‘Dialectiek voor de gewone man’

Gemeente Noordenveld

Het is een manier van denken... Je kunt er niet altijd van op aan. Als je er aan gewend bent, kunt je er veel plezier aan beleven... Ja ja, de wereld is in gewikkeld. De kunst is er een beetje van te begrijpen. Reeds de oude Grieken hebben er een begin mee gemaakt. Herakleitos was de eerste, veel later vervolmaakten Hegel en Marx er een praktische manier van denken van. Ik heb het over de dialectiek, het leren uit het geheel der tegenstellingen. Waar of niet waar... klopt het of klopt het niet. Zo nu en dan kom ik het wel eens tegen... zelfs in de betogen in de gemeenteraad. Al heel jong ben ik er tegen aangelopen... Dankzij mijn oom Job Siegers en dankzij zijn broer Jasper... Als kind bezocht ik de zondagschool van de opmerkelijke Zr. Michielsen. De oeroude verhalen uit de Bijbel werden echter verteld door Jasper, een groot verteller en broer van mijn oom Job. Als ik thuis kwam met de exotische verhalen over het volk Israel, wachtte thuis op mij deze Job. Steevast zondags morgens op bezoek “Zo Geert, bist weer in Zusteries kerkie west?” “ Ja oom Job...” “wat het mien bruier dei nou weer wiesmaokt?” “Hij haar het over het volk Israel dat achter Mozes an deur de Rooie Zee trok” Dat ging oom Job, die nogal aan de rooie kaant was zichtbaar te ver... “Geert most es opletten... As er het over de Rooie Zee het dut er dan welles zo:” Dan streek oom Job met zijn vlakke hand nadenkend over zijn stoppelbaard... “ja oom Job, ik leuf ‘t wel” zei ik... “Dan lug er” (Dan liegt ie) was de stellige verklaring van mij  oom Job... De volgende keer dat ik weer in zr Michielsens kleine kerkje op de Roderesch zat, hoefde in alleen nog maar te letten, wanneer Jasper weer nadenkend over zijn stoppelbaard streek. Dan wist ik... Hij liegt. Mijn oom Job kent hem langer dan vandaag. Dat is de dialectiek, wist ik later...
In de gemeenteraad kom je het ook tegen. Je moet scherp opletten, anders mis je het...nee, dat de gemeentelijke stukken steeds leesbaarder worden,  had ik ook al gemerkt... niemand wil graag als een dik- of gewichtigdoener worden afgeschilderd... Zeker niet door een toevallig aanwezige luis in de pels. Dan was er nog een inspreker in de persoon van de Vries jr... Wapen van Drenthe, nu namens Horeca Nederland, afdeling Roden. Die had het over oneerlijke concurrentie door gesubsidieerde instellingen als het Mensinge complex... Nu dacht ik dat de gemeentelijke subsidies door de opgelegde bezuinigingen in rap tempo waren afgebouwd. Schijnt niet zo te zijn. De aanwezige raadsleden reageerden nerveus. Er moest overlegd worden en snel. Dan moest er weer over gesproken worden. Ook snel. Een bekend mechanisme, die verdacht veel op een zoethoudertje begint te lijken. Veel wordt er niet aan het beleid veranderd. Een voor de hand liggende vraag: is die koffie nou in de Winsinghof  zoveel goedkoper als een paar meter verder in het Wapen van Drenthe werd eens niet gesteld. Te dialectisch wellicht... Baas fungeerde weer als boeteprediker over de stand van de gemeentelijke begroting... “Het tafelzilver moest maar verkocht worden” als ware hij de bisschop van Utrecht in de donkere middeleeuwen... “We zitten in een armklem”... Hij zou zelf de arm eens in de klem moeten zetten... voorkomt veel ellende... nee ook al geen opmerkelijk dialectisch hoogstandje van LGNer Baas... Wel een opmerkelijke bijdrage leverde de nieuwe fractievoorzitter Tineke Veldhuis van Groen Links. Moest de gemeentelijke overheid niet attent zijn, dat er verdringing van regulier werk plaatsvond nu men het pad van de regenprestatie bewandelde sinds kort? Niet te voorkomen beweerde Anne Doornbos, al dit soort werk heeft een verdringingselement in zich. Tineke liet het niet op zich zitten en noemde artikel 1 lid C van de Participatiewet, die dat nadrukkelijk verbood. Zag ik het nou goed en trok de nieuwe wethouder Alex Wekema niet een beetje wit weg bij dit wetsartikel? Hij verdedigd de tegenprestatie tenslotte met de hand op deze wet... Daar zou de dialectiek veel uitkomst kunnen brengen. Net als bij het dilemma waar aanvankelijk fractieleider Arnold Rossing van de VVD mee kwam aanzetten... Hij viel over de titel van het bestuursstuk “Nij Naoberschap”... was dat nou nodig, dat Drents... Anne Doornbos, fractievoorzitter van de PvdA diende hem op termijn van repliek, door waar Tineke Veldhuis het over coffeeshops had consequent over “koffiewinkels” te spreken. Nee die moest Noordenveld niet, was het antwoord van het bestuursaccoord. Teveel overlast... Is die er nu dan niet al heel lang, vroeg Tineke Veldhuis, terecht. Daar had Bart de Vries van Horeca Nederland wel wat heel steekhoudens over kunnen zeggen... Ondanks en wellicht dankzij dat koffiewinkels al jaren worden geweerd, is de drugsoverlast in de horeca groot. Door pillen opgefokte lieden lopen zwaar gedrogeerd, met ogen op steeltjes de horeca op stelten te zetten... hoe komen ze eraan? Op heel wat hoeken van straten lopen lieden met plastic zakken pillen, poeders en weet ik veel te dealen. Heeft dankzij dit beleid heeft de penoze een leuke bijverdienste... achterna gezeten door de plaatselijke cops... hebben die ook wat te doen... zeg maar gerust veel te doen. Als een bejaarde beroofd word door een onverlaat... heeft de politie geen tijd of zin. Geloof me... deze bejaarde weet waarover die spreekt. Dit beleid zou nodig eens langs de dialectische lat gelegd moeten worden. Net als de rest van het veiligheidsbeleid, waar het de brandweer betreft. Dit nu gebeurde woensdag heel onverwacht. Door de opmerkelijke nieuwe voorzitter van de fractie Gemeentebelangen. Ellen van der Haven. In het dagelijks leven werkzaam op hoog niveau bij de Gasunie, is ze gewend dialectisch te werk te gaan. “Bij projecten evalueren we met geduld en overgave” zegt ze “Wat is er goed gegaan, wat fout en welke lessen kunnen we trekken voor de toekomst”... Deze “lessons to learn” paste ze toe op het besluit de brandweer in Peize open te houden... daar was achteraf wat twijfel over of dat wel een goeie beslissing was geweest. Zoals altijd had Burgemeester Hans van der Laan het voor de hand liggende antwoord:” Ik vond het besluit destijds niet verstandig... Tja, anderen wel... Die zullen achteraf niet graag toegeven, dat ik gelijk had...” Dialectiek op het niveau van volk en straat.  Voor de gewone man. Dat ben ik, al vinden anderen mij verre van gewoon... Dat geld niet voor Hans van der Laan. De burgemeester, die gewoon is gebleven. Als vanzelf. Ik hoef het alleen maar op te schrijven, als getuige...

UIT DE KRANT