Cijfers moeten inwoners overtuigen van nut fietsgemeente

Raad van Noordenveld

Ik heb voor de komende tijd mijn portie ‘gemeentehuis’ wel weer gehad. Maandagavond werd de pers om 18:00 uur in kamer 1.22 verwacht, waar een zichtbaar aangedane burgemeester ons bijpraatte over de uitkomsten van het onderzoeksrapport van CRUX. Inmiddels kent u die uitkomsten als lezer zelf ook en anders kunt u deze nog eens rustig nalezen elders in De Krant. Voor de inwoners was het betrekkelijk goed nieuws. Zij weten waar het aan gelegen heeft en ze hebben de toezegging van de gemeente Noordenveld dat dit voor hen wordt opgelost. Voor de gemeente zelf is het een bittere pil, die – om met de woorden van burgemeester Smid te praten – ‘wel even binnenkwam’. Als het aan het gemeentebestuur ligt, worden de schades zo snel mogelijk hersteld. Noordenveld zelf zal hier waarschijnlijk langer mee in de maag zitten. Want dadelijk begint het proces van aansprakelijkheid en het zou niet gek zijn als dat zomaar twee jaar gaat duren. Eén voordeel: Noordenveld kan het hebben. Financieel gezien dan. Vandaar dat de gemeente haar inwoners ook kan verzekeren dat ze de schades netjes zullen oplossen. ‘Dat was heel lastig geweest als we geen geld hadden’, aldus gemeentesecretaris Van der Wal.

Een ochtend na deze bijzondere bijeenkomst, zat ik in dezelfde ruimte van hetzelfde gebouw. De soep van de avond ervoor bleek inmiddels op te zijn, maar voor de rest was alles hetzelfde. Bijna alles dan, want de avond ervoor was ook de rest van het journaille uitgerukt. Dit keer zat alleen ik er. Veel nieuws was er dan ook niet te vertellen, maar ik was blij met de uitdraai van het tussenrapport van ‘Kop van Drenthe Op Fietse’. Om eerlijk te zijn heb ik wel eens mijn twijfels gehad bij de ambitie van Noordenveld om dé fietsgemeente van Noord-Nederland te worden. Dat heb ik ook eens aan oud-wethouder Auwema kenbaar gemaakt, die echter tegenwierp dat het een financieel voordeel had. De cijfers hiervan ontbraken echter. In het eerder genoemde tussenrapport worden die cijfers wél helder in kaart gebracht. Toegegeven, ik had graag wat meer cijfers gezien, maar wat ik zag was positief. Twee ton voor de regionale ondernemer, overgehouden aan de Drenthe 200 in 2017. Dat is mooi nieuws. Overigens had ik graag de cijfers van 2018 gezien, daar er aanzienlijk minder deelnemers aan de start verschenen, maar indrukwekkend is het zeker. Het rapport mist her en der nog wat informatie, maar dat zal te zijner tijd aangevuld gaan worden. Dat is denk ik ook belangrijk, want zo zorg je er als gemeente voor dat je inwoners het nut inzien van ‘fietsgemeente Noordenveld’. Je moet met cijfers en feiten kunnen aantonen waarom het een goede impuls geeft aan de regio, zodat de verwijten dat ‘wethouders hun hobby tot beleid maken’ naar de achtergrond verdwijnen. Ik zie inmiddels de meerwaarde van een fietsgemeente zeker in en blijf graag geïnformeerd over wat het de regio oplevert.

 ’s Avonds liep ik nog even rond over de bespaarmarkt in Onder de Linden. Een andere – en veel leukere – plek dan het gemeentehuis weliswaar, maar ook dit werd mede vanuit de gemeente georganiseerd. Voor mij als niet-huisbezitter was het niet direct een ‘moetje’, maar ik kan me voorstellen dat vele inwoners de bespaarmarkt als nuttig hebben ervaren. Over het verduurzamen van woningen kan men beter zo snel mogelijk gaan nadenken. Want vroeg of laat moet je er aan geloven. Een collega van mij maakte het eveneens mee. Moest een nieuwe ketel voor zijn woning kopen. Hij wilde liever huren, want (en ik citeer) ‘als we straks een GroenLinks-kabinet krijgen, moeten we van het gas af’. De vertegenwoordiger van Energiewacht bood hem een contract van vijftien jaar aan, maar dat vond mijn collega te lang. ‘Wie zegt dat ik die vijftien jaar vol maak?’, was zijn terechte vraag. Hierop bood de vertegenwoordiger hem een contract van vijf jaar aan, maar wel tegen een huurprijs van 55 euro per maand. Hiermee zou zijn huur de totale besparing overtreffen. Mijn collega ging niet akkoord en de vertegenwoordiger werd nijdig. ‘Het is al vrij uitzonderlijk dat wij een vijfjarig contract aanbieden’, zei hij. Het zal u niet verbazen: ze zijn er niet uitgekomen. Een dag later stond er een andere vertegenwoordiger aan de deur, die hem opeens wél een vijfjarig contract kon aanbieden tegen een voordeliger tarief. Zou ik bij de Telegraaf hebben gewerkt, dan zou ik dit als een mooi voorbeeld van de ‘klimaatmaffia’ kunnen opvoeren. Als redacteur van De Krant noem ik het maar gewoon ‘opmerkelijk’.

Meepraten? Twitter: @MathijsRenkema