‘De groei, eenheid en toewijding, dát is voor mij de meerwaarde’

Roden Girl Choristers genomineerd voor Talentprijs

RODEN – De nominatie van de Roden Girl Choristers voor de Talentprijs Noordenveld brengt ons naar Niezijl. In een fraai verbouwde oude kerk midden in het dorp woont Sonja de Vries, dirigente van het meidenkoor uit Roden. De Roden Girl Choristers hebben al op vele grote Nederlandse podia gestaan. Niet zo vreemd ook, want de in Afrika geboren en getogen dirigente, zangdocent en pianiste legt de lat hoog. “Het koor heeft een ijzersterke structuur waarin kinderen in hun eigen tempo kunnen groeien terwijl ze aan de hand worden genomen door een oudere chorister.”

Het meidenkoor is in 2000 opgericht door Bouwe Dijkstra, ook de oprichter van het Roder Jongenskoor. Vanuit ouders kreeg hij de vraag of hij misschien een koor voor meisjes wilde starten, weet Sonja de Vries die zelf in 2008 betrokken raakte. “Dat gebeurde via Sietze, mijn man. Hij was organist bij het jongenskoor. Er was iemand nodig om de opleidingsgroepen over te nemen. Dat heb ik gedaan. Een paar maanden daarna ben ik het meidenkoor gaan dirigeren, vertelt Sonja in de grote zaal van de kerk waar ze ook regelmatig haar meiden ontvangt voor een repetitiedag of een gezellig samenzijn. Want dat laatste is onderdeel van het koor. “’Where friends commit to quality’ is onze slogan. Het zegt in een notendop wie we zijn: het sociale aspect is minstens zo belangrijk. In een koor leer je niet alleen noten zingen, je leert ook om rekening te houden met elkaar.”

De Roden Girls Choristers bestaat uit 18 meiden in de leeftijd van 6 tot 20 jaar. Ze komen uit de drie noordelijke provincies van ons land. In de leeftijdsverschillen ligt juist de kracht, zegt Sonja. “Je leert weg te kijken van jezelf en voor de groep te denken. Niet alleen: zing ik mijn nootjes goed, maar ook: kan ik rekenen op het meisje dat naast mij staat? Kinderen komen hier binnen en beginnen met een cymbaaltje, een klein snaarinstrument waarmee je eenvoudig melodietjes leert zingen. Een proces dat in het eerste jaar begint en in het derde jaar is afgerond. In het eerste jaar heb je één keer per week les, vanaf het tweede jaar draai je mee in het koor. Aan het einde van het derde jaar doe je auditie, dan behoor je tot het concertkoor. De meiden kunnen op individueel tempo toegroeien naar het koor. In dat proces worden ze bij de hand genomen door een oudere chorister. We zingen vooral Engelstalige liedjes. Een behoorlijke stap voor de meisjes, zeker. We kiezen bewust voor de Anglicaanse traditie. Engeland heeft goede kinderkoren. Ze gaan voor kwaliteit, op niveau leren zingen. Kinderen worden serieus genomen, het koor is daar onderdeel van het schoolsysteem. Dat is in Nederland niet haalbaar.”

Kinderen kun je van alles wijsmaken, mits je het maar goed verpakt, weet Sonja. “Je laat ze met van alles kennismaken. Smaak kun je ontwikkelen. Ik dwing ze niet in een keurslijf. De basis is klassiek, maar uitstapjes maken we ook. Zo zingen we aanstaande zaterdag The Sound Of Music in Roden. En we hebben samengewerkt met de Nederlandse Bach Academie. Daarvoor studeerden de meiden de Johannes-Passion in. Drie keer hebben we het stuk uitgevoerd. Geweldig was het. Zó ontroerend.” Sonja is geboren en opgegroeid in Zuid-Afrika. Ze studeerde af aan het conservatorium. “Mijn oma was een heel goede pianiste. Zij heeft mij tot mijn tiende lesgegeven. Ik was tweeëntwintig toen ik naar Nederland kwam. Ik wilde hier masterclasses te volgen, daarna zou ik teruggaan was het plan. Dat liep anders: op de opleiding ontmoette ik Sietze, werd verliefd en ben niet meer weggegaan.”

In Nederland studeerde Sonja nog twee jaar aan het Prins Claus Conservatorium. Met haar meidenkoor is ze niet zozeer bezig met dirigeren, maar meer met het neerzetten van de juiste klankkleur.  “Elke dirigent heeft een bepaald klankbeeld. Die strakke, heldere klank die ze in Engelse koren hebben inspireert mij enorm. Als je goede oren hebt, kun je veel. Ik steek hoog in, maar het traject ernaar toe vind ik belangrijker dan het resultaat zelf. De groei, eenheid en toewijding, dát is voor mij de meerwaarde. Het resultaat bepaalt niet het slagen of het falen van iets. Het proces, dat is mijn levenswerk.”

Normaliter treden de Roden Girl Choristers zo’n twintig keer per jaar op. Ze stonden al eens op verschillende grote podia als het Concertgebouw in Amsterdam, Tivoli Vredeburg in Utrecht en de Grote Kerk in Den Haag. Eens per twee jaar maken de dames een uitstapje naar Engeland om daar te zingen in een kathedraal. Door corona zit dat er nu even niet in. “Dat is heel lastig. Je bent afhankelijk van de binding onderling. Dat houd je alleen in stand als je elkaar ziet. Gelukkig repeteren we wel weer nu. En op 3 oktober treedt het koor op in ‘Op de Helte’. Voor vier meisjes is dit hun eerste concert, zij zijn een jaar geleden zijn begonnen. En in de herfstvakantie komen de meiden hier, om spelletjes te doen. Gewoon even gezellig samen zijn.” In de voorjaarsvakantie is de ‘huiskamer’ van Sonja en Sietze voor een weekend het onderkomen van de Girl Choristers. “Dan houden we het koorkamp. Iedereen neemt ligbedjes en slaapzakken mee. We steken het vuur aan en houden repetitiedagen. Ik weet het: je vraagt veel van ze, maar wat je ervoor terugkrijgt is ongelofelijk. Veel meiden zie ik na hun koorperiode terug. We blijven in contact. Een aantal zijn met een conservatoriumopleiding bezig. Sonja is bevlogen, spreekt met passie over de muziek en ‘haar’ meiden. “Wat mij drijft? Een goeie. Ik heb iets met kwalitatief goede muziek, ook met klassieke kerkmuziek én met kinderen. Als dat allemaal gaat combineren kom je al snel op dit spoor. Ik ben trots op de nominatie voor de Talentprijs. De meiden doen iets wat tegendraads is voor deze tijd. Hoe ze zich opstellen om tot deze kwaliteit te komen is voor mij een enorme stimulans. Mooi dat ze gezien zijn, dat is het belangrijkste.” Wie van mening is dat de Talentprijs Noordenveld dit jaar naar de Roden Girl Choristers moet gaan, kan z’n stem uitbrengen op kunstencultuurprijs.nl.