‘De Hofsteden heeft veel bereikt’
actueel
Bert Akker zucht. Niet dat –ie nou per se weg moet. Helemaal niet zelfs. Maar ergens is het ook een keer genoeg. Bovendien gaat Akker een pittige studie volgen die ook de nodige tijd in beslag zal nemen. Tijd voor een frisse wind door De Hofsteden, vindt hij. Maar o, wat zal hij de gezellige bestuursavonden missen. Samen met secretaris Henriëtte Johannes, bestuurslid Ad Bruin en penningmeester Bert Neven bedacht hij plannen om de buurt beter en gezelliger te maken. Een keer per twee maanden wordt er vergaderd in aanwezigheid van bitterballen en lekkere drankjes bij de bestuursleden thuis. En er is wat bereikt, door wijkbelangenvereniging De Hofsteden. Zo heeft de buurt haar eigen hondenspeelweide, zijn de saaie grijze elektriciteitskasten veranderd in hippe kunstwerken en zijn oude, vervallen speelhuisjes verwisseld voor klimrekken, doelen en een wipkip.
“Toen ik begon hebben we samen met een aantal bestuursleden en Jan Donkelaar van WiN een ronde gedaan: wat leeft er in de wijk? Hondenpoep voerde de lijst aan. Dat hebben we als eerste aangepakt. Op speelplekken hebben we hondenpoeppaaltjes geplaatst. Niet hier je hond laten poepen, was de boodschap, vertelt Bert Akker die in het dagelijks leven werkt als pleegzorgwerker bij Yorneo. “Dat werkte. Al vrij snel lag er op het Binnenhof (een plek waar veel overlast was) geen drol meer. Inmiddels hangen op veel plaatsen ook dispensers, waar mensen zakjes uit kunnen plukken om de poep in te scheppen. Mede bereikt –en dat wil ik beslist even noemen- dankzij medewerking van de gemeente. De samenwerking verloopt altijd goed en vlot. Inmiddels hebben veel andere wijken in Roden het idee van de paaltjes van ons overgenomen.” De Hofsteden was ook de allereerste wijk met een eigen hondenspeelweide. Een fraai, afgebakend parkje waar viervoeters naar hartenlust kunnen rennen met een uitrustbank (of ontmoetingsbank, ’t is maar net hoe je het bekijkt) voor de baas. “Al moet ik heel eerlijk zeggen dat de speelweide ook een keerzijde heeft. Een aantal buurtbewoners ervaart overlast door blaffende honden. Het geblaf is niet op te lossen, wel proberen we het gesprek aan te gaan om over en weer begrip te krijgen.”
De poepalen zijn een van de vele initiatieven van De Hofsteden. De club zit nooit stil. Een broedmachine van ideeën lijkt het wel. Ook op sociaal gebied verzint het bestuur van alles om de wijkbewoners in beweging te krijgen. De koffieochtend, de borrelmiddag, en de soepinstuif zijn daar voorbeelden van. Op de deurmat van 800 huishoudens valt regelmatig een uitnodiging voor dit soort sociale bijeenkomsten. “Sommige mensen wonen heel dicht bij elkaar, maar kennen elkaar niet. Andere buurtbewoners zijn alleen en komen zelden de deur uit. Op deze manier ga je ook eenzaamheid ter lijf, dat vinden we heel belangrijk.” De Hofsteden organiseert ook ieder jaar de jaarlijkse ‘opschoondag’. Een nuttig én sociaal gebeuren. “Iedereen die zich geroepen voelt mag meehelpen. We verzamelen bij de basisschool de Hoeksteen. De gemeente levert hesjes, grijpers en containers, wij ruimen op. Je wilt niet weten wat je allemaal tegenkomt. Vooral ook een gezellige dag. Mensen schieten je even aan voor een praatje. Laten merken dat ze het waarderen wat je doet.”
Hangjeugd
Nog een dingetje waar ze iets mee moeten in De Hofsteden: jongeren die rondhangen op plekken waar anderen er last van hebben. Bij de ingang van het Valkhof bijvoorbeeld. Daar ‘hangt’ standaard een clubje van zo’n 15 jongelui tegen de gevel. Bert Akker pleit voor een eigen plek voor de jeugd. In samenspraak met de jongeren zelf. “Je kunt over ze praten, maar veel beter is mét ze praten”, vindt Akker, die zelf regelmatig met de jongeren in gesprek gaat. “Ik loop naar ze toe. Maak een praatje. Vraag hoe zij het zien, wat hun wensen zijn. Ze voelen zeker wat voor een eigen plek. Maar waar en wat dat dan zou moeten zijn, daar hebben ze (en wij ook niet) nog geen concreet antwoord op. Je zou bijvoorbeeld iets met de boventallige bushokjes kunnen doen. Hangjeugd is een aandachtspunt. Dat is ook bekend bij onze wijkagent Robert Bouma, met wie we goed contact hebben. Het probleem komt ook ter sprake tijdens het platformoverleg met andere wijkbelangenverenigingen dat we eens per 3 maanden hebben. Van elkaar kunnen we leren. We hopen snel met een goede oplossing te komen.”
Bert Akker blijft nog tot de zomer betrokken bij het bestuur van De Hofsteden. In tussen hoopt hij dat zich een nieuwe voorzitter heeft gemeld. Hoe Akker zijn extra vrijgekomen vrije tijd straks gaat benutten, weet hij nog niet. Hij vindt een koor leuk en iets in de politiek lijkt hem ook wel wat. “Ach, ik zie het wel. Die studie zal ook nog best even zwaar worden. Al zal het best even wennen zijn, het is goed om te stoppen. We hebben veel bereikt en ik laat een leuke club mensen achter.” Wie zich geroepen voelt om toe te treden tot het wel heel gezellige bestuur of de voorzittershamer in de hand wil nemen kan een mailtje sturen naar: info@dehofsteden.nl.
Bert Akker stopt als voorzitter wijkbelangenvereniging De Hofsteden
RODEN – Elf jaar geleden nog een vrij uniek (vrijwillig) baantje: voorzitter van een wijkbelangenvereniging. De Hofsteden was de tweede wijk in Roden met zo’n vereniging die op allerlei manieren opkomt voor de belangen van de wijk. Nu heeft bijna iedere wijk er één. Vroeger zorgde de gemeente ervoor dat de boel in de wijken er schoon en netjes bij lag, nu zijn het de wijkbelangenverenigingen die regelen dat de hondendrollenoverlast binnen de perken blijft en er initiatieven genomen worden om de leefbaarheid in de wijk te bevorderen. Bert Akker deed het ruim tien jaar voor De Hofsteden. Met heel veel liefde en passie.Bert Akker zucht. Niet dat –ie nou per se weg moet. Helemaal niet zelfs. Maar ergens is het ook een keer genoeg. Bovendien gaat Akker een pittige studie volgen die ook de nodige tijd in beslag zal nemen. Tijd voor een frisse wind door De Hofsteden, vindt hij. Maar o, wat zal hij de gezellige bestuursavonden missen. Samen met secretaris Henriëtte Johannes, bestuurslid Ad Bruin en penningmeester Bert Neven bedacht hij plannen om de buurt beter en gezelliger te maken. Een keer per twee maanden wordt er vergaderd in aanwezigheid van bitterballen en lekkere drankjes bij de bestuursleden thuis. En er is wat bereikt, door wijkbelangenvereniging De Hofsteden. Zo heeft de buurt haar eigen hondenspeelweide, zijn de saaie grijze elektriciteitskasten veranderd in hippe kunstwerken en zijn oude, vervallen speelhuisjes verwisseld voor klimrekken, doelen en een wipkip.
“Toen ik begon hebben we samen met een aantal bestuursleden en Jan Donkelaar van WiN een ronde gedaan: wat leeft er in de wijk? Hondenpoep voerde de lijst aan. Dat hebben we als eerste aangepakt. Op speelplekken hebben we hondenpoeppaaltjes geplaatst. Niet hier je hond laten poepen, was de boodschap, vertelt Bert Akker die in het dagelijks leven werkt als pleegzorgwerker bij Yorneo. “Dat werkte. Al vrij snel lag er op het Binnenhof (een plek waar veel overlast was) geen drol meer. Inmiddels hangen op veel plaatsen ook dispensers, waar mensen zakjes uit kunnen plukken om de poep in te scheppen. Mede bereikt –en dat wil ik beslist even noemen- dankzij medewerking van de gemeente. De samenwerking verloopt altijd goed en vlot. Inmiddels hebben veel andere wijken in Roden het idee van de paaltjes van ons overgenomen.” De Hofsteden was ook de allereerste wijk met een eigen hondenspeelweide. Een fraai, afgebakend parkje waar viervoeters naar hartenlust kunnen rennen met een uitrustbank (of ontmoetingsbank, ’t is maar net hoe je het bekijkt) voor de baas. “Al moet ik heel eerlijk zeggen dat de speelweide ook een keerzijde heeft. Een aantal buurtbewoners ervaart overlast door blaffende honden. Het geblaf is niet op te lossen, wel proberen we het gesprek aan te gaan om over en weer begrip te krijgen.”
De poepalen zijn een van de vele initiatieven van De Hofsteden. De club zit nooit stil. Een broedmachine van ideeën lijkt het wel. Ook op sociaal gebied verzint het bestuur van alles om de wijkbewoners in beweging te krijgen. De koffieochtend, de borrelmiddag, en de soepinstuif zijn daar voorbeelden van. Op de deurmat van 800 huishoudens valt regelmatig een uitnodiging voor dit soort sociale bijeenkomsten. “Sommige mensen wonen heel dicht bij elkaar, maar kennen elkaar niet. Andere buurtbewoners zijn alleen en komen zelden de deur uit. Op deze manier ga je ook eenzaamheid ter lijf, dat vinden we heel belangrijk.” De Hofsteden organiseert ook ieder jaar de jaarlijkse ‘opschoondag’. Een nuttig én sociaal gebeuren. “Iedereen die zich geroepen voelt mag meehelpen. We verzamelen bij de basisschool de Hoeksteen. De gemeente levert hesjes, grijpers en containers, wij ruimen op. Je wilt niet weten wat je allemaal tegenkomt. Vooral ook een gezellige dag. Mensen schieten je even aan voor een praatje. Laten merken dat ze het waarderen wat je doet.”
Hangjeugd
Nog een dingetje waar ze iets mee moeten in De Hofsteden: jongeren die rondhangen op plekken waar anderen er last van hebben. Bij de ingang van het Valkhof bijvoorbeeld. Daar ‘hangt’ standaard een clubje van zo’n 15 jongelui tegen de gevel. Bert Akker pleit voor een eigen plek voor de jeugd. In samenspraak met de jongeren zelf. “Je kunt over ze praten, maar veel beter is mét ze praten”, vindt Akker, die zelf regelmatig met de jongeren in gesprek gaat. “Ik loop naar ze toe. Maak een praatje. Vraag hoe zij het zien, wat hun wensen zijn. Ze voelen zeker wat voor een eigen plek. Maar waar en wat dat dan zou moeten zijn, daar hebben ze (en wij ook niet) nog geen concreet antwoord op. Je zou bijvoorbeeld iets met de boventallige bushokjes kunnen doen. Hangjeugd is een aandachtspunt. Dat is ook bekend bij onze wijkagent Robert Bouma, met wie we goed contact hebben. Het probleem komt ook ter sprake tijdens het platformoverleg met andere wijkbelangenverenigingen dat we eens per 3 maanden hebben. Van elkaar kunnen we leren. We hopen snel met een goede oplossing te komen.”
Bert Akker blijft nog tot de zomer betrokken bij het bestuur van De Hofsteden. In tussen hoopt hij dat zich een nieuwe voorzitter heeft gemeld. Hoe Akker zijn extra vrijgekomen vrije tijd straks gaat benutten, weet hij nog niet. Hij vindt een koor leuk en iets in de politiek lijkt hem ook wel wat. “Ach, ik zie het wel. Die studie zal ook nog best even zwaar worden. Al zal het best even wennen zijn, het is goed om te stoppen. We hebben veel bereikt en ik laat een leuke club mensen achter.” Wie zich geroepen voelt om toe te treden tot het wel heel gezellige bestuur of de voorzittershamer in de hand wil nemen kan een mailtje sturen naar: info@dehofsteden.nl.