Culturele Raad Leek houdt er mee op
actueel
Nog slechts slotconcert
LEEK – De Culturele Raad Leek (CRL) houdt er mee op. De gemeente Leek draait de subsidiekraan dicht en zonder dat geld kan de CRL niet langer meer aan haar in 1982 benoemde doelstellingen voldoen. Wat nog rest is een concert, op 26 maart in de Postwagen in Tolbert. Eddy Muntendam en Titia van der Molen (voorheen Keizer) blikken terug én vooruit op het slotstuk. ‘We nemen een doosje tissues mee voor de verdrietige mensen’, zegt Muntendam.
Kunstenaars, toneelverenigingen, koren en ensembles. Allemaal hebben ze vanaf 1982 met dank aan de CRL hun kunsten kunnen vertonen op bijvoorbeeld Nienoord, in toen nog Theehuis Midwolde of in de ook al verdwenen Oude Ulo. Een mooie tijd. Leek was cultuurgemeente. Cultuur in al haar facetten tierde er welig. Nu is het einde daar. De gemeente bezuinigt en besloten is dat er niet langer geld naar de CRL gaat. Een hard gelag voor cultureel Leek. ‘Je voelde het op een gegeven wel aankomen’, zeggen Eddy en Titia. ‘Het begon natuurlijk al met minder geld en het verdwijnen van De Oude Ulo. Ambtenaar Jur Engels mocht zich niet langer alleen focussen op cultuur, dan weet je dat het helemaal stopzetten van de subsidie een logische volgende stap is. Ze zijn ons niet meer nodig. Want behalve als uitvoerend orgaan, werden we de afgelopen jaren niet zelden ingeroepen voor advies.’
De enthousiaste bestuursleden probeerden het de afgelopen jaren wel. Met de Culturele Caleidoscoop bijvoorbeeld, een redelijk succes. Het was echter niet vol te houden, financieel niet langer rond te breien, het was bovendien het enige concrete nog van wat ooit een bloeiende culturele raad was. ‘Te weinig om door te gaan, niet zinvol ook. Dan kun je jezelf maar beter opheffen’, zegt Muntendam. Door de jaren heen slaagde CRL er in elk jaar wel wat geld over te houden, werd er dus gespaard. Dat geld wordt benut voor een slotconcert in de Postwagen én aan het vervolmaken van een culturele wandel- en fietsroute dor de gemeente. Dan is ook de kas leeg en houdt het echt op. ‘Na het concert worden we opgeheven. Dat van die tissues was natuurlijk grapje, maar het doet me toch wel wat. Het doet ons wat. We hebben altijd ons uiterste best gedaan. Kennelijk zijn we niet meer nodig nu.’
Het slotfeest moet een feest der herkenning worden, een ontmoeting tussen donateurs, vrienden, leden en oud-leden. ‘We hebben geprobeerd zoveel mogelijk mensen die iets voor ons betekend hebben, op te sporen. Soms is dat gelukt, soms ook niet. Iedereen is ook gewoon welkom. Het wordt een prachtige avond voor cultuurliefhebbers’, belooft Van der Molen. Muntendam begrijpt de keuze van Leek overigens niet. ‘Je ziet het vaker hoor. Moet er bezuinigd worden, dan is cultuur vaak meteen aan de beurt. Heel jammer, in omringende gemeenten wordt cultuur nog wel op waarde geschat. Bovendien: we kregen geen tonnen. Afgezet tegen de begroting van Leek was het niet meer dan kruimelwerk. Met dat beetje geld konden we echter wel wat doen, echt wat betekenen. Cultuurgroepen moeten nu maar een alternatief vinden. De overkoepelende organisatie die wij dus waren is er straks niet meer. Ze moeten het nu zelf doen, voorheen waren wij er voor de contacten richting gemeente en voor financiële steun.’ Muntendam is cultuur en – zo voelt het- al eeuwen betrokken bij CRL. Van der Molen is dat ondertussen vijf jaar. De voormalige inwoner van Roden kan een cynisch grapje niet onderdrukken. ‘Toen ik kwam, heeft het verval zich ingezet’, zegt ze. ‘Persoonlijk zullen Eddy en ik ons op cultureel gebied echt wel blijven vermaken hoor. We treden bijvoorbeeld samen op. Eddy doet wat op scholen terwijl ik zangdocente ben. Dat loopt dus allemaal wel los. Voor de cultuur gemeente breed is dit erg jammer. Het zal er in elk geval niet beter op worden.’
Tijdens het slotconcert komen zoveel mogelijk culturele disciplines aan bod. ‘En als je mensen dan vraagt of ze voor ons op willen treden en ze zeggen meteen toe, dan doet je dat toch wat. Dat is geweldig. Dat zegt veel over hoe men tegen ons aankeek. Ik durf best te stellen dat we goed werk geleverd hebben, dat we er mochten zijn. Straks sluiten we dat af en at doet best een beetje zeer. We hopen dat ‘iedereen’ er is op 26 maart. Die avond perfect organiseren is nog het enige dat ons rest.’
Slotconcert Le Toex, uit Leek (een mix van funk, spul, rock, pop en reggae) trapt op 26 maart om 19.45 uur af met inleidende muziek. Voorzitter Wim de Haas zal om 20.00 uur de avond openen en vervolgens zal Eddy Muntendam het nieuwe kunstrouteboekje presenteren. Noa Staal, violiste uit Leek, verzorgt vervolgens een optreden, waarna voormalig Nederlands kampioen goochelen, Jasper Gray, op de bühne komt. Walther Deubel is daarna aan zet met Muntendam als begeleider op de piano, terwijl Muntendam ook aan de bak moet als begeleider van trio Moment to Moment, met ook Titia van der Molen in de gelederen. Entertainer Ingejan Holslag sluit het officiële gedeelte af. Le Toex zal daarna de dansvloer ongetwijfeld volspelen. Tussen de optredens door zal Gray zich nog enkele keren laten zien. De algehele presentatie is in handen van Titia van der Molen.
LEEK – De Culturele Raad Leek (CRL) houdt er mee op. De gemeente Leek draait de subsidiekraan dicht en zonder dat geld kan de CRL niet langer meer aan haar in 1982 benoemde doelstellingen voldoen. Wat nog rest is een concert, op 26 maart in de Postwagen in Tolbert. Eddy Muntendam en Titia van der Molen (voorheen Keizer) blikken terug én vooruit op het slotstuk. ‘We nemen een doosje tissues mee voor de verdrietige mensen’, zegt Muntendam.
Kunstenaars, toneelverenigingen, koren en ensembles. Allemaal hebben ze vanaf 1982 met dank aan de CRL hun kunsten kunnen vertonen op bijvoorbeeld Nienoord, in toen nog Theehuis Midwolde of in de ook al verdwenen Oude Ulo. Een mooie tijd. Leek was cultuurgemeente. Cultuur in al haar facetten tierde er welig. Nu is het einde daar. De gemeente bezuinigt en besloten is dat er niet langer geld naar de CRL gaat. Een hard gelag voor cultureel Leek. ‘Je voelde het op een gegeven wel aankomen’, zeggen Eddy en Titia. ‘Het begon natuurlijk al met minder geld en het verdwijnen van De Oude Ulo. Ambtenaar Jur Engels mocht zich niet langer alleen focussen op cultuur, dan weet je dat het helemaal stopzetten van de subsidie een logische volgende stap is. Ze zijn ons niet meer nodig. Want behalve als uitvoerend orgaan, werden we de afgelopen jaren niet zelden ingeroepen voor advies.’
De enthousiaste bestuursleden probeerden het de afgelopen jaren wel. Met de Culturele Caleidoscoop bijvoorbeeld, een redelijk succes. Het was echter niet vol te houden, financieel niet langer rond te breien, het was bovendien het enige concrete nog van wat ooit een bloeiende culturele raad was. ‘Te weinig om door te gaan, niet zinvol ook. Dan kun je jezelf maar beter opheffen’, zegt Muntendam. Door de jaren heen slaagde CRL er in elk jaar wel wat geld over te houden, werd er dus gespaard. Dat geld wordt benut voor een slotconcert in de Postwagen én aan het vervolmaken van een culturele wandel- en fietsroute dor de gemeente. Dan is ook de kas leeg en houdt het echt op. ‘Na het concert worden we opgeheven. Dat van die tissues was natuurlijk grapje, maar het doet me toch wel wat. Het doet ons wat. We hebben altijd ons uiterste best gedaan. Kennelijk zijn we niet meer nodig nu.’
Het slotfeest moet een feest der herkenning worden, een ontmoeting tussen donateurs, vrienden, leden en oud-leden. ‘We hebben geprobeerd zoveel mogelijk mensen die iets voor ons betekend hebben, op te sporen. Soms is dat gelukt, soms ook niet. Iedereen is ook gewoon welkom. Het wordt een prachtige avond voor cultuurliefhebbers’, belooft Van der Molen. Muntendam begrijpt de keuze van Leek overigens niet. ‘Je ziet het vaker hoor. Moet er bezuinigd worden, dan is cultuur vaak meteen aan de beurt. Heel jammer, in omringende gemeenten wordt cultuur nog wel op waarde geschat. Bovendien: we kregen geen tonnen. Afgezet tegen de begroting van Leek was het niet meer dan kruimelwerk. Met dat beetje geld konden we echter wel wat doen, echt wat betekenen. Cultuurgroepen moeten nu maar een alternatief vinden. De overkoepelende organisatie die wij dus waren is er straks niet meer. Ze moeten het nu zelf doen, voorheen waren wij er voor de contacten richting gemeente en voor financiële steun.’ Muntendam is cultuur en – zo voelt het- al eeuwen betrokken bij CRL. Van der Molen is dat ondertussen vijf jaar. De voormalige inwoner van Roden kan een cynisch grapje niet onderdrukken. ‘Toen ik kwam, heeft het verval zich ingezet’, zegt ze. ‘Persoonlijk zullen Eddy en ik ons op cultureel gebied echt wel blijven vermaken hoor. We treden bijvoorbeeld samen op. Eddy doet wat op scholen terwijl ik zangdocente ben. Dat loopt dus allemaal wel los. Voor de cultuur gemeente breed is dit erg jammer. Het zal er in elk geval niet beter op worden.’
Tijdens het slotconcert komen zoveel mogelijk culturele disciplines aan bod. ‘En als je mensen dan vraagt of ze voor ons op willen treden en ze zeggen meteen toe, dan doet je dat toch wat. Dat is geweldig. Dat zegt veel over hoe men tegen ons aankeek. Ik durf best te stellen dat we goed werk geleverd hebben, dat we er mochten zijn. Straks sluiten we dat af en at doet best een beetje zeer. We hopen dat ‘iedereen’ er is op 26 maart. Die avond perfect organiseren is nog het enige dat ons rest.’
Slotconcert Le Toex, uit Leek (een mix van funk, spul, rock, pop en reggae) trapt op 26 maart om 19.45 uur af met inleidende muziek. Voorzitter Wim de Haas zal om 20.00 uur de avond openen en vervolgens zal Eddy Muntendam het nieuwe kunstrouteboekje presenteren. Noa Staal, violiste uit Leek, verzorgt vervolgens een optreden, waarna voormalig Nederlands kampioen goochelen, Jasper Gray, op de bühne komt. Walther Deubel is daarna aan zet met Muntendam als begeleider op de piano, terwijl Muntendam ook aan de bak moet als begeleider van trio Moment to Moment, met ook Titia van der Molen in de gelederen. Entertainer Ingejan Holslag sluit het officiële gedeelte af. Le Toex zal daarna de dansvloer ongetwijfeld volspelen. Tussen de optredens door zal Gray zich nog enkele keren laten zien. De algehele presentatie is in handen van Titia van der Molen.