De Ongenode Gast spot veel talent op het Districtstoernooi bij REO
(On)genode gast
Ongenode gast: districtstoernooi Groningen-Drenthe
Wat: Districtstoernooi Groningen -Drenthe bij REO Wanneer: 17 september Tijd: 15:15 uur
RODEN - Op de parkeerplaats van tennisvereniging REO te Roden, loopt een jongeman in een rood sportshirt zich warm. Met een verbeten gezicht huppelt hij over het parkeerterrein terwijl hij zijn armen als wieken laat draaien. Even de armen losmaken voor de partij van straks. Het ziet er ietwat vreemd uit, zo’n warming-up te midden van bolides. Het districtstoernooi Groningen-Drenthe is dan ook niet zomaar een toernooi. Alleen zij met echte kwaliteiten en talent komen hier aan bod. Zo ook de zoons van vrijwilliger Jetty Jans. Haar zoons, Sander en Jarno, zijn door de KNLTB uitgenodigd. Alleen als je door de tennisbond wordt uitgenodigd, mag je aan het toernooi deelnemen. Desondanks doen er aan het toernooi een handjevol REO- leden mee. Het districtstoernooi van de provincies Groningen en Drenthe, wordt ieder jaar op een andere plek gehouden. Zo kwamen Assen, Hoogeveen en Groningen al aan bod. Volgend jaar strijkt het toernooi neer in Haren en dit jaar is Roden dus aan de beurt. Het toernooi is onderdeel van de ‘District Masters’ van de KNLTB. Dit toernooi wordt in totaal in veertien verschillende districten georganiseerd. Het streven is om het toernooi ieder jaar bij een andere vereniging te laten plaatsvinden. Een vereniging moet dan minstens beschikken over zes gravelbanen en een overdekte baan. Dit laatste was zeker de afgelopen week geen overbodige luxe. Vrijwilliger Ger Albers, die vandaag bardienst heeft, wijst onze ongenode gast in de kantine op een paar belangrijke namen binnen de vereniging en organisatie van het toernooi. Maar niet voor dat hij een heerlijk kopje koffie heeft aangeboden. Betalen moet hier per pin, waardoor het muntgeld van de gast weer in zijn eigen portemonnee verdwijnt. In de kantine loopt de ongenode gast Harry Lassche tegen het lijf. Hij is als lid van de KNLTB aanwezig bij het toernooi. ‘Ik heb nog nooit meegemaakt dat het weer zo slecht was gedurende dit toernooi. Vorig jaar, in Haren, hadden we natuurlijk fantastisch weer’, zegt Lassche. Daarna begint hij aan een opsomming van dagen met slecht weer. Wanneer de opsomming eindigt, heeft hij eigenlijk alle dagen van de week wel genoemd. Alleen vandaag is hij tevreden over het weer. Daarna legt hij uit hoe een tennisser voor het toernooi kan worden uitgenodigd. Om het kort samen te vatten dien je, buiten je competitiewedstrijden om, veel partijen te winnen. Mijnheer Lassche voorziet de gast van een aantal paperassen, met daarop de voorwaarden en de data van belangrijke toernooien. De ongenode gast leest de papieren peinzend door en komt tot de conclusie dat het nogal een complexe zaak betreft. Hoog tijd om eens een kijkje op de baan te nemen. Geluid is in het geval van een tennisvereniging het meest kenmerkend. De afwisseling tussen gekreun, oerkreten en het onmiskenbare geluid van een tennisbal op een racket zijn hiervan voorbeelden. Een van de toeschouwers van de partij is Bart Beks. Hij komt op zijn zachtst gezegd niet uit de buurt. ‘Ik kom uit Eindhoven’, zegt hij met onvervalst Brabants accent. Bart is geen onbekende in de tenniswereld. Zo werd hij al eens wereldkampioen in de categorie boven de vijfendertig en veertig. De inmiddels 44-jarige Eindhovenaar, heeft ook een rijk verleden in het dubbelspel. ‘Ik ben een aantal keer wereldkampioen geworden in het dubbelspel’, zegt hij. Hoe vaak precies? ‘Een keer of zes denk ik. Ik weet het niet precies, maar als ik mee deed, dan won ik’, lacht hij. Hij benadrukt dat dit geen arrogantie is, maar dat hij en zijn partner gewoon erg goed zijn. Straks tennist hij de finale, tegen Mattheo Knoop. De oud wereldkampioen denkt niet dat het een makkie gaat worden. ‘Mattheo is een jaar of twintig denk ik. Ongeveer de helft jonger in ieder geval. Hij is een erg sterke tennisser en als hij in vorm is wordt het lastig. We hebben er allebei een druk seizoen op zitten, maar ik sta wel lekker te tennissen. Als ik dat in de finale ook doe, dan denk ik dat ik ga winnen’. In de kantine is er ondertussen enige paniek ontstaan. Lennart, een jongvolwassene met grote bos blonde krullen, heeft zojuist een biertje besteld. ‘Dat is de eerste van de dag’, klinkt het van achter de bar. Halsoverkop wordt er een biertje getapt, die vervolgens even twee minuten blijven staan zodat het schuim wat kan bijtrekken. Zo zie je maar dat tappen een heel andere discipline is dan koffie schenken. Bart Beks neemt het tafereel op een afstandje waar. Hij heeft zich, zo’n halfuur voor aanvang van de finale, gestort op een broodje bapao en een verse cappuccino. Een eigenaardige voorbereiding, al zal de ervaren tennisser zelf ongetwijfeld het beste weten wat goed voor hem is.
Wat: Districtstoernooi Groningen -Drenthe bij REO Wanneer: 17 september Tijd: 15:15 uur
RODEN - Op de parkeerplaats van tennisvereniging REO te Roden, loopt een jongeman in een rood sportshirt zich warm. Met een verbeten gezicht huppelt hij over het parkeerterrein terwijl hij zijn armen als wieken laat draaien. Even de armen losmaken voor de partij van straks. Het ziet er ietwat vreemd uit, zo’n warming-up te midden van bolides. Het districtstoernooi Groningen-Drenthe is dan ook niet zomaar een toernooi. Alleen zij met echte kwaliteiten en talent komen hier aan bod. Zo ook de zoons van vrijwilliger Jetty Jans. Haar zoons, Sander en Jarno, zijn door de KNLTB uitgenodigd. Alleen als je door de tennisbond wordt uitgenodigd, mag je aan het toernooi deelnemen. Desondanks doen er aan het toernooi een handjevol REO- leden mee. Het districtstoernooi van de provincies Groningen en Drenthe, wordt ieder jaar op een andere plek gehouden. Zo kwamen Assen, Hoogeveen en Groningen al aan bod. Volgend jaar strijkt het toernooi neer in Haren en dit jaar is Roden dus aan de beurt. Het toernooi is onderdeel van de ‘District Masters’ van de KNLTB. Dit toernooi wordt in totaal in veertien verschillende districten georganiseerd. Het streven is om het toernooi ieder jaar bij een andere vereniging te laten plaatsvinden. Een vereniging moet dan minstens beschikken over zes gravelbanen en een overdekte baan. Dit laatste was zeker de afgelopen week geen overbodige luxe. Vrijwilliger Ger Albers, die vandaag bardienst heeft, wijst onze ongenode gast in de kantine op een paar belangrijke namen binnen de vereniging en organisatie van het toernooi. Maar niet voor dat hij een heerlijk kopje koffie heeft aangeboden. Betalen moet hier per pin, waardoor het muntgeld van de gast weer in zijn eigen portemonnee verdwijnt. In de kantine loopt de ongenode gast Harry Lassche tegen het lijf. Hij is als lid van de KNLTB aanwezig bij het toernooi. ‘Ik heb nog nooit meegemaakt dat het weer zo slecht was gedurende dit toernooi. Vorig jaar, in Haren, hadden we natuurlijk fantastisch weer’, zegt Lassche. Daarna begint hij aan een opsomming van dagen met slecht weer. Wanneer de opsomming eindigt, heeft hij eigenlijk alle dagen van de week wel genoemd. Alleen vandaag is hij tevreden over het weer. Daarna legt hij uit hoe een tennisser voor het toernooi kan worden uitgenodigd. Om het kort samen te vatten dien je, buiten je competitiewedstrijden om, veel partijen te winnen. Mijnheer Lassche voorziet de gast van een aantal paperassen, met daarop de voorwaarden en de data van belangrijke toernooien. De ongenode gast leest de papieren peinzend door en komt tot de conclusie dat het nogal een complexe zaak betreft. Hoog tijd om eens een kijkje op de baan te nemen. Geluid is in het geval van een tennisvereniging het meest kenmerkend. De afwisseling tussen gekreun, oerkreten en het onmiskenbare geluid van een tennisbal op een racket zijn hiervan voorbeelden. Een van de toeschouwers van de partij is Bart Beks. Hij komt op zijn zachtst gezegd niet uit de buurt. ‘Ik kom uit Eindhoven’, zegt hij met onvervalst Brabants accent. Bart is geen onbekende in de tenniswereld. Zo werd hij al eens wereldkampioen in de categorie boven de vijfendertig en veertig. De inmiddels 44-jarige Eindhovenaar, heeft ook een rijk verleden in het dubbelspel. ‘Ik ben een aantal keer wereldkampioen geworden in het dubbelspel’, zegt hij. Hoe vaak precies? ‘Een keer of zes denk ik. Ik weet het niet precies, maar als ik mee deed, dan won ik’, lacht hij. Hij benadrukt dat dit geen arrogantie is, maar dat hij en zijn partner gewoon erg goed zijn. Straks tennist hij de finale, tegen Mattheo Knoop. De oud wereldkampioen denkt niet dat het een makkie gaat worden. ‘Mattheo is een jaar of twintig denk ik. Ongeveer de helft jonger in ieder geval. Hij is een erg sterke tennisser en als hij in vorm is wordt het lastig. We hebben er allebei een druk seizoen op zitten, maar ik sta wel lekker te tennissen. Als ik dat in de finale ook doe, dan denk ik dat ik ga winnen’. In de kantine is er ondertussen enige paniek ontstaan. Lennart, een jongvolwassene met grote bos blonde krullen, heeft zojuist een biertje besteld. ‘Dat is de eerste van de dag’, klinkt het van achter de bar. Halsoverkop wordt er een biertje getapt, die vervolgens even twee minuten blijven staan zodat het schuim wat kan bijtrekken. Zo zie je maar dat tappen een heel andere discipline is dan koffie schenken. Bart Beks neemt het tafereel op een afstandje waar. Hij heeft zich, zo’n halfuur voor aanvang van de finale, gestort op een broodje bapao en een verse cappuccino. Een eigenaardige voorbereiding, al zal de ervaren tennisser zelf ongetwijfeld het beste weten wat goed voor hem is.
