‘Bloemetje van de Krant’ voor Annieta Niemeijer
actueel
RODEN – Annieta Niemeijer uit Roden ontving deze week het bloemetje van de Krant. Ze kreeg de mooie bos aangeboden van Bloemen Boutique Anniek uit Norg. De Krant zet elke week iemand in het zonnetje. Dat gebeurt via de overhandiging van een taart of een bos bloemen. Iedereen kent wel iemand die een steuntje in de rug kan gebruiken na een moeilijke periode. Iedereen kent wel iemand die altijd klaar staat voor een ander en u heeft vast wel een bekende die u zomaar eens wilt verrassen met een taart of een bosje bloemen. Het kan dus via de Krant. Stuur een mail met de naam en een toelichting naar dekrant@media-totaal.nl.
Een ontroerend mailtje van Jeanette Kamps uit Roden bereikte de redactie van de Krant. Vriendin Annieta Niemeijer verdient beslist een bloemetje, schrijft ze. Ze was er namelijk áltijd voor haar en haar man Ubo, die ernstig ziek werd en uiteindelijk afgelopen februari overleed. 48 werd hij slechts. Ondanks dat Annieta (45) zelf ook met gezondheidsproblemen kampte en geopereerd moest worden, wilde ze zo snel mogelijk weer naar huis. Om Annieta en Ubo bij te staan. Iedere dag opnieuw. En van zo’n vriendin, die het wel en wee van haar naasten voorop stelt, nog boven haar eigen herstel verheft, dáár moeten we meer van weten.
Wanneer we de compleet verraste Annieta uitleggen waarom ze genomineerd is voor een bloemetje en door wie, springen de tranen haar in de ogen. “Dit ontroert me zó. Zo iets doe je toch gewoon?”, verklaart Annieta die schuin tegenover de familie Kamps woont. Gewoon? Naast je eigen gezin, man en baan van 48 uur per week? Hoezo gewoon? “Ubo werd rustig van me, zei hij altijd. Wat ik me trouwens niet kan voorstellen, haha”, grapt Annieta. “Ik ben nogal assertief. Zeg waar het op staat. Draai nergens om heen. ‘Ik ben bang’, zei Ubo wel eens. Darmkanker had hij. Met uitzaaiingen in zijn hoofd. ‘Daar kan ik me alles bij voorstellen, zei ik dan. Ik bleef rustig. Sprak met hem over wat komen ging. Trok hem er doorheen. Ook zijn laatste ritje deed ik samen met hem. Wij hadden een caravan gekocht. Daar waren we op de camping aan het Ronostrand mee aan het klussen. Ubo wilde er graag eens kijken.”
Ondanks haar drukke bestaan -werkweken van 48 uur als beveiliger, echtgenoot, drie kinderen en vier honden- ging Ubo voor alles. Zelfs voor haar eigen gezondheid, die op een gegeven moment ook te wensen overliet. Toen Annieta zelf aan haar benen geopereerd moest worden, kreeg ze als gevolg daarvan longembolieën. “Dat was vrij heftig ja. Ik had gemakkelijk voor Ubo aan kunnen gaan. Toen ik uit het ziekenhuis kwam heb ik meteen een rolstoel geregeld. Kon ik, als –ie me nodig had, zo naar hem toe rollen. Hij was op dat moment belangrijker ikzelf.” Toen Annieta haar overbuurman na het camping bezoekje naar huis had gebracht, ging het snel achteruit met zijn gezondheid. “Het werd letterlijk zijn laatste ritje. In februari overleed hij. Heel triest. Gelukkig heb ik er een hechte vriendschap met Jeanette aan over gehouden. We spreken elkaar iedere dag. En om de dag drinken we koffie.” Iets dat ook Jeanette nog even onderstreept in haar mail: ‘Nu nog steeds kan ik 24 uur per dag bij haar en haar gezin terecht als er iets is. Of gewoon voor een gezellig praatje met een kop koffie. Een VRIENDIN met hoofdletters’, typt ze tot slot. En daar kunnen we het alleen maar mee eens zijn Jeanette! Een zeer verdiend bloemetje!
Een ontroerend mailtje van Jeanette Kamps uit Roden bereikte de redactie van de Krant. Vriendin Annieta Niemeijer verdient beslist een bloemetje, schrijft ze. Ze was er namelijk áltijd voor haar en haar man Ubo, die ernstig ziek werd en uiteindelijk afgelopen februari overleed. 48 werd hij slechts. Ondanks dat Annieta (45) zelf ook met gezondheidsproblemen kampte en geopereerd moest worden, wilde ze zo snel mogelijk weer naar huis. Om Annieta en Ubo bij te staan. Iedere dag opnieuw. En van zo’n vriendin, die het wel en wee van haar naasten voorop stelt, nog boven haar eigen herstel verheft, dáár moeten we meer van weten.
Wanneer we de compleet verraste Annieta uitleggen waarom ze genomineerd is voor een bloemetje en door wie, springen de tranen haar in de ogen. “Dit ontroert me zó. Zo iets doe je toch gewoon?”, verklaart Annieta die schuin tegenover de familie Kamps woont. Gewoon? Naast je eigen gezin, man en baan van 48 uur per week? Hoezo gewoon? “Ubo werd rustig van me, zei hij altijd. Wat ik me trouwens niet kan voorstellen, haha”, grapt Annieta. “Ik ben nogal assertief. Zeg waar het op staat. Draai nergens om heen. ‘Ik ben bang’, zei Ubo wel eens. Darmkanker had hij. Met uitzaaiingen in zijn hoofd. ‘Daar kan ik me alles bij voorstellen, zei ik dan. Ik bleef rustig. Sprak met hem over wat komen ging. Trok hem er doorheen. Ook zijn laatste ritje deed ik samen met hem. Wij hadden een caravan gekocht. Daar waren we op de camping aan het Ronostrand mee aan het klussen. Ubo wilde er graag eens kijken.”
Ondanks haar drukke bestaan -werkweken van 48 uur als beveiliger, echtgenoot, drie kinderen en vier honden- ging Ubo voor alles. Zelfs voor haar eigen gezondheid, die op een gegeven moment ook te wensen overliet. Toen Annieta zelf aan haar benen geopereerd moest worden, kreeg ze als gevolg daarvan longembolieën. “Dat was vrij heftig ja. Ik had gemakkelijk voor Ubo aan kunnen gaan. Toen ik uit het ziekenhuis kwam heb ik meteen een rolstoel geregeld. Kon ik, als –ie me nodig had, zo naar hem toe rollen. Hij was op dat moment belangrijker ikzelf.” Toen Annieta haar overbuurman na het camping bezoekje naar huis had gebracht, ging het snel achteruit met zijn gezondheid. “Het werd letterlijk zijn laatste ritje. In februari overleed hij. Heel triest. Gelukkig heb ik er een hechte vriendschap met Jeanette aan over gehouden. We spreken elkaar iedere dag. En om de dag drinken we koffie.” Iets dat ook Jeanette nog even onderstreept in haar mail: ‘Nu nog steeds kan ik 24 uur per dag bij haar en haar gezin terecht als er iets is. Of gewoon voor een gezellig praatje met een kop koffie. Een VRIENDIN met hoofdletters’, typt ze tot slot. En daar kunnen we het alleen maar mee eens zijn Jeanette! Een zeer verdiend bloemetje!