De hilarische voetbalanekdotes van Peizenaren Lammert Kuiper en Freddy van der Ploeg
actueel
‘Geen scheids die gelooft dat we samen op vakantie gaan’
PEIZE – Maar liefst 54 competities voetbalden ze bij vv Peize. Onlangs speelden ze hun laatste wedstrijd met het vierde elftal tegen TLC. Nu is het sloes voor de kameraden Lammert Kuiper en Freddy van der Ploeg uit Peize. Genoeg gevoetbald. Met 64 en 60 is het knap lastig om de jonge honden nog een beetje bij te houden. Dan moet je op een gegeven moment zeggen dat het klaar is, vinden de mannen. Maar wat hébben ze veel beleefd samen. Zoals die keer dat ze per auto door het bos, over een bruggetje het GOMOS-park verlieten. En toen ze een keer na een potje voetbal de onderbroek aan de lamp van de kantine aantroffen. De Krant zocht ze op, bij Lammert thuis aan de Molenweg in Peize.
Tientallen jaren voetbalden DHL-chauffeur Lammert Kuiper (64) en politieagent Freddy van der Ploeg (60) in hetzelfde elftal. Kameraden voor het leven zijn ze. Geregeld gaan de dorpsgenoten samen op vakantie. Op wintersport naar Tsjechië, gezellig samen met de vrouwen. In het veld gaat het er echter wat minder gezellig aan toe. De heren zijn uiterst kritisch op elkaar. “Als je zóveel jaar met elkaar gevoetbald hebt, en je dan nog de bal op de verkeerde voet aan weet te spelen, nou, dan ben je wel een grote lul, of niet dan? Dan kun je me niet kwaaier krijgen”, sneert Freddie in de tuin van Kuiper. Waarop Lammert er onmiddellijk één overheen kletst: “Freddy wil altijd winnen, en ik ook. Zijn beiden bloedfanatiek. Als ik dan zeg ‘ga jij maar’ bij een voorzet, en hij komt vervolgens niet, ben ik woest. Ja, we kunnen flink op elkaar schelden tijdens de wedstrijd. Geen scheids die gelooft dat wij samen op vakantie gaan.”
Topscoorder
Kuiper voetbalde niet onverdienstelijk. Is topscoorder geweest. Trapte tijdens een wedstrijd met het eerste vijf doelpunten in het net. “Dat is nooit eerder gebeurd. ‘Kuiper schiet met scherp’, kopte een krant toen. Ik ben met alle elftallen kampioen geworden, behalve met het vijfde. Mijn hoogtepunt? Dat zijn er zoveel. Ik heb eens gescoord zonder schoen. Die vloog uit. Telt niet, zei de scheidsrechter. Mooi niet natuurlijk. Die zit erin en blijft erin, zei ik.” Freddy weet nog goed dat –ie kampioen werd met het tweede. Gingen ze met de auto van Jan van der Wal met het hele elftal een rondje over het veld. Hilarisch was het. “Net als onze ritjes naar de voetbalclubs. Lammert was altijd reisleider tijdens de uitwedstrijden. Lammert kent als chauffeur ieder weggetje en ieder voetbalveld. We gingen altijd binnendoor.”
Lammert proest van het lachen. “Zoals die ene keer bij GOMOS, weet je nog?” Freddy twijfelt of dat verhaal wel de ether in moet. Kan best, vindt Lammert. “We wilden wel eens wat anders. We zijn door het bos, over een bruggetje en een sluis Norg uitgereden.” De ene anekdote na de andere volgt in rap tempo. Die keer dat ze in de rust alle spijkerbroeken verhingen. “Sommigen pasten net met één bil in de broek, haha. En een keer hebben Henk Suurd wijs gemaakt dat we een crèmepje hadden waarvan je lekker bruin werd. In Kloosterburen was het geloof ik. Hij dat spul op z’n lijf gesmeerd voor de wedstrijd. Na afloop had –ie het schuim tussen de benen. Was shampoo. Wat hebben we gelachen.” Grappen die Lammert wel eens duur kwamen te staan. Een keer trof hij zijn onderbroek aan boven in de lamp van een voetbalkantine. “En weet je nog dat we ooit gevoetbald hebben in Makkinga? Op hetzelfde veld waar ook gekorfbald werd. Ons halve elftal had al gedoucht toen de dames van de korfbalclub uit de kleren gingen om te douchen. De jongens die al klaar waren wisten niet hoe snel ze de boel weer uit moesten trekken, hahaha. Alweer 35 jaar geleden hoor. Toen zaten ze nog strak in het pak.” Dan bulderend: “Als diezelfde vrouwen nu onder de douche zouden staan, zeggen we: laat maar zitten.”
De laatste wedstrijd was tegen TLC. Een wedstrijd die Freddy overigens niet meespeelde, hij moest werken. “Met tien-nul stonden we achter. Mijn zoon René stond langs de lijn. Op een gegeven moment speelde ik hem de bal toe met een lopje. Hij scoorde. Bam! 10-1. Hij heeft me bij de arm gepakt en ben onder luid applaus het veld afgegaan. Kon niet mooier.” Niet dat de mannen na het afscheid van het vierde ook de club verlaten. Zeker dat niet. Een potje 7 X 7 op het veld, wat scheidsrechteren bij de jeugd. Nee, vv Peize is nog lang niet van ze af. “We zijn en blijven liefhebbers. En bij Peize is het áltijd gezellig. Maar we voetbalden al met de tweede generatie. Het tempo ligt hoog. Voor je het weet lopen ze je weer voor de voeten. Op een gegeven moment met je zeggen dat het genoeg is. ”
‘Geen scheids die gelooft dat we samen op vakantie gaan’
PEIZE – Maar liefst 54 competities voetbalden ze bij vv Peize. Onlangs speelden ze hun laatste wedstrijd met het vierde elftal tegen TLC. Nu is het sloes voor de kameraden Lammert Kuiper en Freddy van der Ploeg uit Peize. Genoeg gevoetbald. Met 64 en 60 is het knap lastig om de jonge honden nog een beetje bij te houden. Dan moet je op een gegeven moment zeggen dat het klaar is, vinden de mannen. Maar wat hébben ze veel beleefd samen. Zoals die keer dat ze per auto door het bos, over een bruggetje het GOMOS-park verlieten. En toen ze een keer na een potje voetbal de onderbroek aan de lamp van de kantine aantroffen. De Krant zocht ze op, bij Lammert thuis aan de Molenweg in Peize.
Tientallen jaren voetbalden DHL-chauffeur Lammert Kuiper (64) en politieagent Freddy van der Ploeg (60) in hetzelfde elftal. Kameraden voor het leven zijn ze. Geregeld gaan de dorpsgenoten samen op vakantie. Op wintersport naar Tsjechië, gezellig samen met de vrouwen. In het veld gaat het er echter wat minder gezellig aan toe. De heren zijn uiterst kritisch op elkaar. “Als je zóveel jaar met elkaar gevoetbald hebt, en je dan nog de bal op de verkeerde voet aan weet te spelen, nou, dan ben je wel een grote lul, of niet dan? Dan kun je me niet kwaaier krijgen”, sneert Freddie in de tuin van Kuiper. Waarop Lammert er onmiddellijk één overheen kletst: “Freddy wil altijd winnen, en ik ook. Zijn beiden bloedfanatiek. Als ik dan zeg ‘ga jij maar’ bij een voorzet, en hij komt vervolgens niet, ben ik woest. Ja, we kunnen flink op elkaar schelden tijdens de wedstrijd. Geen scheids die gelooft dat wij samen op vakantie gaan.”
Topscoorder
Kuiper voetbalde niet onverdienstelijk. Is topscoorder geweest. Trapte tijdens een wedstrijd met het eerste vijf doelpunten in het net. “Dat is nooit eerder gebeurd. ‘Kuiper schiet met scherp’, kopte een krant toen. Ik ben met alle elftallen kampioen geworden, behalve met het vijfde. Mijn hoogtepunt? Dat zijn er zoveel. Ik heb eens gescoord zonder schoen. Die vloog uit. Telt niet, zei de scheidsrechter. Mooi niet natuurlijk. Die zit erin en blijft erin, zei ik.” Freddy weet nog goed dat –ie kampioen werd met het tweede. Gingen ze met de auto van Jan van der Wal met het hele elftal een rondje over het veld. Hilarisch was het. “Net als onze ritjes naar de voetbalclubs. Lammert was altijd reisleider tijdens de uitwedstrijden. Lammert kent als chauffeur ieder weggetje en ieder voetbalveld. We gingen altijd binnendoor.”
Lammert proest van het lachen. “Zoals die ene keer bij GOMOS, weet je nog?” Freddy twijfelt of dat verhaal wel de ether in moet. Kan best, vindt Lammert. “We wilden wel eens wat anders. We zijn door het bos, over een bruggetje en een sluis Norg uitgereden.” De ene anekdote na de andere volgt in rap tempo. Die keer dat ze in de rust alle spijkerbroeken verhingen. “Sommigen pasten net met één bil in de broek, haha. En een keer hebben Henk Suurd wijs gemaakt dat we een crèmepje hadden waarvan je lekker bruin werd. In Kloosterburen was het geloof ik. Hij dat spul op z’n lijf gesmeerd voor de wedstrijd. Na afloop had –ie het schuim tussen de benen. Was shampoo. Wat hebben we gelachen.” Grappen die Lammert wel eens duur kwamen te staan. Een keer trof hij zijn onderbroek aan boven in de lamp van een voetbalkantine. “En weet je nog dat we ooit gevoetbald hebben in Makkinga? Op hetzelfde veld waar ook gekorfbald werd. Ons halve elftal had al gedoucht toen de dames van de korfbalclub uit de kleren gingen om te douchen. De jongens die al klaar waren wisten niet hoe snel ze de boel weer uit moesten trekken, hahaha. Alweer 35 jaar geleden hoor. Toen zaten ze nog strak in het pak.” Dan bulderend: “Als diezelfde vrouwen nu onder de douche zouden staan, zeggen we: laat maar zitten.”
De laatste wedstrijd was tegen TLC. Een wedstrijd die Freddy overigens niet meespeelde, hij moest werken. “Met tien-nul stonden we achter. Mijn zoon René stond langs de lijn. Op een gegeven moment speelde ik hem de bal toe met een lopje. Hij scoorde. Bam! 10-1. Hij heeft me bij de arm gepakt en ben onder luid applaus het veld afgegaan. Kon niet mooier.” Niet dat de mannen na het afscheid van het vierde ook de club verlaten. Zeker dat niet. Een potje 7 X 7 op het veld, wat scheidsrechteren bij de jeugd. Nee, vv Peize is nog lang niet van ze af. “We zijn en blijven liefhebbers. En bij Peize is het áltijd gezellig. Maar we voetbalden al met de tweede generatie. Het tempo ligt hoog. Voor je het weet lopen ze je weer voor de voeten. Op een gegeven moment met je zeggen dat het genoeg is. ”