‘De kleur blauw in al zijn tinten is mijn favoriet’

Afbeelding
kleintje cultuur

Kleintje Cultuur


Laatste expositie in galerie Zunneschien



VEENHUIZEN – Het expositieseizoen bij galerie Zunneschien aan de Hospitaallaan in Veenhuizen zit er bijna op. Geesje Wanningen is de laatste in rij. Al eerder gingen Angelique Koops met foto’s, Willem Misker met schilderijen, de Norgse Simone Krijgsman met paardenfoto’s, foto’s vanFrits en Cobbie Morrenhof en schilderingen van Hennie Enting haar voor. Geesje Wanningen is enige jaren geleden met vroegpensioen gegaan na een werkzaam leven in de financiële administratie.


‘Een vriendin van mij schilderde al een tijdje en dat bracht mij op het idee om dit ook eens te gaan proberen. Kom maar eens langs zei zij en zo maakte ik als eerste een zwart-wit schilderij. Dat lukte, ik kreeg er aardigheid en lol aan en ik kreeg hartstikke leuke reacties op mijn schilderijen. Sinds die tijd heb ik het schilderen niet meer losgelaten. Deze expositie in de komende septembermaand is een idee van mijn buurvrouw. Zij heeft mij opgegeven en Tiny Veenstra van Zunneschien heeft mij uitgenodigd.’


Geesje Wanningen heeft naast haar huis een eigen klein atelier. Een mooi plekje met een lange werktafel en ruimte om de schilderijen op te bergen. Als een schilderij af is maakt haar man er een passende lijst omheen. ‘Da’s heel erg mooi als je huisgenoot een beetje handig is. Samen maken we er dan een mooi werkstuk van.’ Het schilderij dat Geesje op de foto in De Krant laat zien is een werk getiteld ‘Strand’.  Een surrealistisch schilderij met schelpen, zand, zee en luchten. Op hardboard geschilderd, terwijl er meestal op canvas wordt gewerkt. ‘De kleur blauw in al zijn tinten is mijn favoriet. Die kleur gebruik ik heel vaak, soms vrolijk, soms donkerder. Op dit schilderij ‘Strand’, heb ik blauwtinten gebruikt voor schaduwen en lichtplekken, zodat luchten en de zee op die wijze naar voren komen. Ik hou wel van dikke klodders op het doek. Zeg maar gerust dat ik niet van de dunne verf ben, het zit er dik op. Ik gebruik ook spatels en paletmesjes om zo meer reliëf aan te kunnen brengen. De materialen die ik gebruik heb ik gaandeweg gewoon verzameld en in een potje thuis opgeslagen. Ik verzin vaak ter plekke welke kant het opgaat met een schilderij. Dan denk ik, wat zie ik hierin en dan ga ik aan de slag. Ik maak ook dankbaar gebruik van internet, foto’s en indrukken die ik op doe. Ik werk altijd met acrylverf. Werken met acryl heeft dan zo zijn voordeel. Je kunt het gemakkelijker bewerken.’


De schilderijen brengen tegelijkertijd een herinnering naar boven aan hun overleden dochter. De signatuur Atit is altijd een verwijzing naar haar naam. De naam van haar zoals Titia die zag op de achterzijde van haar stoeltje op school als zij zich omdraaide en ernaar keek. ‘Het stemt droevig, maar geeft toch ook tegelijkertijd een goed gevoel,’ laat Geesje Wanningen weten. Schilderijen zijn er inmiddels talrijk. Exposities zijn er in dorpshuis De Spil en de culturele ruimte van de Hervormde Kerk in Bovensmilde. Soms wordt er wat verkocht, zodat nieuwe materialen kunnen worden aangeschaft, soms wordt er een schilderij weggegeven. ‘Voor mij is dit schilderen een hobby. Ik heb het mij zelf aangeleerd en de reacties die ik krijg zijn best bemoedigend. Het schilderen geeft mij rust. Ik krijg een soort van tevredenheidsgevoel over mij als een doek klaar is. Dan denk ik, ja nu is het goed en daar word ik blij van.’

UIT DE KRANT