De Hofsteden, Roden
Datum: 28 november
Tijd: 14.00 uur
RODEN – Het moet ergens in februari van dit jaar zijn geweest, toen het bestuur van wijkbelangenvereniging De Hofsteden weer eens een idee kreeg. Want ideeën hebben ze wel vaker. Het idee was dit keer het laten beschilderen van de elektriciteitskastjes in de wijk, of beter: twee van de veelal grijze, sombere, vieze en grauwe kastjes. En zo geschiedde. Vrijdag was de onthulling. De buurt is in elk geval een stuk kleurrijker.
Mooi die kastjes hoor, maar de omstandigheden waaronder ze vrijdag gepresenteerd werden, waren minder fraai. Het was een graad of vijf, al voelde het aan als tenminste min tien. Het waaide. Het was koud. En dus zagen we wethouder Wekema eens een keer in vest. Grijs vest zelfs. Bert Akker- de trotse voorzitter- had ook de winterjas uit het veld gehaald, net als zijn bestuursleden Jan Dijkstra, Henriette Johannes en Jan Donkelaar. Femma Bezu m(voorheen Dam) was ook van de partij, net als Akker’s vrouw Nienke, die dit keer dus als een soort van first lady fungeerde. Ook Marc Brink - balend van het missen van een concert van Ellen ten Damme- was van de partij. Uiteraard ook in winterjas.
Het eerste kastje dat bekeken werd, was die tegenover De Hoeksteen. Ada en Rob, van de Teken & Schildergroep Roden, waren er verantwoordelijk voor. Ze schilderden kindertjes op het kastje. ‘ Was nog best lastig om iets passends te bekenden’, gaf Ada ruiterlijk toe. ‘Vanwege de positie van dit kastje, tussen twee scholen, hebben we voor kinderen gekozen. Kinderen in alle kleuren en maten. Leek ons wel passend.’ Een ovationeel applaus klonk. Had iedereen ook meteen de handen weer warm. Vervolgens werd een korte wandeling richting Schonauwen gemaakt, voor de onthulling van het tweede kastje. Deze was beschilderd door Angela en Riena, door deze klus voortaan ook wel Michelangela en Mondriena genoemd. Want zij kozen voor het zo bekende ontwerp van Mondriaan, met daarop fietsers en wat verwijzingen. Niet naar de Heerenveense Tuin in de buurt overigens. ‘Dat was te lang’, lachte Angela. Riena had nog niet veel noten op haar zang. De kunstenares arriveerde te laat. ‘Man, ik wist niet dat dit zo officieel zou gebeuren’, verontschuldigde ze zich.
Daarna kon het grote bedanken beginnen. Voorzitter Akker bleek er een grootmeester in. Hij bedankte zoveel mensen, dat het bijna leek alsof hij zelf niets meer had hoeven doen, en wellicht was dit ook wel zo. Delegeren lijkt Akker’s specialiteit.
Akker bedankte de kunstenaars, de twee jongens van de Esborg, zijn bestuursleden en de twee mannen van Enexis, die ook van de partij waren. Hij bedankte nog net niet de toevallig passerende fietser. Namens de gemeente was Alex Wekema van de partij. Ook hij wilde uiteraard nog wel wat zeggen. ‘ Jullie mogen’, zo begon hij. ‘best trots zijn. De Hofsteden is een trendsetter geweest. Want jullie zijn maar mooi de eerste wijk waarin dit gebeurd is. Inmiddels is er veel meer belangstelling. Wat mij in dit project ook aanspreekt is de samenwerking tussen de partijen. Tussen Enexis, de gemeente, de wijk en de Esborg bijvoorbeeld. Er zijn heel veel partijen bij betrokken geweest en het resultaat is prachtig.’
Voorzitter Akker, nog puffend van het bedanken, liet verder nog weten dat er plannen zijn om in het voorjaar nog eens twee elektriciteitskastjes te beschilderen. Wellicht worden dan ook de twee scholen – De Hoeksteen en Het Valkhof- bij die plannen betrokken. Een portret van de voorzitter zelf op een kastje ziet hij niet zitten. ‘Erg vervelend als hondjes steeds tegen je aan plassen’, lachte Akker, die de aanwezigen vervolgens uitnodigde voor een hapje en drankje. Helaas voor de mensen was dit niet ergens binnen, maar gewoon buiten. De partytent bood weinig verweer tegen de ijskoude wind. Het mocht de pret niet drukken. De Hofsteden is trendsetter en binnen afzienbare tijd komt de vereniging opnieuw met iets bijzonders. Maar daarover later meer.
