Derde Helft (294)
Hoezo, hardlopers zijn doodlopers? Dakdekker Hans Top is druk bezig met het bewijzen van het tegendeel. Begin 2015, op de tweede dag van het nieuwe jaar, moest de voormalige hardloper (54) in allerijl opgenomen worden in het ziekenhuis met een stevig hartinfarct en een dito longinfectie. Hij overleefde dit onheil, maar kreeg van de artsen te horen dat hij voortaan wel aan de medicijnen moest. Maar dan kennen ze Hans Top niet. Enkele maanden geleden meldde de Hoogkerker zich bij zijn huisarts met de mededeling dat hij zat was van alle pillen en dat hij voor zichzelf een geheel nieuw ‘medicijn’ ging gebruiken: dagelijks een portie lopen. Eerst wandelen, later in looppas. Dat blijkt tot dusver een zegen. Hans Top voelt zich weer herboren. “Ach, hardlopen is voor mij altijd een medicijn geweest. Wat dat betreft ben ik een slaaf van de weg.”
Dat is Peter Stokje eveneens. Eerst als wielrenner in de rondjes om kerk en kroeg, nu ook als loper. Deze dorpsgenoot van Top loopt zich momenteel bijkans ongans om klaar te zijn voor de Rotterdam marathon, op zondag 10 april. En dat terwijl hij herstellende is van een gebroken heup, opgelopen tijdens klussen. De titaniumpennen zijn nog niet eens verwijderd. Stokje: “Je kent me toch! Ik blijf een beetje gestoord.”
De Amsterdammer Nils van ’t Hoenderdaal, starter van het oranjetrio dat afgelopen week tijdens het WK baanwielrennen in Londen zilver won in de teamsprint, zorgde voor feeststemming in Haren. En wel in huize Spoelman. Hoe dat zit? Nils is de kleinzoon van Johan Spoelman, de oud-atleet van Pegasus die zo’n halve eeuw geleden met kanonnen als Hans Smit, Arend Karenbeld en Bé Holst ook zijn mannetje stond als sprinter. Nils trad aanvankelijk in Johans voetsporen, ging dus ook op atletiek, maar bleek op de fiets meer in zijn mars te hebben. De sprintgenen van Johan Spoelman heeft hij in elk geval onmiskenbaar geërfd.
In het succesvolle Nederlandse sprintteam van bondscoach René Wolff zit trouwens nog een renner met een noordelijke connectie, en wel Santpoorter Matthijs Büchli. Hij is een volle neef van Michiel Büchli, nog niet zo lang geleden topschutter van dienst op het vlaggenschip van VAKO Vries.
Wiepko en Hilly de Groot vormen al 44 jaar een echtpaar te Delfzijl. Maar bijna nóg sterker is hun beider liefde voor dat ene woord: FEYENOORD! Wiepko laat zich als superfan van de Rotterdamse volksclub op Twitter niet onbetuigd. Onder zijn account @Farmsum, verwijzend naar de club waar hij als een mastodont geldt, deelt hij zijn passie voor Feyenoord. Zoals afgelopen week, toen Wiepko en Hilly ‘even’ naar de midweekse bekerkraker tegen AZ zijn geweest. ’s Nachts na drieën doken ze in hun Delfzijlse koffer, die Hilly al weer om 6.15 uur moest verlaten omdat het dagelijkse werk haar riep. Wiepko: “Maar het was de moeite waard, na alle ellende van de afgelopen weken waren we weer eens zéér gelukkig.”