De aller- aller- allerlaatste Billie Turf tocht wordt een prachtig spektakel

Afbeelding
actueel

Wat                 Billie Turf Wandeltocht


Waar               Zevenhuizen


Wanneer        Zaterdag 18 juni

ZEVENHUIZEN - De organisatoren van de Billie Turf tocht zijn blij dat de tocht dit jaar weer plaats kan vinden. Toch verandert dat niets aan het feit dat het de laatste keer is dat deze tocht gelopen gaat worden. Een van de organisatoren, Foktje Dijk, vertelt: ‘Het begon ermee dat mijn zus en ik een wandel4daagse uitzetten.
Dat was meteen een succes, mede omdat we een hele leuke samenwerking met de basisscholen in de buurt hadden. Een jaar later was de eerste wandeltocht, in de feestweek. We startten vanuit de feesttent. Het bedenken van een naam was nog wel een ding, maar vanwege het 350-jarig bestaan van het dorp hadden we een beeld van de gemeente gekregen. Dat beeld had van de kunstenaar de naam ‘Alias Billie Turf’ gekregen, dus vonden we de Billie Turf Tocht een mooie naam.’ Bij de eerste editie deden meteen al meer dan 300 wandelaars mee. ‘Dat ging echt snel, ja. De tweede editie had al meer dan 600 aanmeldingen. Omdat we de feestweek zelf ook heel leuk vinden, besloten we de tocht op een ander moment in het jaar te houden. Dat werd juni. De aanmeldingen liepen elk jaar enorm op, dus besloten we een maximaal aantal inschrijvingen te hanteren. We kunnen 1700 mensen aan en mensen kunnen zich tot de dag zelf inschrijven. Dus de vrijdag van te voren nog tot 18.00 uur, daarna sluiten de inschrijvingen. Of eerder natuurlijk, als de 1700 bereikt zijn.’
Tijdens de wandeltocht, waarbij mensen kunnen kiezen uit 10, 20, 30 of 40 kilometer is er genoeg te beleven. ‘Bij elk stempelpunt, dat mensen ongeveer om de 5 kilometer tegenkomen, is muziek. Ook kunnen mensen een kopje koffie kopen, of iets kleins om te eten. En verder zijn er verrassingsoptredens. Gewoon iets leuks, wat vrolijkheid onderweg. Ik ga natuurlijk niet vertellen wat er nu gaat gebeuren, maar het wordt leuk. Zo hadden we eens een ‘naaktcamping’. Mensen in naaktpakken die de omstanders vermaakten. Mensen die door willen lopen kunnen gewoon doorlopen. En dat zijn vaak de lange afstandslopers, de 30 en 40 kilometer. Die mensen gaan voor de kilometers en dat is natuurlijk ook prima. De kortere afstandslopers zie je vaak even kletsen en uitrusten bij de stempelposten. En zij blijven ook vaker hangen tot de afterparty.’


Naast de bestuursleden, werken er ook zo’n 100 vrijwilligers mee. ‘Er zijn mensen die al vanaf het begin meehelpen. Je hebt geen idee hoeveel werk er altijd is te doen. De routes moeten worden bedacht en voor de tocht worden voorgefietst, om te kijken of alles in orde is. Er zijn stempelposten, er moet worden gemaaid, er moeten bruggetjes worden gemaakt en draadomleidingen. Dat laatste omdat we ook stukken over privéterreinen zoals boerenerven lopen. We vragen de laatste lopers zich steeds te melden bij de stempelposten, zo kunnen we zorgen dat bruggetjes meteen weer worden weggehaald en draden weer gespannen worden. Het is niet de bedoeling dat de boeren de wandelaars een dag later weer over hun erf krijgen, natuurlijk.’
Ook worden verenigingen ingezet. ‘Zoals de Plattelandsvrouwen, daar brengen we ’s morgens alle tasjes en etenswaren naar toe, en zij vullen de tasjes die de vrijwilligers meekrijgen. Iedereen draagt zijn steentje bij. De wandelaars komen voor zo’n 20 procent uit het dorp en verder echt overal vandaan. Ook van buiten de provincie. Dat is wel een compliment.’
Ondanks het succes valt het doek toch. ‘Dat is zo. Dat vinden we echt jammer, maar hoewel we heel veel vrijwilligers hebben, wil niemand de organisatie doen. En na zoveel jaar willen we zelf ook wel eens iets anders gaan doen. Het is vreselijk leuk werk, ontzettend gezellig om het met zijn allen te doen, maar het is ook veel werk. Ook als er nu opeens toch nieuwe bestuursleden zouden komen, valt het doek. We zijn namelijk lid van de Wandelbond en we hebben een stichting. Om te voorkomen dat we daar volgend jaar weer geld in moeten steken, moesten we dat op tijd opzeggen. Mocht er nog wat geld overblijven, dan komt dat ten goede aan het dorp. Zelf vinden we het ook jammer, maar waar een deur sluit, gaat een andere deur weer open. Dus wij kijken nieuwsgierig naar de toekomst.’

UIT DE KRANT

Lees ook