‘Deze run valt in het niet bij het dagelijks leed van de patiënten’
RopaRun komt nu ook naar het noorden
ZEVENHUIZEN – Jaarlijks haalt de Roparun miljoenen euro op voor de bestrijding van kanker. De run geniet elders Nederland veel bekendheid, maar in het noorden is deze uitputtende estafetteloop van meer dan 500 kilometer nog grotendeels onbekend. Daar moet dit jaar verandering in komen, nu de Roparun voor het eerst vanuit Bremen gaat starten. In het Pinksterweekend zullen ook plaatsen als Hoogkerk, Leek, Zevenhuizen, Een-West en Haulerwijk worden aangedaan. Voor Yvonne Hut betekent de Roparun 2020 haar derde deelname. De Zevenhuister is werkzaam op de oncologieafdeling van het Martini Ziekenhuis en wordt dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van kanker.
Het was 2018 toen het Martiniziekenhuis van Yvonne voor het eerst meedeed aan de Roparun. ‘Vanuit de Roparun is onze oncologieafdeling al vaker geholpen’, zegt Yvonne. ‘Zo schonken ze ooit een hoofdhuidkoeler ter waarde van zo’n 17.000 euro. Daarmee ga je haarverlies tegen bij bepaalde chemokuren, iets wat voor veel vrouwen die een chemobehandeling krijgen erg belangrijk is. Als je niet kaal bent, lijk je minder ziek en vaak voel je je dan ook ‘minder’ ziek.’ Later kreeg het ziekenhuis ook koppelbedden van de stichting Roparun, waardoor in de laatste levensfase van een patiënt een echtgenoot of familielid samen knus naast elkaar op bed kunnen liggen en elkaars warmte kunnen voelen.
‘We kregen dus veel van de Roparun en eigenlijk wilden we wel eens iets terugdoen. In 2017 vatten we het plan op om als Martini Ziekenhuis mee te gaan doen.’ Makkelijker gezegd dan gedaan, want ter voorbereiding van de loop moet er nog aardig wat geregeld worden. ‘Allereerst moet je een team formeren bestaande uit zo’n 25 personen. Deze personen komen dan ook uit verschillende disciplines binnen het ziekenhuis. Die groep wordt weer onderverdeeld in drie teams. Voor onze eigen duidelijkheid hebben we ze het A, B en C team genoemd. Het C-team (lees basiskamp-team) zorgt ervoor dat alles in de touringcar wordt geregeld. Denk aan eten maken, drinken klaar zetten, de tassen met kleding van het team dat binnen gaat komen, klaarleggen, enz.. Ieder deelnemend team moet zelf zorgen voor vervoer. Wij als Martini Ziekenhuis hebben een eigen touringcar geregeld maar er zijn ook team die complete vrachtwagens met hoteltrailers tot hun beschikking hebben! Daarnaast is er een A- en B-team. Deze bestaan beide uit een (negen persoons) busje, een chauffeur, een navigator, vier hardlopers en twee á drie fietsers. Al met al duurt het organiseren van dit alles wel een jaar.’
Het A- en B-team wisselen elkaar zo om de vier uur af. De lopers gaan om toerbeurt 1 á 1.5km hardlopen om vervolgens door de volgende hardloper te worden afgelost en nemen dan weer plaats in het busje. Dit herhaald zich continu totdat we zo’n 40km verder zijn. ‘Op deze manier worden ze niet té moe en gaat het de verzuring van de spieren in de benen tegen ’, legt Yvonne uit. Zelf heeft ze voorgaande twee edities als navigator meegefietst, iets wat ze dit jaar weer zal doen. ‘De fietsers doen dit wel vier uur achter elkaar, zij kunnen niet even uitrusten in het busje bij de hardlopers. Dat gaat op den duur niet meer van harte, omdat je vreselijke zadelpijn krijgt. Maar je hebt telkens een navigator nodig dus als fietsers ploeteren we dan gewoon door’
Wanneer een team zo’n vier uur heeft gelopen, wordt er gewisseld met het andere team, en kan het team dat heeft gelopen even rusten. Die rust is relatief, legt Yvonne uit. ‘Je duikt het busje in nadat de fietsen op de fietsendragers zijn gezet en wordt er naar het basiskamp gereden. Daar kun je even eten en je omkleden. Even slapen is een pré maar vaak komt dat er niet van’, zegt Yvonne. ‘Je zit vol adrenaline, dan is het erg lastig om de slaap te vatten. Het eerste jaar, toen we van Parijs naar Rotterdam liepen, deden we er in totaal 53 uur over. Als ik destijds 1,5 uur heb geslapen, dan is dat veel.’
Het is een weekend afzien, benadrukt Yvonne. ‘Maar voor onze patiënten is het voor een langere tijd afzien. We willen ook aan hen laten zien dat ze niet alleen staan. We leven met hen mee.’ Als helpende op de afdeling oncologie heeft Yvonne dagelijks te maken met kanker. ‘Je ziet ontzettend veel leed. Maar toch is het een vertekend beeld als je denkt dat het bij ons op de afdeling het één treurige bedoening is. Er wordt echt niet alleen maar gehuild, er wordt juist ook heel veel gelachen en grappen gemaakt. We hebben lol met elkaar en patiënten geven ook aan dat ze dat fijn vinden.’
Yvonne doet dit werk al zeventien jaar. ‘Je merkt dat collega’s zeer betrokken zijn bij de patiënten. Er is dan ook weinig verloop bij ons op de afdeling. Dat heeft ermee te maken dat men dit werk met liefde doet. En dat kan ook alleen met liefde, anders hou je het niet lang vol.’ Team 61 collega’s komen elkaar dagelijks wel eens ergens tegen in het ziekenhuis en nu gaan ze samen een heel Pinksterweekend met elkaar een fantastische uitdaging aan. ‘Je ziet elkaar op het allerslechtst’, zegt Yvonne. ‘Als we in de bus naar de start zitten, verontschuldigen we ons alvast aan elkaar. We weten dat het afzien wordt en dat het op sommige momenten even niet zo leuk is. Maar we doen het met elkaar.’
Dit jaar heeft het team van het Martini Ziekenhuis zich als doel gesteld om de bekendheid van de run in het noorden te vergroten. ‘In het zuiden des lands en in de Randstad hebben veel mensen al van de Roparun gehoord’, zegt Yvonne. ‘Maar in het noorden is de run nog vrij onbekend. Vandaar dat de organisatie, van de stichting Roparun, ervoor gekozen heeft om de start te verplaatsen naar Bremen ipv Hamburg. Van daaruit komt men bij Boertange het land in,vandaar zullen er diverse dorpen in de provincie Groningen worden aangedaan om vervolgens via het stadion van FC Groningen door te gaan naar het Martini Ziekenhuis, om vanaf daar via Hoogkerk, Leek, Zevenhuizen, Een-West, Haulerwijk, Appelscha richting Assen te gaan en vanaf daar weer koers zetten naar Emmen. Vanaf daar loopt men de gebruikelijke route.’
Yvonne is maar wat blij dat de run ook door ‘haar’ Zevenhuizen komt. ‘Dat vind ik prachtig. Het was voor mij ook een extra motivatie om nog één jaar mee te doen. Dit wil ik meemaken, hier moet ik bij zijn.’ Om deel te mogen nemen aan de Roparun, moet het team in ieder geval duizend loten à 2,50 euro verkopen. ‘Ondertussen is het ons al gelukt om alle loten te verkopen! Ook niet zo heel raar als je ziet wat voor prachtige prijzen je ermee kunt winnen. Het Martini Ziekenhuis is natuurlijk een non-profit organisatie, dus het is lastiger dan bij grote bedrijven om met geld over de brug te komen. Ons doel is om dit jaar 15.000 euro in te brengen. Dat doen we op allerlei verschillende manieren. Van paaseieren verkopen tot clinics geven: alles wat geld op kan leveren, komt voorbij.’
Inmiddels hebben al meer dan 337 teams zich aangemeld voor de run. In het Pinksterweekend, dit jaar van 29 mei tot en met 1 juni, wordt er weer gelopen. De voorgaande jaren is de run, ondanks het afzien, een feestje gebleken. ‘We kwamen in dorpen waar er gewoon een groot feest van werd gemaakt. Daar werd je prachtig onthaald. Vergelijk het met een 4Mijl sfeertje. Soms stond het kippenvel ons op de armen, omdat het zo indrukwekkend was. Het zou mooi zijn als dat in het noorden ook gaat lukken, maar daarvoor moet je de run eerst onder de aandacht brengen’, zegt Yvonne. Inmiddels heeft ze al een aantal bedrijven uit de omgeving bereid gevonden om hun steentje bij te dragen. ‘Daar zijn we zeker blij mee. We worden op allerlei manieren geholpen.’
Ontstaan
De Roparun is ooit ontstaan vanuit een idee van twee hardloopvrienden. Zij daagden elkaar uit om van Rotterdam naar Parijs te lopen. Om dit te kunnen realiseren vroegen ze familie, vrienden en bedrijven om hun te sponsoren. Toen er na aftrek van hun onkosten nog heel veel geld overbleef besloten ze om dat geld te schenken aan het Daniël den Hoed ziekenhuis. Er kwamen ieder jaar meer teams bij, waardoor de Roparun geboren was. In 2004 werd besloten om de run om te draaien en van Parijs naar Rotterdam te lopen. Omdat de run nog steeds flink groeide, werd in 2012 besloten dat men ook vanuit Hamburg kan starten. Dit jaar begint de Roparun dus voor het eerst in Bremen (feitelijk in Oldenburg) Om het noorden er ook bekend mee te maken met als doel dat er meer teams vanuit het noorden zich zullen gaan aansluiten bij dit geweldig evenement. Vorig jaar haalde de Roparun een recordbedrag van 5.626.988,79 euro op. Met dit geld wordt er middelen en materialen aangeschaft voor mensen met kanker. Het motto van de Roparun is dan ook: “leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”.
Steun het team
Het team van Yvonne en haar collega’s is via Facebook te volgen. Zoek op ‘Team 61 Martini Ziekenhuis ROPArun’. Daarnaast kan men een financiële bijdrage leveren. Dat kan rechtstreeks door naar www.roparun.nl te gaan en daar Team Martiniziekenhuis 61 op te zoeken. Sponsoren kan ook door een bedrag over te maken naar K.J.G. van der Wal. Rekeningnummer NL 64 INGB 0663150523. Doe dit onder vermelding van ‘Sponsoring Roparun 2020’.