Brandweerman Pieter Laan bevorderd tot bevelvoerder
LEEK – Pieter Laan van de brandweer in Leek is bevorderd tot bevelvoerder. Al tien jaar nu, zit hij bij de vrijwillige brandweer op de post in Leek. Al vanaf het begin was hij duidelijk over zijn ambitie om ooit bevelvoerder te worden. De verantwoordelijkheid die je draagt over een heel team past bij hem. De bevlogen brandweerman vertelt over zijn passie die hem 24/7 bezighoudt. ‘Je doet iets voor de maatschappij met een bijzondere groep. Dat vind ik mooi.’
‘Het voelt alsof we één grote familie zijn’
Pieter Laan werkt met zijn pieper, slaapt met zijn pieper en staat ermee op. Brandweerman ben je altijd. Dag en nacht. Voor Pieter is het de normaalste zaak van de wereld. Al tien jaar doet hij niet anders. Ook het thuisfront is er inmiddels aan gewend dat hij de visite vroegtijdig verlaat of zijn portie op de barbecue aan Fikkie geeft. ‘Je gezin moet er volledig achter staan als je bij de brandweer wilt. Gelukkig is dat bij ons nooit een probleem geweest. Ik vind het echt leuk, je doet iets wat een ander niet doet. Het team is hecht, je moet goed op elkaar aan kunnen. De brandweer bestaat uit drie disciplines: brand, technische hulpverlening en gevaarlijke stoffen. In al die drie dingen word je geschoold. Na afronding van die disciplines ben je manschap. Daarna kun je nog doorgroeien tot chauffeur/pompbediende en bevelvoerder. Als je bevelvoerder bent heb je de verantwoordelijkheid over een heel team. Over alles wat je doet moet je goed nadenken, je wilt met elkaar terug.’ Pieter is één van de vier bevelvoerders in Leek. Draagt een collega de verantwoording bij een uitruk, is Pieter manschap en draagt de orders op van zijn collega-bevelvoerder.
Bij een melding wordt iedereen opgepiept. De ernst bepaalt de keuzes, vertelt Pieter die inmiddels drie keer in zijn nieuwe rol heeft mogen uitrukken. ‘Je groeit er vrij snel in hoor. Belangrijkste is dat je de veiligheid garandeert op locatie en dat je het overzicht houdt. Doet iedereen wat –ie moet doen? Het is altijd spannend als de pieper gaat. Je weet nooit wat erop staat. De adrenaline gaat sneller stromen. Dat is juist wat ik mooi vind aan de brandweer: de spanning aan de ene kant, de ontspanning tijdens de oefenavonden aan de andere kant. Door corona wordt er nu even niet geoefend, maar normaal gesproken doen we dat om de week. En zo’n vier keer per jaar doen we iets leuks met de groep, ook met de partners, want die moet je tevreden houden. En één keer per jaar mogen de kinderen mee. Het voelt alsof we één grote familie zijn.’
Het korps in Leek is naarstig op zoek naar versterking. Er is plek voor drie of vier nieuwe spuitgasten, weet Pieter. ‘De krapte zit hem net als bij de meeste korpsen vooral in overdag. Daarom is het prima wanneer iemand in zeg Zuidhorn of Tolbert woont, zolang hij maar in Leek werkt. Wie het leuk lijkt, sportief en avontuurlijk ingesteld is, in groepsverband kan werken, stressbestendig is én een doener is, moet zéker even solliciteren. Het voelt dat je iets bijzonders doet. Jij gaat naar binnen waar niemand meer naar binnen mag. Enorm dankbaar werk is het ook. Je wordt met open armen ontvangen. Mensen sturen appjes of felicitaties wanneer iets goed is afgelopen.’ Helaas loopt niet alles goed af. Het ongeluk op de Zevenhuisterweg van een paar jaar geleden is iets Pieter nooit meer zal vergeten. ‘Er gebeuren jaarlijks veel ongelukken op die weg. Een gezin met twee kinderen botste tegen een boom. De kinderen hebben we kunnen redden maar de ouders hebben het niet overleefd. Dat blijft je altijd bij. Zulke situaties worden nabesproken met een speciaal team op de kazerne. Vroeger moest je stoer zijn. Doorgaan en weer verder. Nu is er gelukkig alle ruimte voor nabespreking.’
De brandweerpost in Leek telt twee TAS-voertuigen, wat zoveel betekent als tankautospuiten. Het team bestaat uit 22 brandweermannen en –vrouwen. Wie het leuk lijkt om aan te schuiven bij de grootste familie van Leek mag een mailtje sturen naar de postchef van Leek: erik.huisman@vrgroningen.nl .
