De laatste rustplaats (2)
REGIO – Twee zekerheden hebben we. We worden geboren en komen te overlijden. De Krant bezoekt in de zomer de begraafplaatsen in de gemeente Noordenveld. Vandaag deel twee: de begraafplaats in Nieuw Roden.
Symboliek: wie via de Beukenlaan naar de begraafplaats in Nieuw Roden rijdt, rijdt een doodlopende weg in. Doodlopende weg. Tsja. Treffender kan niet. En het moet gezegd, in navolging van Roden is ook de begraafplaats in Nieuw Roden schitterend gelegen. In de bossen, tussen knoerten van bomen die midden op de begraafplaats net voldoende licht doorlaten. Voor de begraafplaats staat het vrijersbankje. Niet zomaar een bankje, maar een heel mooi bankje. Past bij de sfeer rondom de begraafplaats, al doet de naam wellicht anders vermoeden. Minder mooi is de dixie van Gjaltema een de Ereberglaan. Dat hoort niet, al moeten mensen die rondom de begraafplaats werken – en het dus zo mooi houden- uiteraard ook hun behoefte doen. Ook de blauwe containers pal na de ingang van de begraafplaats misstaan, al is de begraafplaats mede daardoor wel schoon. Schoon met de hoofdletter S. In Nieuw Roden vind je geen rommel. Zoals het hoort. De begraafplaats- van 1935- is overigens verbonden voor rijwielen en honden, zoals dat op veel begraafplaatsen in de gemeente zo is. Het geval dat zich onlangs in Engeland voordeed, een hond liep daar elke dag naar het graf van de baas om vervolgens uren op de steen te gaan liggen, zal in Nij-Roon niet zo snel gebeuren. Kinderen jonger dan zestien mogen de begraafplaats niet alleen betreden. Dat lijkt op het eerste gezicht wat aan de strenge kant. Een jongen of meid van vijftien kan toch best naar het graf van opa?
De stenen zijn ook hier divers. Op het nieuwe gedeelte zie je de ontwikkeling van de stenen door de jaren heen het best. Van echt steen naar glas. Tot heuse kunstwerken met foto’s. Confronterende foto’s soms. Foto’s zoals mensen waren toen ze nog in goede gezondheid waren. Op een steen van ijzer (roestkleurig) preikt ‘IJzeren wilskracht’. Dat maakt nieuwsgierig. Mooi is ook de tekst ‘De cirkel is rond’. Nog mooier is ‘Ik heb geleefd’. Teksten maken wel nieuwsgierig, en op die vragen krijg je vaak geen antwoord meer. ‘Ik heb geleefd’ suggereert wellicht een leven vols seks, drugs en rock & roll. Dat zie je aan de foto niet af. Mysterieus dus, maar in elk geval een korte, pakkende tekst. Bijzonder is ook de tekst ‘An end has a start’. Kun je ook alle kanten mee op.
De lichtinval in Nieuw Roden is fantastisch. De zon krijgt vrij spel. Zet de stenen in het licht. Zoals dat hoort. De bult grint doet wellicht wat afbraak aan het geheel. Die bult moet nog verspreid worden. Misschien dat dit ondertussen wel al gebeurd is. De lichtinval, de ligging, de bomen en het vrijerbankje; het maakt de begraafplaats in Nieuw Roden tot een waardige laatste rustplaats. De dixie doet wat afbreuk aan het geheel. Maar die zal er tijdelijk staan. Gaan we althans van uit. Op het vrijerbankje zit ondertussen een man. Hij kijkt zwijgend voor zich uit. Dromerig. We vragen hem niets. Is het niet het moment voor.
