“Digitaal tekenen is een nieuwe kunstvorm die ik graag op anderen wil overdragen”
Kleintje cultuur (voor 27.01.15)
‘Oud’-schoolmeester Henk-Jan van Veen kun
je gerust een creatieve duizendpoot noemen
“Die man kan echt goed schilderen,” zei kunstschilder en –docent Iwe Hut tegen de verslaggever die door hem (Hut) werd benaderd met een aantal creatieve voorstellen die het publiceren – volgens Hut – waard zijn. ‘Mail ze me maar toe,’reageerde de verslaggever daarop, ‘dan kunnen we zien of we er wat mee kunnen doen.’ Waarna Hut aan het slot van het gesprekje nog zei, dat zijn medebestuurslid bij Kunstmomenten Noordenveld, Henk-Jan van Veen, ook goed kon schilderen. ‘Bij hem kun je je hart ophalen, hoor.’
Dús gaat dit verhaal over genoemde Henk-Jan van Veen (63), sedert een jaar gepensioneerd ‘meester’ van de basisschool Het Valkhof in Roden waar hij vanaf 1975 les gaf. Hoe geliefd Henk-Jan als schoolmeester was, stond eind december 2013 uitbundig in een afscheidsreportage in deze Krant te lezen. Want hij was niet alleen als pure schoolmeester actief, ook buiten het reguliere schoolgebeuren was hij voor de school bezig. Zo legde hij in de zomervakantie de tuin rondom het schoolgebouw aan. Ook op creatief gebied stond en staat Van Veen zijn mannetje. Hij tekende graag, ook op school. Illustreerde kinderboeken en schilderde thuis veel. Dat alles doet hij nóg. Nu hij over meer vrije tijd beschikt, nog intensiever dan voorheen. Daarnaast speelt hij graag – ‘zeker twee uur per dag’- op de accordeon. “Digitaal, zodat de buren er geen last van hebben; mijn voorkeuren zijn blues en rock. Muziek maken vind ik eigenlijk nóg leuker dan schilderen en tekenen,”vertelt hij in de gezellige woonkamer van zijn huis aan de Weidebloemenweg in Roden.
Uit een Stellingwerver boerengeslacht voortgekomen kon Henk-Jan op jonge leeftijd al goed tekenen. Zo goed, dat hij na de ulo met op het eindexamen het cijfer tien voor tekenen te hebben doorlopen het voornemen had om naar de kunstacademie te gaan. “Niet dat mijn ouders me tegenhielden, maar de algemene trend was dat je met het kunstenaarschap geen droog brood kon verdienen. Daarom werd het de Kweekschool (nu Pabo) in Drachten, waar ik ook mijn vrouw Sija (ook jarenlang ‘juf’ op Het Valkhof; red.) leerde kennen. “Nou ja, eigenlijk al eerder, op de dansvloer in Appelscha,”corrigeert zij haar echtgenoot liefelijk. Waarna deze in vogelvlucht over zijn jongere jaren vertelt. Dienstweigeraar uit overtuiging met vervangende dienstplicht als schoolmeester in Amsterdam, verdienstelijk voetballer – ‘tot voor kort nog bij de senioren van Nieuw-Roden, ik houd van sporten.” Wandelen doen hij en Sija eveneens graag en veel. Henk-Jan is een echte natuurminnaar. In de herfst van vorig jaar liep hij samen met zijn tweelingbroer, die ook schildert, het Pieterpad. “Vijfhonderd kilometer in 18 dagen. Wát een belevenis en wat kom je in de relatieve rust en stilte van zo’n wandeltocht een schitterende natuur tegen. Diep in mijn hart was ik ook het allerliefst veldbioloog geworden.” Kortom, een man met vele talenten en hobby’s, waarvan je vooral musiceren en schilderen een passie mag noemen.
Terug daarom naar die laatste discipline, waarin autodidact Henk-Jan zich in de loop der jaren in allerlei stijlen heeft ontwikkeld en gemanifesteerd. Hij begon met tekenen, ging door met schilderen in acryl – ‘vooral omdat dit snel droogt en je er dus snel mee kunt werken’- en hij overweegt zich nu ook in olieverf te specialiseren – ‘want het eindresultaat oogt sprankelender, vind ik’. Vooral tekenen heeft hij veel gedaan, onder meer als illustrator van boeken en bij regiokranten. “Maar nu teken ik vooral op de tablet, liever nog dan op papier. Het is een techniek in ontwikkeling en dat trekt me. Ik wil mensen daarvoor graag enthousiast maken.”
Of hij tijdens de open dagen van Kunstmomenten Noordenveld, die dit jaar op 18 en 19 april in en rond Veenhuizen worden gehouden, ook zelf wil exposeren, twijfelt Van Veen nog. “Zou mijn werk wel bij een groter publiek aanslaan?,” vraagt hij zich af. “Wat ik wél graag wil, is mensen enthousiast maken voor de nieuwe digitale vorm van tekenen.” Een kijkje in zijn atelier thuis bewijst overigens overtuigend, dat Van Veens twijfel over de kwaliteiten van zijn gevarieerde schilderkunst volstrekt ongegrond is. Van professioneel niveau, concludeert de verslaggever quasi-deskundig. En dat meent hij.