‘Bloemetje van de Krant’ voor Martje de Boer uit Peize

PEIZE – Martje de Boer uit Peize ontving deze week het bloemetje van de Krant. Ze kreeg de mooie bos aangeboden van Flowers & Lifestyle in Roden. De Krant zet elke week iemand in het zonnetje. Dat gebeurt via de overhandiging van een taart of een bos bloemen. Iedereen kent wel iemand die een steuntje in de rug kan gebruiken na een moeilijke periode. Iedereen kent wel iemand die altijd klaar staat voor een ander en u heeft vast wel een bekende die u zomaar eens wilt verrassen met een taart of een bosje bloemen. Het kan dus via de Krant. Stuur een mail met de naam en een toelichting naar dekrant@media-totaal.nl.

Een berichtje van Gerrit en Janny Steenbergen uit Eelde in de mailbox. Ze wilden wel even iemand aanmelden voor ‘die leuke rubriek’ in de Krant. Martje de Boer, die verdient beslist een bloemetje, typten ze. Vijftien jaar lang woonden Gerrit en Janny tegenover Martje. “Ze staat áltijd voor iedereen klaar. Zo heeft ze een mevrouw die in de Hoprank woonde tot aan haar dood verzorgd en dat deed dat ook voor één van haar beste vriendinnen die uiteindelijk aan kanker overleed. Als iemand wat mankeerde werd Martje gebeld. Zo ging dat gewoon. En dat is nog lang niet alles. Ze wandelt met een eenzame buurvrouw, schenkt koffie in de Hoprank en haalt boodschappen voor een andere buurtbewoner die slecht ter been is. Altijd op d’r fietsie naar Roden. Ze heeft ons ook wel eens opgehaald. Was ik met haar man Eize de Boer naar de Rodermarkt. Teut waren we. Rijden kon echt niet meer. Toen kwam Martje. Een bijzonder mens. En altijd vrolijk. Waar je haar ook tegenkomt. Ik weet nu al wat ze zegt als je haar gaat bellen: ‘die smerige kriebel!’ M’n bijnaam, haha.”

Genoeg reden om Martje even te bellen. Ze schrikt even wanneer ze de Krant aan de telefoon heeft. De Krant?, informeert ze nogmaals. Enig idee waarvoor we bellen?, vragen we de ietwat beduusde Martje. Dat heeft ze niet. Of ze de rubriek ‘een bloemetje voor’ kent, proberen we het nog eens. “Jaaaaaa! Die heb ik nét uit.” Als ze hoort dat zij er de week erop in staat, is ze door het dolle. “Meen je niet! Wie heeft dat gedaan?” We geven een hint. Iemand uit Eelde. “Kriebel?” Een oorverdovende schaterlach volgt. Nu willen we wel eens even van Martje zelf horen wat ze allemaal doet. En wat haar nog steeds beweegt. Want Martje is zelf ook al 76. “Als ik iemand kan helpen doe ik dat graag. Heb ik altijd al gedaan. Ik vind dat heel normaal. Ook in het zwembad was ik vrijwilligster. Door een oogafwijking mag ik zelf niet in het chloorwater. Maar hielp altijd mee om de badhokjes schoon te maken, verkocht abonnementen en bracht, samen met de vriendin die er nu niet meer is, donateurskaarten rond. O god wat hebben wen een lol gehad zeg. Op een dag, toen we alle kaarten hadden bezorgd wilden we wel even doorfietsen naar Bunne. Het was zulk mooi weer. Zal het nooit meer vergeten. Verloor ze een tand!” Weer die schaterlach. “Maar dat was nog niet alles. In één keer sloeg het weer om. Winter. Koud. We kwamen in Bunne aan als sneeuwpoppen!”, herinnert ze zich terwijl ze hoorbaar een brok wegslikt. Ze voelt emotie opkomen zegt ze. Verdriet van het gemis. Ze vertelt van haar zwager, die ernstig ziek is. Mensen helpen houdt haar ook op de been. Geeft haar voldoening. “Met een oude buurvrouw ga ik altijd mee naar de tandarts, wandel met mensen in Roden en schenk koffie hier in de Hoprank. Als ik zie dat mensen plezier hebben, ja… dáár word ik blij van.” Nou Martje, héél dik verdiend, dat bloemetje!