volgend jaar naar Norg te halen.’ Voor Harry komt er in ieder geval geen tweede editie van de estafette. ‘Dit is het eerste en laatste jaar dat ik het organiseer. Volgend jaar mag iemand anders het oppakken. Het zou leuk zijn als volgend jaar een vervolg aan de estafette wordt gegeven en ik ben dan heus bereid om mee te denken en waar nodig te helpen. Maar de hele organisatie ervan, neem ik dan niet meer op mij. ‘ Daar moet ook bij gezegd worden dat er nogal wat bij komt kijken. ‘Mijn vrouw en ik hebben de gehele route, van Wageningen tot aan Norg, al verkend. Met de camper gingen we dan op pad en dan maakten we wandelingen van twintig kilometer per keer. Twintig heen en twintig terug, in weer en wind. Zo weten wij precies wat de lopers kunnen verwachten.’ De tocht van Wageningen naar Norg wordt opgedeeld in twee stukken. Van Wageningen naar Zwolle en van Zwolle naar Wageningen. ‘Anders zijn we veel te lang met elkaar onderweg. Telkens zal er één persoon lopen en één naast zitten op de fiets. De rest wordt per busjes verder gebracht. Om de tien kilometer –of vijf, afhankelijk van de voorkeur van de loper – wordt er gewisseld. Het streven is om voor tien uur in Norg te zijn. We zijn dus wel afhankelijk van een tijdsschema en willen hier niet te ver van afwijken. Als iedere loper een gemiddelde snelheid van tien kilometer per uur loopt, moet het goed komen’, rekent Harry. Aan voorbereiding geen gebrek. Daarnaast kon Harry rekenen op de bereidheid van vrijwilligers, organisatoren en ondernemers uit Norg en omstreken. Of het nou COOP Spithost was die de catering verzorgde, Welzijn in Noordenveld die meedacht bij de opzet van het evenement, of Loopgroep Norg waren die hun steentje hebben bijgedragen: in Norg stond eigenlijk iedereen er wel voor open. ‘We hebben bijna nergens ‘nee’ gehoord. Dat geeft wel aan dat het hier echt leeft.’ Op 8 januari vindt er een overleg plaats over de estafette en hetgeen wat nog geregeld moet worden. Als het aan Harry ligt, worden er nog een aantal activiteiten georganiseerd rondom de estafette. ‘Het lijkt me ook leuk dat, wanneer wij Norg binnen lopen vanuit Huis ter Heide, er vanaf de Norgerhout leerlingen van het Dr. Nassaucollege met ons meelopen. We eindigen dan op de brink bij de kerk, omdat dit een mooie centrale plek is, en natuurlijk vanwege de aanwezigheid van het monument bij de kerk. Dat is in alle opzichten een geschikte plek’, meent Harry. De jonge oudere, zoals je de kwieke Harry mag omschrijven, ziet de loop met veel vertrouwen tegemoet. ‘We hebben kundige en enthousiaste lopers, en veel mensen die mee willen werken aan het evenement. Het gaat ongetwijfeld heel mooi worden.’
NORG – Het lijkt nog ver weg, maar de voorbereidingen voor Bevrijdingsdag 2018 zijn al in volle gang. In Norg strijkt er op 5 mei zelfs een geheel nieuw fenomeen neer: de Bevrijdingsvuurestafette. Dan zullen lopers uit Norg en omstreken, het bevrijdingsvuur van Wageningen naar Norg brengen. Waarom? Omdat het kan, omdat het leuk is en opdat wij nooit vergeten. Harry Schokkenbroek, initiatiefnemer van het plan om het bevrijdingsvuur naar Norg te brengen, heeft er in ieder geval zin in. ‘Dit is toch iets bijzonders, een mooie manier om de herinnering levend te houden.’ De Bevrijdingsestafette is niets nieuws. Althans, niet in de regio. Al sinds 1948 wordt de Bevrijdingsestafette georganiseerd. Het vuur wordt ontstoken in Wageningen, bij Hotel de Wereld, waar op 5 mei 1945 de vrede werd ondertekent met Duitsland. Daar wordt menig fakkel ontbrand, die vervolgens naar uithoeken in de gehele provincie worden gelopen. ‘Iedere gemeente van Nederland mag meedoen, mits ze het kunnen organiseren. Iedere provincie heeft altijd wel één loopgroep die meedoet, waardoor er in alle provincies een vuur wordt ontstoken’, zegt Harry. In deze regio is het nog onbekend en dat is zonde, vindt Harry. ‘Ik weet zelf nog niet zo heel lang van de estafette af. Zo’n twee jaar geleden gooide ik eens een balletje op, maar toen was er niet genoeg belangstelling. Voor de estafette van 2018 is er wel genoeg animo en toen zijn we aan de slag gegaan.’ Harry, zelf van 1944, heeft de oorlog niet bewust meegemaakt. ‘Ik ken de oorlog vooral vanuit de herinneringen van mijn moeder. De chocolade en het snoepgoed wat we kregen van de Canadezen. Dat is mijn herinnering’, zegt hij. Desondanks vindt hij het nog steeds van groot belang om de Tweede Wereldoorlog te herdenken en dit vindt hij een bijzondere manier om dat te doen. ‘Het is ook vrij uniek, zeker in deze regio. Ik weet dat er wel eens teams uit Oude Pekela en Winsum hebben meegedaan, maar ik vind dat wij dit ook eens moeten oppakken.’ De loopestafette die vanuit Wageningen start, is slechts een onderdeel van een veel groter geheel. ‘Het vuur wordt vanuit Normandië naar België gebracht. Dit doen een aantal fietsers. Vanuit België wordt het vuur vervolgens naar Wageningen vervoerd, door verschillende atletiek verenigingen. Vervolgens zijn de lopers aan de beurt, die vanuit Wageningen het vuur over het gehele land verspreiden.’ Voor Harry was het vanzelfsprekend dat de estafette eens naar Norg moest komen. ‘In de omgeving van Norg heb je zoveel dingen die doen denken aan de Tweede Wereldoorlog. In dat opzicht heeft Norg echt een rijke geschiedenis. Neem nu het huis waar Bloedgroep Norg zat, maar ook Bonhagen en het voormalig vliegveld Peest’, zegt Harry. ‘Vandaar dat het mij logisch leek om de estafette eens naar Norg te halen.’ Harry begon met een inventarisatie van het aantal deelnemers en kwam uit op zestien man. ‘Acht mannen en acht vrouwen, een mooi gevarieerde groep. We kunnen nog wel wat lopers als reserve gebruiken, je weet immers nooit of er nog iemand afvalt.’ Zelf behoort Harry, samen met zijn vrouw, tot de oudere garde van de groep lopers. ‘Ik ben van 1944 en wordt dus 64 volgend jaar. Mijn vrouw is 71. Voor ons begon de tijd natuurlijk een beetje te dringen. Vandaar dat we het hebben opgepakt en er alles voor gedaan hebben om de estafette volgend jaar naar Norg te halen.’ Voor Harry komt er in ieder geval geen tweede editie van de estafette. ‘Dit is het eerste en laatste jaar dat ik het organiseer. Volgend jaar mag iemand anders het oppakken. Het zou leuk zijn als volgend jaar een vervolg aan de estafette wordt gegeven en ik ben dan heus bereid om mee te denken en waar nodig te helpen. Maar de hele organisatie ervan, neem ik dan niet meer op mij. ‘ Daar moet ook bij gezegd worden dat er nogal wat bij komt kijken. ‘Mijn vrouw en ik hebben de gehele route, van Wageningen tot aan Norg, al verkend. Met de camper gingen we dan op pad en dan maakten we wandelingen van twintig kilometer per keer. Twintig heen en twintig terug, in weer en wind. Zo weten wij precies wat de lopers kunnen verwachten.’ De tocht van Wageningen naar Norg wordt opgedeeld in twee stukken. Van Wageningen naar Zwolle en van Zwolle naar Wageningen. ‘Anders zijn we veel te lang met elkaar onderweg. Telkens zal er één persoon lopen en één naast zitten op de fiets. De rest wordt per busjes verder gebracht. Om de tien kilometer –of vijf, afhankelijk van de voorkeur van de loper – wordt er gewisseld. Het streven is om voor tien uur in Norg te zijn. We zijn dus wel afhankelijk van een tijdsschema en willen hier niet te ver van afwijken. Als iedere loper een gemiddelde snelheid van tien kilometer per uur loopt, moet het goed komen’, rekent Harry. Aan voorbereiding geen gebrek. Daarnaast kon Harry rekenen op de bereidheid van vrijwilligers, organisatoren en ondernemers uit Norg en omstreken. Of het nou COOP Spithost was die de catering verzorgde, Welzijn in Noordenveld die meedacht bij de opzet van het evenement, of Loopgroep Norg waren die hun steentje hebben bijgedragen: in Norg stond eigenlijk iedereen er wel voor open. ‘We hebben bijna nergens ‘nee’ gehoord. Dat geeft wel aan dat het hier echt leeft.’ Op 8 januari vindt er een overleg plaats over de estafette en hetgeen wat nog geregeld moet worden. Als het aan Harry ligt, worden er nog een aantal activiteiten georganiseerd rondom de estafette. ‘Het lijkt me ook leuk dat, wanneer wij Norg binnen lopen vanuit Huis ter Heide, er vanaf de Norgerhout leerlingen van het Dr. Nassaucollege met ons meelopen. We eindigen dan op de brink bij de kerk, omdat dit een mooie centrale plek is, en natuurlijk vanwege de aanwezigheid van het monument bij de kerk. Dat is in alle opzichten een geschikte plek’, meent Harry. De jonge oudere, zoals je de kwieke Harry mag omschrijven, ziet de loop met veel vertrouwen tegemoet. ‘We hebben kundige en enthousiaste lopers, en veel mensen die mee willen werken aan het evenement. Het gaat ongetwijfeld heel mooi worden.’