De shirt van een halve eeuw FC Groningen: iconische logo constante factor

Afbeelding
Nieuws

Met een leeftijd van vijftig jaar is FC Groningen een waar instituut geworden, met een rijke geschiedenis. Van Milko Djurovski tot Luis Suárez, veel spelers kwamen en gingen en zelfs de naam én locatie van het stadion veranderden. Het shirt ging eveneens met haar tijd mee, waar het aloude logo in tegenstelling tot dat van sommige andere Eredivisieclubs onaangetast bleef.


Zinloze rit naar het Noorden


Dat wit-groene shirt, het wordt intussen door andere clubs geassocieerd met een ‘zinloze rit naar het Noorden’. FC Groningen geldt, enkele uitzonderingen daargelaten, niet alleen als constante subtopper maar ook als ware angstgegner voor bijvoorbeeld Ajax en PSV. Hun fans calculeren van tevoren niet zelden puntverlies in. Vanzelfsprekend heeft de club haar hoogte- en dieptepunten gekend in de halve eeuw dat ze bestaat, en heeft ook zoiets als het shirt een eigen geschiedenis.


Shirtreclame: van HiFi-merk tot energieleverancier


Zo waren er de wisselende shirtsponsors. Vanaf 1983 is het in de Eredivisie toegestaan om reclame te maken via het tricot en daar werd collectief opvolging aan gegeven. Menig bedrijfslogo wist de weg naar het shirt te vinden: de samenvattingen op zondagavond werden en worden immers massaal bekeken, hetgeen shirtreclame relatief goedkopere zichtbaarheid oplevert dan een reclamespotje. Zo kan de consument al sinds de vroege jaren ‘80 via het FC Groningen-shirt te weten komen waar de auto geleased (Noordlease) of verzekerd (AEGON, Anoz) moet worden of welk HiFi-merk het beste klinkt (Pioneer) en vooral in deze eeuw zijn het veelal energiebedrijven die de Eredivisie-shirts sieren. Zo kon men aan de hand van shirts van FC Groningen (Essent), FC Twente (Pure Energie), Feyenoord (Qurrent) en PSV (Energiedirect) van de laatste paar jaar prima het landelijke aanbod aan energie vergelijken.


Discussiëren over stiksels


Maar het is niet de reclame, maar vooral het design van het shirt dat elk seizoen weer op gemengde commentaren mag rekenen. Opeens zijn voetbalfans dan ware modecritici, die zich druk maken om een kraagje met knopen, over elkaar heen vallen als het gaat om een stiksel op de mouwtjes en met elkaar discussiëren of de kleur wit wel even wit is als die van het vorige seizoen. Over één ding kunnen ze het eens zijn: de twee smalle, groene en verticale strepen op het verder witte shirt zijn vrijwel altijd intact gebleven, evenals het logo, dat met de respectabele leeftijd van vijftig jaar intussen met recht iconisch genoemd mag worden. Op aandringen van de sponsor is het design vroeger wel eens aangepast, maar sinds het publiek zich er nadrukkelijk mee is gaan bemoeien, is bij alle clubs te zien dat de sponsor bijzaak is en het shirt heilig.

UIT DE KRANT

Lees ook