De Hoprank op bezoek bij Villa Kakelbont
actueel
‘We zouden ze zo mee willen nemen’
PEIZE - Al vijf jaar gaan de peuters van kinderdagopvang Villa Kakelbont in Peize elke maand op bezoek bij de bewoners van verzorgingstehuis De Hoprank. Dinsdag kwamen ‘de Oma’s’ ook eens bij hen.
Wanneer de eerste Oma’s binnenrollen zijn ze er even stil van. Zeventien peuters tussen de een en vier jaar kijken met grote ogen hoe de Hoprankers tussen hun speelgoed door laveren. Een meisje met blonde vlechtjes durft al een handje te geven. Een jongetje biedt ze zijn autootje aan.
De bezoekers mogen op de grote bank zitten, de kinderen kruipen er op de grond omheen. ‘Wat een gekrioel , hè,’ zegt een van de leidsters tegen een bezoekster. ‘Ik heb negen kinderen, twintig kleinkinderen en zestien achterkleinkinderen,’ antwoordt deze. ‘Ik ben wel wat gewend.’
En dan begint het pas echt. ‘Altijd is Kortjakje ziek’ wordt al gauw ingezet. En met ‘In de maneschijn,’ zingen jong en oud hard mee.
Wanneer de koffie op is en de kinderen onrustig worden, is het tijd om te verven. Er liggen schorten, kwasten en dennenappels klaar. Een herfstproject. De bezoekers gaan samen met de kinderen om de tafel zitten. ‘Wilt u ook een dennenappel verven?’ vraagt een leidster. De bezoekster grinnikt: ‘Ik ben 93. Laat mij maar rustig zitten genieten.’ De peuters doen extra hun best. ‘Normaal zijn ze er binnen twee minuten op uitgekeken,’ zegt de leidster. ‘Maar nu hebben ze publiek.’
De samenwerking tussen Villa Kakelbont en De Hoprank kwam tot stand op initiatief van Petra Birze, een van de drijvende krachten achter Villa Kakelbont. ‘Ik had gelezen hoe goed het is voor jonge kinderen om met ouderen om te gaan,’ vertelt ze. ‘En we zijn ten slotte bijna buren.’ Ze zocht contact met de activiteitenbegeleiding en die was meteen enthousiast. Sindsdien spelen en zingen de peuters elke laatste dinsdag van de maand met de Hoprankers. ‘Voor hen is het ook goed. Ouderen die normaal de hele dag ineengedoken in hun stoel zitten steken spontaan hun armen in de lucht bij een liedje, of doen enthousiast mee met het overrollen van een bal.’
Het is bijzonder dat de bewoners van De Hoprank er zijn. Voor iedere oudere is een vrijwilliger nodig die brengt en haalt. Dat lukt niet elke week. ‘Konden ze maar spontaan bij ons aanbellen voor een bezoekje,’ zegt Petra. ‘Dat zou helemaal leuk zijn.’
Het uur is om en vrijwilligers die de Hoprankers terug zullen brengen komen binnen. ‘Zulke lieve oogjes,’ zegt een bezoekster nog vertederd. ‘We zouden ze zo mee willen nemen.’ ‘Jassen controleren!’ roept Petra. ‘Of ze er niet stiekem een kind onder verbergen.’
De peuters zwaaien de Oma’s uit. Een nieuwe date is alweer gemaakt. ‘Tot volgende week,’ wuift een van de Hoprankers. ‘Dan kom ik voorlezen!’
PEIZE - Al vijf jaar gaan de peuters van kinderdagopvang Villa Kakelbont in Peize elke maand op bezoek bij de bewoners van verzorgingstehuis De Hoprank. Dinsdag kwamen ‘de Oma’s’ ook eens bij hen.
Wanneer de eerste Oma’s binnenrollen zijn ze er even stil van. Zeventien peuters tussen de een en vier jaar kijken met grote ogen hoe de Hoprankers tussen hun speelgoed door laveren. Een meisje met blonde vlechtjes durft al een handje te geven. Een jongetje biedt ze zijn autootje aan.
De bezoekers mogen op de grote bank zitten, de kinderen kruipen er op de grond omheen. ‘Wat een gekrioel , hè,’ zegt een van de leidsters tegen een bezoekster. ‘Ik heb negen kinderen, twintig kleinkinderen en zestien achterkleinkinderen,’ antwoordt deze. ‘Ik ben wel wat gewend.’
En dan begint het pas echt. ‘Altijd is Kortjakje ziek’ wordt al gauw ingezet. En met ‘In de maneschijn,’ zingen jong en oud hard mee.
Wanneer de koffie op is en de kinderen onrustig worden, is het tijd om te verven. Er liggen schorten, kwasten en dennenappels klaar. Een herfstproject. De bezoekers gaan samen met de kinderen om de tafel zitten. ‘Wilt u ook een dennenappel verven?’ vraagt een leidster. De bezoekster grinnikt: ‘Ik ben 93. Laat mij maar rustig zitten genieten.’ De peuters doen extra hun best. ‘Normaal zijn ze er binnen twee minuten op uitgekeken,’ zegt de leidster. ‘Maar nu hebben ze publiek.’
De samenwerking tussen Villa Kakelbont en De Hoprank kwam tot stand op initiatief van Petra Birze, een van de drijvende krachten achter Villa Kakelbont. ‘Ik had gelezen hoe goed het is voor jonge kinderen om met ouderen om te gaan,’ vertelt ze. ‘En we zijn ten slotte bijna buren.’ Ze zocht contact met de activiteitenbegeleiding en die was meteen enthousiast. Sindsdien spelen en zingen de peuters elke laatste dinsdag van de maand met de Hoprankers. ‘Voor hen is het ook goed. Ouderen die normaal de hele dag ineengedoken in hun stoel zitten steken spontaan hun armen in de lucht bij een liedje, of doen enthousiast mee met het overrollen van een bal.’
Het is bijzonder dat de bewoners van De Hoprank er zijn. Voor iedere oudere is een vrijwilliger nodig die brengt en haalt. Dat lukt niet elke week. ‘Konden ze maar spontaan bij ons aanbellen voor een bezoekje,’ zegt Petra. ‘Dat zou helemaal leuk zijn.’
Het uur is om en vrijwilligers die de Hoprankers terug zullen brengen komen binnen. ‘Zulke lieve oogjes,’ zegt een bezoekster nog vertederd. ‘We zouden ze zo mee willen nemen.’ ‘Jassen controleren!’ roept Petra. ‘Of ze er niet stiekem een kind onder verbergen.’
De peuters zwaaien de Oma’s uit. Een nieuwe date is alweer gemaakt. ‘Tot volgende week,’ wuift een van de Hoprankers. ‘Dan kom ik voorlezen!’
