De wereld is weer een stuk minder aardig

Rien Honnef overleden

LEEK – Rien Honnef is overleden. De Leekster wethouder mocht maar 56 jaar worden. Honnef overleed vorige week in Frankrijk, waar hij genoot van een welverdiende vakantie. Zonder Rien is de wereld weer een stukje minder aardig geworden.
Want – al maakt me dat nu ook even helemaal niets uit- zonder anderen tekort te doen, Rien was de aardigste wethouder van Leek. Rien was altijd Rien. Rien was altijd oprecht(!) geïnteresseerd en had geen verborgen agenda. Rien was gewoon Rien. Slim en vooral ontzettend aardig.
Het is 2005 als ik bij de Krant begin. In datzelfde jaar werd Rien voorzitter van voetbalvereniging Tolbert. In die hoedanigheid leerde ik de toen al politiek actieve Leekster kennen. Rien belde wel eens, als hij een verhaaltje of column over zijn club weer eens iets ‘te’ vond. Want aan zijn club kwam je niet. En zo wilden we eigenlijk beiden een beetje scoren. Ik als nieuweling bij de Krant, hij als voorzitter van een toch wel lastige voetbalclub. Rien gunde me vanaf dat moment alle nieuwtjes. Nieuwe trainer? Hij belde eerst mij. En zo ontstond een band, zonder dat hij of ik de behoefte voelde om bij elkaar op visite te komen.
In de politiek ging het later eigenlijk net zo. De belletjes werden minder, maar als er contact was, was het goed. Altijd. Het was eerlijk en het was echt. Want Rien was echt.
Rien worstelde behalve bij de club ook met zichzelf. Met zijn gewicht bijvoorbeeld. Kilo’s viel hij af om ze er later weer bij te eten. IJdel? Ja, ook dat was Rien, al zal de meeste mensen dat wellicht verbazen. Zo belde hij ooit met de vraag of een oude portretfoto van hem weggegooid kon worden. ‘Ik heb een dikke kop, maar op die foto ontplof ik bijna. Wil je die foto nu eindelijk eens weggooien. Zou je me een groot plezier mee doen.’ De deleteknop was vervolgens gewillig, Rien blij.
Toen hij wethouder werd, ervoer Rien ook de andere kanten van de media. Mensen zochten hem. Vaak zelfs ver onder de gordel. Niet vanwege zijn prestaties – hij begon immers net- maar om Rien zelf. Ach, die groene wethouder. Ach, de vriendelijke, veel te softe oom. Die zat er maar wat bij. Maakten andere wethouders fouten, dan werd dat vaak geaccepteerd. Had Rien een keer iets, dan werd dat breed uitgemeten. Hoe hypocriet waren dan ook de verhalen over zijn overlijden, vorige week. Naar nu blijkt werd Rien bijzonder gewaardeerd en was het een geweldig mens geweest. Wellicht hadden zijn ‘criticasters op niet inhoudelijke zaken’ dat tijdens zijn leven kunnen zeggen. Toen fileerden ze hem met lachend gezicht.
Rien hield zich altijd in. Bleef netjes, al vrat het aan hem. Het deed hem echt wat. Hij voelde zich- zo vertelde hij me in bedekte termen- gepakt en onheus bejegend. Onterecht, want wat Rien zei, deed hij. Ook de lastige dingen. Op bezoek gaan bij mensen die vinden dat er in hun straat te hard gereden wordt bijvoorbeeld. Rien ging de confrontatie aan, gewoon bij de mensen thuis. Daar kunnen andere wethouders nog steeds een voorbeeld aan nemen. En nog een groot verschil: Rien gaf er geen ruchtbaarheid aan. Er hoefden geen camera’s bij. Het ging hem om de inhoud, hij ging niet voor het oog van het volk, niet voor de show.
Rien Honnef was gewoon zichzelf. Een intelligente man. Een warme man ook. Iemand die je aankeek als je hem een hand gaf. Rien was een prima man om mee te werken. Iemand die wel wat meer waardering verdiende en iemand aan wie je alles kon vertellen, zonder het later ergens terug te horen. Een bijzondere man was het.
Dat juist hij al zo vroeg niet meer onder ons is, geeft maar weer eens de onrechtvaardigheid van het leven aan.

Beste Rien. Ik zal je missen. Je was een fantastische vent.

Vincent Muskee