De Ongenode Gast op bezoek bij de mooiste natuurijsbaan van Nederland

||||
|||| Foto: ||||
[on] genode gast

ALTEVEER – De Ongenode Gast vond het tijd om eens te kijken bij de maatschappelijke stage van een groepje leerlingen van de Esborg in Roden. Onder begeleiding van vrijwilliger Wieb Smid helpen de leerlingen mee met projecten van Staatsbosbeheer, zoals deze keer opruimen bij IJsvereniging RAS in Alteveer.
Wieb Smid begeleidt al 15 jaar kinderen bij hun maatschappelijke stage. ‘Ik kom uit een heel ander segment, het bankwezen. Na mijn pensioen ben ik vrijwilliger geworden. Meestal werken we in het Mensingebos, maar vandaag plegen we onderhoud bij de ijsbaan. Ik moest wel even wennen, ik heb veel ervaring in het omgaan met mensen, maar niet per definitie met leerlingen. Dat kende ik nog niet. Maar het gaat me goed af inmiddels. Het is elke keer weer een uitdaging. Dit werk doe je op levenservaring.’

Irene is 12. Ze heeft mooie regenlaarzen aan met luipaardmotief. Ze vindt het heel leuk om haar maatschappelijke stage op deze manier te doen. ‘Ik houd van natuur. Ik moest er wel even aan wennen, maar nu ben ik wel gewend. Ik houd het meest van takken slepen.’ De Ongenode Gast kijkt een beetje kritisch naar het fragiel uitziende meisje. ‘Ik ben best sterk hoor,’ zegt ze. En inderdaad, even later staat ze flink te harken en ze doet daarbij niet onder voor de jongens.

Johannes Warnes werkt als vanaf 2013 als vrijwilliger bij Staatsbosbeheer. ‘Dat ging best grappig. Ik was met pensioen en was graag in de natuur. Ik maakte regelmatig foto’s. Daarbij was ik vaak in de Peestermaden te vinden. Op een dag kwam ik een auto van Staatsbosbeheer tegen. Wat ik aan het doen was? Foto’s maken, zei ik. Het bleek dat ik al tijden in een gebied rondliep waar ik niet mocht komen. Ik vroeg wat ik ervoor moest doen om er wel te mogen komen. Het antwoord kwam meteen: vrijwilliger worden. Een week later kwam ik de boswachter weer tegen en hij had meteen een klusje voor me. Ik moest de grondwaterputten in de Peestermaden meten. Ik vond het fantastisch. Ik deed het twee keer in de maand, te voet. 14 kilometer legde ik dan af.’
Johannes werkt meestal alleen. ‘Dat vind ik wel zo lekker, dan heb je ook geen gezeur,’ grinnikt hij.



Demian is 13. Hij vindt er niks aan, buitenwerken. Hij zou veel liever bij een boer aan de slag gaan. Maar hij was er te laat mee. ‘Ik houd van dieren,’ zegt hij. ‘Stieren, koeien, honden en katten.’ Staatsbosbeheer leek hem wel leuk, maar dat valt dus tegen. Toch staat hij flink te werken. Ook Jeffrey werkt mee. Hij doet het vandaag voor het eerst. Hij vindt het lekker om even niet in de klas te zitten. Voor hem wordt nog een stage gezocht. ‘Ik wil wel bij de Kringloop aan de slag,’ zegt hij, ‘of bij de carwash.’ Hij vindt auto’s en oude spullen leuk.
Kane was op het dak aan het werk. ‘Ik heb geen hoogtevrees nee. Ik vind buitenwerken meestal wel leuk.’  Hij haalt zijn schouders op. ‘Soms ook niet, dan vind ik het te koud. Volgend jaar ga ik wat anders doen, maar ik weet nog niet was. Wat ik het leukst vind? Dat ik hier met vrienden ben.’

Voorzitter van IJsvereniging RAS Abel Mulder staat enthousiast mee te werken. ‘Hier wordt de hele zomer geschaatst,’ zegt hij met een wijds armgebaar naar het water. ‘De schaatsenrijders lopen de hele zomer over het water heen.’ De ijsbaan bevat de hele zomer water. ‘Dat komt omdat het een pingoruïne is, een natuurlijk water dat al in de ijstijd ontstaan is. Door de mensen erbij te betrekken wordt de ijsbaan ook van hen. Voor klusjesdagen vragen we ook altijd allemaal mensen uit de buurt en daar is altijd genoeg draagvlak voor. Ook hebben we geen probleem om bestuursleden te krijgen.’

Dat is maar goed ook. Want nu nog bestuurslid Linda van Zonneveld houdt binnenkort op met besturen. Maar vooralsnog helpt ze lekker mee tijdens de klusdag. Zij en Irene staan lekker samen te harken. Even later verdwijnen ze het clubhuis in. Nadere inspectie wijst uit dat Irene aan het stofzuigen is. Met een enthousiast gezicht. ‘Dat had ze nog nooit gedaan,’ vertelt Irene, ‘ze vroeg of ze dat eens mocht doen.’ De ongenode gast denkt aan de hondenharen in haar huis en wil al aanbieden dat Irene ook wel even bij haar thuis mag oefenen, als de stofzuiger uit wordt gezet en iedereen binnenkomt voor koffie. Deel een van de klusdag zit erop. De klussers kunnen nu even warm worden voor deel twee. En de Ongenode Gast? Die moet weer naar de redactie. Jammer, want de pepernoten kwamen net op tafel.


||||
||||
||||
||||

UIT DE KRANT