‘De adrenaline die door je lijf giert geeft een fantastisch gevoel’

Afbeelding
actueel

Autocrosser Esmée Hilberts is geen meisjemeisje


RODEN – Dat ze ooit in een crossauto zou stappen stond als een paal boven water. Haar vader deed aan autocross, haar moeder ook. Nu staat Esmée Hilberts (17) zelf regelmatig aan de start van een autocrosswedstrijd. Plankgas stuift ze met haar Toyota Corolla uit 1999 over menig crossbaan. Alles regelt ze zelf; van inschrijving tot bandenwissel. Een ding is zeker: deze dame is niet voor de poes. “De adrenaline die door je lijf giert geeft een fantastisch gevoel.”


Niet een sport waar je als ouder meteen aan denkt voor je dochter, autocross. Best spannend bovendien, met gierende banden over een crossbaan om het hardst. Maar Esmée Hilberts is nou eenmaal geen hockeymeisje. En dat is misschien niet eens zo vreemd aangezien ze tijden doorbracht op crosscircuits tijdens wedstrijden van haar vader. Toen ze net dertien was meldde ze haar ouders dat ze zelf wilde autocrossen. Tony Hilberts vond zijn dochter toen nog wat te jong. “Ik cross nu twee jaar”, begint Esméé Hilberts in de kantine van het autobedrijf van haar vader aan de Productieweg in Roden. “Mijn  vader heeft een crossauto gebouwd toen ik vijftien werd. Daarna ging het snel. Ik schreef me in voor de autocross in Winsum en in Eelde. Ik was meteen verkocht. De snelheid, de adrenaline, de wedstrijd die je met elkaar aangaat. Héérlijk vind ik het. In Winsum rijd ik voor Autosport Groningen, in de junioren klasse. Ik doe mee voor het clubkampioenschap. Het eerste jaar werd ik 24e van de 30, het tweede jaar 11e van de 30. In Surhuisterveen ben ik onlangs zesde geworden. Mijn doel voor volgend seizoen is nog hoger te eindigen. Nu hebben we winterstop, in mei gaat het weer los.”


Het racen met een crossauto leerde Esmée zichzelf aan, vertelt ze. “Ik heb één keer geoefend met mijn vader in een weiland. Voor de rest is het gewoon gaan. Het gas intrappen, zo simpel is het. Mijn vader gaat altijd met mij mee naar wedstrijden, samen met zijn neef Gerbrand, in de vrachtwagen. Als er iets stuk gaat, kunnen zij het repareren. Of we extra onderdelen mee hebben? Altijd een set banden en een radiateur. Banden wisselen doe ik meestal zelf. En papa geeft me tips. Hoe ik beter de bochten in kan sturen bijvoorbeeld. Daar is nog wel wat winst in te behalen. Het gas vol open in de bocht en korter remmen.” Dat autocrossen toch echt voornamelijk een mannenwereld is, erkent Esmée. Samen met nog één andere dame rijdt ze in de junioren klasse. “Dat vind ik juist leuk. Ik kan beter met jongens dan met meiden. Ik ben geen meisjemeisje. Met make-up heb ik niks. Na school (Esmée zit in 5 havo, red.) ben ik altijd in de garage te vinden. Beetje meehelpen, wat sleutelen, dat vind ik leuk. Na de havo wil ik de opleiding ‘Technisch specialist personenauto’s’ volgen op het Noorderpoortcollege. Een mooi woord voor automonteur, haha. Wat ik precies wil doen later, weet ik nog niet, maar in ieder geval iets met auto’s.” Volgend seizoen is het laatste seizoen in de junioren klasse voor Esmée. “Als je 18 bent rijd je in het laatste jaar in deze klasse. Daarna zal het waarschijnlijk de standaardklasse worden. Ach, ik kijk niet zo vooruit. Ik zie wel. Eerst nog een jaartje bij de junioren.” Tony Hilberts is trots op zijn dochter. “Alles regelt ze zelf. En zenuwen, zoals wij dat vroeger hadden vlak voor een wedstrijd, heeft ze niet. Elke wedstrijd staat ze vol zelfvertrouwen aan de start.”

UIT DE KRANT

Lees ook