Derek Scholte gaat voor eerste retro-futuristisch museum
Ontsnappen aan de realiteit en de dagelijkse sleur
RODEN – Al ruim acht jaar houdt de in Roden woonachtige Derek Scholte zich bezig met ‘assemblage’. Voorwerpen met een verleden krijgen een andere betekenis in het werk van Scholte, die als kind opgroeide tussen antiek en ‘oude spullen’. Is zijn kunst een vlucht naar het verleden? ‘Misschien. Ik vind alles tegenwoordig zoveel op elkaar lijken’, aldus Scholte. ‘Kijk naar auto’s. Vroeger kon je van een afstand een Duitse van een Japanse auto onderscheiden. Tegenwoordig hou je een Opel en een Mazda nauwelijks uit elkaar.’
Assemblage, zo heet dus de kunstvorm van Scholte. Oude voorwerpen, doorgaans opgesnord op vlooienmarkten en in kringloopwinkels, krijgen een nieuwe functie. Zijn stijl is retro-futuristisch. Dat vergt enige uitleg. ‘Ik maak kunstwerken waarbij je de wereld van nu ziet door de ogen van mensen uit het begin van de twintigste eeuw’, aldus Scholte. ‘Vroeger had men de wildste ideeën over hoe de wereld er nu uit zou zien. En vaak is dat helemaal niet uitgekomen. In dat opzicht is de wereld een stuk saaier dan men destijds had gedacht.’
Een kunstenaar is Scholte altijd al geweest. Van paper-art tot schilderkunst: alles passeerde de revue. Maar aan assemblage heeft hij zijn hart verpand. ‘Dit is echt mijn ding’, klinkt het stellig. Het verhaal van zijn werk is dikwijls hetzelfde. ‘Ik maak eigenlijk een miniwereldje. Ik ontsnap aan de dagelijks realiteit, door mijn eigen werkelijkheid te creëren. En dat is ook mijn verhaal: mensen zijn daar eigenlijk allemaal mee bezig. Iedereen probeert zo af en toe aan de werkelijkheid te ontsnappen. Ik doe dat in mijn eigen schuurtje, wanneer ik met mijn kunst bezig ben. Anderen doen dat bijvoorbeeld door te sporten of door op een andere manier de sleur te doorbreken.’
Scholte heeft van zijn kunst zijn werk gemaakt. Zestien jaar lang werkte hij als grafisch ontwerper, toen het bedrijf waar hij werkte ten tijde van de laatste crisis failliet ging. Omdat de Rodenaar toch al bezig was met zijn kunst, is hij het nog serieuzer gaan oppakken. Hij wist zichzelf goed in de markt te zetten. ‘Dat is hard werken. Je moet er veel voor doen om een goed netwerk te krijgen. En je moet commercieel denken.’
En daar valt veel over te zeggen, maar het zorgt er wél voor dat Scholte een internationale afzetmarkt heeft. Werk van hem is tot in de Verenigde Staten verkocht. Geen wonder dat zowel zijn flyer als zijn website tweetalig is. ‘Ik doe ook werk in opdracht van particulieren. Soms is dat een beperking, maar veel vaker vind ik dat fijn. Laatst heb ik voor een klant uit Luxemburg een boot gemaakt. Wat moest ik ermee, dacht ik eerst. Maar uiteindelijk ben ik erg tevreden. Het is ook een uitdaging.’
En de coronacrisis vormt alweer de volgende uitdaging voor Scholte. Zijn werk, waarmee hij nu in het zuiden des lands en in Assen exposeert, wordt niet zo goed bekeken als anders. ‘En dat zie je terug in de verkopen.’ Waar ZZP’ers in heel Nederland verder kunnen rekenen op tegemoetkoming van het rijk, is dat anders voor Beeldend Kunstenaars. ‘Als Beeldend Kunstenaar ben ik gewend om op een houtje te bijten. Daarnaast snap ik best dat het voor het Rijk lastig is om het verlies van omzet in kaart te brengen. Ondertussen lopen mijn kosten wel gewoon door. Maar ik besef me terdege dat het klein leed is vergeleken met de andere getroffenen van de crisis. Dan moet ik niet zeuren.’
Scholte - die zelf doorgaans met oude materialen als koffiemolentjes, wielen van poppenwagens en een bakje van een weegschaal zijn kunst maakt – is met iets groters bezig. Hij wil zijn wereldwijde netwerk aanspreken om uiteindelijk een museum te beginnen. Een museum met retro-futuristische kunst. ‘Het zijn serieuze plannen’, benadrukt hij. ‘Maar momenteel ligt dat natuurlijk even stil. Waar het museum moet gaan komen, weet ik nog niet. Maar sowieso in Noordenveld. Eigenlijk willen we een soort creatieve hub. Wat de Health Hub is voor techniek en zorg, willen wij voor cultuur creëren. En dan vooral retro-futuristisch dus.’