De Volkstuinvereniging in Marum

De Krant op zomertour: door de tuin geleid

MARUM – Zelf groente verbouwen is niet alleen leuk, maar het is ook gezond. En uiteindelijk een stuk goedkoper dan groente in de winkel kopen. Tijd om eens een blik in een groentetuin te werpen. Op naar het volkstuinencomplex in Marum dus. Van afstand is het al duidelijk, hier wordt groente verbouwd. Lute van Dalen, voorzitter van de volkstuinvereniging Marum, staat op de kop tussen de sperziebonen. Hij verbouwt al heel lang zelf zijn groente. ‘De volkstuinen zijn hier al meer dan veertig jaar. Nu hebben we dit stuk achter het voetbalveld, maar vroeger zat het voetbalveld er ook nog bij. Maar uiteindelijk bleef dit over.’
Hoewel er flink wat stroken aangeplant zijn, is er nog een groot stuk grond over. ‘Er zijn inderdaad nog tuinen beschikbaar. Alleen dat laatste stuk, tegen het hek aan, dat kunnen we niet gebruiken. Vroeger liep de grond hier op, maar de gemeente heeft het geëgaliseerd. Daardoor is er te weinig grond over op het eind. We hebben rond de twintig leden. Er zeggen er elk jaar wel een of twee op, maar er komen er elk jaar ook weer een of twee bij. Dus het ledenaantal blijft redelijk gelijk.’
Zelf eet hij het hele jaar van zijn tuin. ‘Je kunt van alles invriezen. We hebben de groente van vorig jaar nog niet eens op.’
Hij vindt het heerlijk om in de tuin bezig te zijn. ‘Je blijft in beweging, je bent in de buitenlucht. Je plukt zelf de vruchten, letterlijk en figuurlijk. Bovendien kun je zelf kiezen of je biologisch teelt of liever niet.’
Af en toe bestrijdingsmiddelen gebruiken, daar ontkom je bijna niet aan, zegt Lute. ‘Als er coloradokevers in je aardappelen zitten, kun je een paar wel met de hand eruit plukken. Maar als er te veel zijn, dan moet je bestrijden. Anders heb je geen aardappels.’
Lute heeft zijn wortels en uien door elkaar geplant. ‘Soms helpt het tegen wortel- en uienvlieg. Maar soms ook niet. Hoe dan ook, het kan in ieder geval geen kwaad.’
De boerenkool is al herkenbaar, er staan sperziebonen, snijbonen, pompoenen en courgettes en natuurlijk nog veel meer. Op vakantie gaan is er niet bij. ‘Dat kun je wel vergeten als je een tuin hebt. Of je moet iemand vragen een oogje in het zeil te houden. Maar drie weken niet naar je tuin omkijken is geen goed idee.’

Even verderop staan Dick en Annet Koppers. Hun keurige tuin lijkt nog niet erg lang geleden aangelegd. ‘Klopt,’ vertelt Annet, ‘We hebben de tuin sinds februari.’ Het uit Nijmegen afkomstige stel verhuisde jaren geleden naar Krevert in het Hogeland. Ondanks de blauwe klei had het stel ook daar een volkstuin. ‘Ik vond het daar heerlijk wonen,’ zegt Annet. ‘Die vergezichten vond ik prachtig. Maar uiteindelijk hadden we best stress van het Experiment Kreverd.’ In dit dorp zou de aardbevingsschade door het dorp zelf uitgezocht en geregeld worden. Dat liep helaas niet zoals gepland.
’Ik moet zeggen dat ik ook graag in Marum woon. En Dick is blij dat hij van de blauwe klei af is, haha!’ Samen zijn ze zo’n vijf uur per week aan de tuin kwijt. ‘Dat valt mee toch? En ik vind het toch veel lekkerder dan groente uit de winkel. Gelukkig loopt Lute ook rond, want die kan ik alles vragen.’ Om vervolgens de daad bij het woord te voegen: Lute! Kan ik dit rabarber nu nog steeds oogsten?’
Een laatste rondje door de tuinen. En ook hier ontbreken de bloemen niet. Zonnebloemen en gestrooide wildmengsels trekken bijen en hommels aan. Korenbloemen verdringen zich tussen lavatera en margrietjes. Hier en daar hangen grote rijpe frambozen. Ze vragen erom geplukt te worden. Al redelijk grote pompoenen liggen nog groter te worden, terwijl aan de plant de grote gele bloemen nog bloeien die ook weer pompoenen opleveren. Hier gaat de komende winter geen honger geleden worden.