‘Dat hij nooit meer terugkomt is niet te bevatten’

||
|| Foto: ||
actueel

Pablo ontsnapte in blinde paniek door ontploffend vuurwerk en rende zijn dood tegemoet

ALTEVEER – Een dramatische oudejaarsdag voor de Krant-redacteur Judith van der Heide en haar gezin. Haar hond Pablo wurmde zich maandagmiddag in paniek onder de afrastering van het terrein door nadat vuurwerk vlakbij hem ontplofte. Hij rende tot aan de A28 bij Vries, waar de politie Pablo uiteindelijk dood moest schieten omdat hij in blinde paniek de snelweg dreigde op te rennen. “Bizar. Een heel slechte film. Dat hij nooit meer terugkomt is niet te bevatten.”
Nog niet eens een uurtje was Van der Heide van huis voor een boodschap in het dorp. Ze had Pablo naar buiten gelaten op het omheinde erf. Als altijd met de garagedeur open zodat hij ook naar binnen kon. Toen ze thuiskwam, het erf opreed en Pablo niet als gewoonlijk naar de auto toe sprintte, voelde Van der Heide dat er iets mis was. “Hij was nergens te bekennen. Onmiddellijk zijn mijn vriend en ik de afrastering gaan controleren op mogelijke gaten. We vonden niets. Daarna zijn we op de fiets gesprongen om te gaan zoeken. Ook mijn broer die we in het bos tegenkwamen zocht direct mee. Hij ontdekte aan de buitenkant van de heg de vluchtweg van Pablo. Hij had zich door een klein gaatje onder het gaas gewurmd. Als je bedenkt dat Pablo een grote Cane Corso van vijftig kilo is moet het blinde paniek zijn geweest.”
Wat er daarna volgde lijkt op een heel slechte film. Van een medewerker van de Dierenambulance begreep Van der Heide dat Pablo gezien was op de weg van Bunne naar Donderen. “Met drie auto’s zijn we gaan zoeken. Mijn broer, partner, ik en de kinderen. Na een minuut of twintig belde de politie. Of we op zoek waren naar een grote zwarte hond. Hij liep langs het Noord Willemskanaal, bij de A28, vertelden ze. Ik voelde opluchting. Zij zouden hem wel in het oog houden. Ik moest richting Ubbena rijden, de Oude Molenseweg op. Daar zou de politie ons verder begeleiden. Vlak voor de brug stond een politiebusje. Een agent verzocht ons een landweggetje langs het kanaal op te rijden. Daar was hij vlak daarvoor nog gezien. Ik voelde opluchting. Bijna, en dan zouden we weer herenigd zijn. Dat gebeurde niet. Ineens zag ik hem. Ik denk dat er zo’n vier meter tussen ons zat. Ik zette mijn auto stil riep zijn naam. Met grote angstige ogen keek hij me heel even aan. In plaats van naar ons toe te komen sprintte hij weg. Alsof ik een volslagen vreemde was. Paniek volgde. Mijn zoon zette dwars door de weilanden de achtervolging in. Ik deed hetzelfde. Het lukte ons niet meer bij hem in de buurt te komen.”
Inmiddels had broer Emiel zijn auto in de berm langs de A28 geparkeerd. Vanuit daar was hij het weiland ingesprongen waar Pablo was gesignaleerd. De snelweg was inmiddels aan beide zijden afgezet. “Wij zagen door de toenemende schemer amper iets meer. Op een verlaten landweggetje stonden we te turen over de landerijen. De politie en Emiel deden een poging Pablo te vangen. Mijn mobiel ging over. Emiel. Hij was gewond, in zijn hand gegrepen door Pablo. Een bizarre toestand. Hij kon Pablo niet meer bereiken met geruststellende woorden. Onze hond had zijn overlevingsmodus aangezet. Zag iedereen aan voor vijand. Opgejaagd door geknal, sirenes en razend verkeer over de snelweg vertrouwde hij niemand meer. Rond half zes zag de politie geen andere oplossing dan Pablo te doden. Mijn broer werd afgevoerd naar het ziekenhuis, wij reden ontredderd zonder Pablo naar huis. De meest trieste oudejaarsdag ooit.”
De volgende dag zijn we gaan zoeken naar iets wat de paniek zo groot maakte, dat zelfs zijn eigen terrein niet meer veilig voelde. Vlakbij zijn vluchtweg vonden we op ons erf resten van een ontplofte strijker of nitraat. Bewust over de heg gegooid, maar kennelijk had degene geen idee over de mogelijke gevolgen van zijn daad. Pablo krijgen we er nooit meer mee terug, maar ik vind het wel belangrijk om dit verhaal te vertellen. In de hoop dat mensen eerst nadenken voor ze zoiets besluiten te doen. Vuurwerk en dieren gaan niet samen. Onze grote vriend is er niet meer. Een leegte blijft achter.” Pablo is op 2 januari op zijn eigen erf begraven.
||
||

UIT DE KRANT