de Hullen, Roden

Datum: 27 februari
Tijd: 10.30 uur
RODEN – De Hullen in Roden was vrijdag het sprookjesachtige decor van een heus glowball-toernooi. Glowball is voetballen in het donker. Met een soort van lichtgevende bal, lichtgevende tape en blacklights. De belangstelling was enorm. Liefst veertig teams gaven zich op en dus kon het evenement al op voorhand als geslaagd beschouwd worden.

Wouter Meertens is sportcoach. Zijn primaire taak is om kinderen in beweging te krijgen. En dan het liefst met nieuwe activiteiten. Een sportcoach moet innoveren. Glowball voldeed volledig aan dat profiel. De animo was enorm, bewegen deden de kinderen volop en zelfs de ouders vonden het leuk.
Voetballen in het donker dus. ‘Voordeel is ook dat als je iemand een trap verkoopt je er vaak gewoon mee wegkomt. Ze zien toch niet wie het gedaan heeft’, lacht Wouter Meertens, die ondertussen – een sportcoach kan verschillende zaken tegelijk- zijn telefoon bedient. Want Wouter is druk. Iedereen wil iets van hem. ‘Ik had voor deze dag wel zestig ploegjes in kunnen schrijven’, zegt Wouter, die vandaag bijgestaan wordt door stagiaires van de Hanzehogeschool en het Alfa College. ‘Ik heb heel wat mensen teleur moeten stellen en dus overwegen we of we in een volgende vakantie misschien twee dagen moeten organiseren. Kennelijk vindt men dit leuk.’

Dat kennelijk kon wel weg, want iedereen vond het leuk. Onder blacklights tegen een gekleurde bal trappen, dat is dus leuk. ‘Op de bal zit een gell-laag. De velden zijn afgezet met lichtgevende tape en de hesjes schijnen op door de lampen. Dat is eigenlijk alles. Kind kan de was doen. Meeste werk was nog wel het verplaatsen van de doeltjes van VV Roden naar de sporthal’, zegt Wouter.

Ook ouders genieten. Het is een keer wat anders dan Balorig of zwemmen. Jan Posthumus (expert in alles) is er zelfs. Niet weg te krijgen uit de Hullen. Rene Albers ook, net als coach Winston Horstmeijer, die de eerste twee wedstrijdjes met zijn team wint. De kinderen dragen gekleurde bandjes om de polsen, om de gekleurde ‘kermis’ compleet te maken. En ook in de kantine van de Hullen worden goede zaken gedaan.

‘We willen hier best wel meer mee doen’, zegt Wouter. ‘Je zou bijvoorbeeld kunnen denken aan het organiseren van een Drents kampioenschap. Ik noem maar iets. Ook de afmetingen van de velden biedt voordelen. Er wordt vier tegen vier gespeeld en de kinderen krijgen veel balcontacten. Het zou een goed alternatief zijn voor de Noordenveldcup. Want dat evenement oogst behalve lof nu toch ook wat kritiek. Verdeeld over bijna drie maanden komen de voetballertjes wel erg weinig aan hun trekken. Spelen op halve veldjes zou een alternatief kunnen zijn. Kunnen meer spelertjes tegelijk in actie komen. Spelen ze dus meer wedstrijden. Maar goed: dat is aan de organisatie. Daar gaat de Ongenode gast gelukkig niet over.
De kinderen scoren aan de lopende band. Ook in het donker. In het donker zijn de talenten ook te herkennen. De toeschouwers soms minder. Het is op de tast een plekje zoeken op de tribune. Het is botsen en schuivelen. Wouter is ondertussen en aan het bellen, aan het regelen en staat weer een bezoeker te woord. Wat overigens niet lukte vrijdag was douchen. In de kleedkamers van de Hullen was namelijk legionella geconstateerd. Maar daar kon zelfs Wouter niets aan doen…