Bewijsfoto
Wanneer in deze column een bepaald onderwerp wordt besproken gaat dit gepaard met een bijpassende foto. Daarbij wordt er naar gestreefd dat de kwaliteit ervan goed is, maar dat heb je niet altijd in de hand. Zeker niet wanneer je van anderen afhankelijk bent. Over het algemeen klaag ik trouwens niet, want vaak zijn het dezelfde mensen die foto’s sturen, zeg maar de ’hofleveranciers’ en die zijn meestal wel in orde. Op die van mezelf valt best wel eens iets aan te merken.
Het voordeel daarvan is dat je er met een kritische blik naar kunt kijken en dat heeft tot gevolg dat minstens driekwart niet goed genoeg wordt bevonden. En vaak wordt er door mij nog eens de stofkam door gehaald en verdwijnen nog eens een x-aantal plaatjes. Dat ruimt dan lekker op. Eerder was ik minder kritisch, maar vrij recent heb ik mijn bestanden bekeken en dat leidde tot een grote schoonmaakactie waarbij ik mezelf afvroeg hoe het toch mogelijk is geweest dat ik daarvoor niet met een meer kritische blik mijn foto’s heb beoordeeld. Boven dit stukje staat een foto waarvan u waarschijnlijk zegt dat die nooit gebruikt had mogen worden. Over de kwaliteit ervan ben ik het met u eens dat het ronduit bagger is wat u ziet. Maar soms… Vorige week was ik met een groep vrijwilligers actief in het Lauwersmeer om vogels te inventariseren. Dat gebeurt daar maandelijks. Eerst wordt er bij het onderkomen van Staatsbosbeheer (De Rug) koffie gedronken en lopende- en andere zaken besproken. In het gezelschap van 16 vrijwilligers bevond zich slechts één vrouw, die ik trouwens goed ken, hetgeen natuurlijk wel iets over deze sport zegt. Overigens zijn er wel steeds meer vrouwelijke vogelspotters en is het niet meer een mannenaangelegenheid pur sang. Nadat er afspraken waren gemaakt over de groepsindeling werd koers gezet naar het deelgebied dat geïnventariseerd diende te worden. Ik mocht mee met een groep die per boot het water en de waterkanten mocht afspeuren en ook alles wat langs vloog moest noteren.
Over de oogst van de dag mochten we niet klagen. Dat viel alleszins mee, zeker in vergelijking met een maand eerder toen zeer ongunstige weersomstandigheden roet in het eten gooiden. Je moet nu eenmaal van tevoren plannen en dan weet je nooit hoe het met het weer is gesteld. Ik was deze dag zeer content met onder andere waarnemingen van een Visarend, twee dichtbij, voluit zingende Spotvogels, een voorbij vliegende Dwergmeeuw, een Grote karekiet en maar liefst 3 Zeearenden. Twee daarvan waren adulte vogels en één een juveniel. Die ziet u (vaag) op de foto. Bedenk daarbij dat de vogel zich op een dusdanige afstand bevond dat hij nauwelijks was te onderscheiden en het maken van een scherpe foto een kansloze missie was. Dan rest slechts het maken van een ’bewijsfoto’ zoals wij dan zeggen en het resultaat ervan ziet u dus bijgaand. Het voordeel ervan is dat je de foto heel dichtbij kunt halen, dat doe ik wel meer, waarna met stellige zekerheid een oordeel kan worden geveld over waarmee we te maken hebben. Vandaar deze afbeelding, die hierna resoluut in de prullenbak wordt gekieperd.
Sneeuwgans Jord JØrgen Otto stuurde de redactie een serie foto’s die hij maakte in zijn woonplaats Grootegast (https://adobe.Ly/rQocDoE). Hij nam daar naar eigen zeggen een opmerkelijk schouwspel waar, namelijk een Sneeuwgans die meevloog met een groep Canadese ganzen. Jord (hij staat vooral bekend als gitarist) vermoedde dat hij als eenling gezelschap zocht, maar eenmaal neergestreken op het water werd hem te kennen gegeven dat dit niet op prijs werd gesteld. Dat is best opmerkelijk (vanuit menselijk oogpunt) want van oorsprong komen beide soorten uit Noord-Amerika en dan verwacht je dat ze ’netjes’ met elkaar omgaan. Maar zo werkt het in de natuur zelden. Ze staan elkaar eerder naar het leven. Zelfs een Meerkoet, sowieso ook al agressieve beestjes, haalde vinnig naar de Sneeuwgans uit. Die koet zal wel gedacht hebben: ”Wat moet die vreemde gans hier in de bijt, we worden hier overspoeld door exoten”. Feit is dat de vogelwereld de laatste decennia door menselijke invloeden er heel anders is gaan uitzien. Die Canadese ganzen zijn hier niet uit zichzelf gekomen en van die Sneeuwgans mag je aannemen dat hij afkomstig is uit gevangenschap. Incidenteel komt zelfs wel eens een broedgeval voor. Dat wordt dan natuurvervalsing genoemd.
