Bye Bye groep 8 van OBS De Marke

Nu de komkommers in de schappen liggen, de feestjes, bijeenkomsten en recepties met belangrijke en minder belangrijke mensen nagenoeg op z’n gat liggen, pakt de Ongenode Gast de biezen naar een lekker warm oord om even stoom af te blazen. Vanaf nu leest u wekelijks hoe het een groep acht vergaat van een willekeurige basisschool in de regio. Zij starten na de zomervakantie met een nieuwe stap in hun leven: de grote school! Ze blikken terug op hun basisschoolperiode én over het nieuwe avontuur dat ze te wachten staat. Om de kids van de Marke te spreken, moeten we naar Roderesch. Naar het survivalpark van De Zwerfsteen om precies te zijn.

Onderweg lopen we Wietse Rozema tegen het lijf. De bevlogen vrijwilliger met een enorm sociaal hart wilde even weten hoe het eraan toegaat op de bootcamp dat de OV regelde als afscheidsuitje. Snel legt hij de redacteur van deze krant even uit wat de bedoeling is op het parcours waar het behoud van droge voeten een illusie is. Vier handen aan een houten balk en twee aan een touw, dat zijn de regels. Vervolgens moeten balk en touw over de hindernissen gesleept worden. Inclusief die handen en kinderen dus. Een behoorlijke uitdaging blijkt snel. Meester Bertjan Koops van ’t Jagt houdt wel van een beetje pit. De survivalbaan bestormen met het schoolteam lijkt hem een goeie voor de teambuilding. Directeur José Wolters ziet het ook wel zitten. Wij ook wel. Juf José in minirok op hakken in de touwen. Hoe leuk zou dat zijn? Tussen de survivalklimpartijen door proberen we wat leerlingen te spreken. Dat valt nog niet mee, want de leerlingen van groep acht zijn bloedjefanatiek. Onder de bezielende en professionele begeleiding van instructeurs Mick Pathuis en Kenny Wigboldij van QTime Adventures leren de kids klimmen als behendige apen. Casper heeft in iedere geval een leuke tijd gehad op de Marke, roept hij. Veel vrienden gemaakt en ja, meester Bertjan natuurlijk. Die is leuk, anders dan alle anderen. Geen geschiedenisles uit een boek, maar hij maakt er gewoon een toneelstuk van. Na de vakantie gaat –ie een nieuw avontuur aan op de Lindenborg. Juliëtte probeert droge voeten te houden bij het beklimmen van de touwmat die over het water ligt.  Ze is goed te spreken over de juffen en meesters op haar school. Allemaal aardig, zegt ze. En de musical, daar heeft ze erg van genoten. Juliëtte gaat straks ook naar de Lindenborg om havo-vwo te doen. Amy vond het heerlijkop school. Vooral om met de kleuters te spelen, vertrouwt ze de redacteur toe. Over wat ze worden wil is ze duidelijk: politie op een paard. Maar eerst even de havo-vwo op het Augustinus afvinken. Marijn stapt met een paar kletsvoeten uit de sloot. Het boeit hem helemaal niets. Wat hij vooral fijn vond aan de Marke is dat hij alles aan meester kon vertellen, ook de minder leuke dingen. Marijn wil de bouw in en gaat straks lekker leren metselen op de Nijeborg. Floor, Dyannne en Naomi zitten boven op een hindernis van autobanden. De vriendinnen gaan alle drie naar een andere school. In volgorde: het Parcival College in Groningen, KB op de Ronerborg, en gymnasium op de Lindenborg. Julian en Boaz vonden de Marke geweldig. En als Boaz dan toch een minpuntje moet noemen, is het wel de noodschool. Hij dacht die nieuwe school er allang zou staan. Maar niets is minder waar. Boaz gaat straks naar het Stadslyceum in Groningen. Wel is hij zeker van plan om de nieuwe Marke te komen bekijken als het allemaal klaar is. Tot groot genoegen van José. ‘Gaan we samen van de glijbaan’, belooft ze hem. Julian hoeft minder ver te trappen. Hij woont voor de Ronerborg en kan zelfs lopend naar school. Joyce en Ruben zijn in een hevige strijd om het snelst verwikkeld. Tijd voor een praatje hebben ze niet. Felien vindt vooral de hechte sfeer in de klas zo leuk. Ze gaat straks naar het gymnasium in Leek, terwijl tweelingzus Annemay havo gaat doen in Groningen. Tala kiest voor TL op de Ronerborg. Ze komt in een leuke klas bij allemaal kinderen die ze kent, zegt ze triomfantelijk. Ze vond het fijn dat ze altijd bij iemand terecht kon, als er iets eens was, zegt ze. Lieve klasgenoten en lieve meesters en juffen. Een mooier compliment kun je niet krijgen toch? Tegen een uurtje of half twaalf is het tijd voor de voor de final battle. De eindstrijd. Wie is als allersnelste door de stormbaan met liefst negentien obstakels? De redacteur besluit het niet af te wachten en zich snel uit de voeten te maken. Voordat ze omver gerend wordt door deze fanatiekelingen. Veel avontuurlijker wordt het niet vandaag.