Dirigent Muziekvereniging Oranje neemt na tien jaar afscheid

RODEN – Nog altijd staat Wilbert Zwier met veel plezier op de bok voor Muziekvereniging Oranje, maar toch besloot hij onlangs om na tien jaar te stoppen als dirigent van het korps. Afgelopen zaterdagmiddag dirigeerde hij zijn laatste concert op de Albertsbaan in Roden, waarin het korps een afwisselend programma van marsen tot filmmuziek, popmuziek en videogamemuziek presenteerde en waarin ook een aantal werken die oorspronkelijk voor een fanfareorkest zijn geschreven de revue passeerden.

‘Dat ik na tien fantastische jaren stop bij Oranje heeft vooral een praktische reden,’ legt Zwier uit. ‘Door corona had ik weinig werk en ik wilde ook meer overdag werken, want ik werkte altijd in de vrije tijd van anderen. Vlak voor de zomer kreeg ik een andere baan voor drie dagen aangeboden als cultuurverbinder HaFaBra bij Keunstwurk in Friesland. Daardoor moest ik keuzes maken, omdat mijn nieuwe werkzaamheden niet te combineren zijn met vier avonden in de week dirigeren en de weekenden ook weer steeds voller worden nu er meer mag.’ Zwier ging al zijn werkzaamheden bij langs als dirigent, docent en trombonist en kwam uiteindelijk tot de conclusie dat het tijd was om afscheid te nemen van Oranje. ‘Net voor corona ben ik begonnen bij een harmonieorkest in Friesland. Daar heb ik nog niet kunnen doen wat ik voor ogen had, terwijl ik in Roden in tien jaar alles al heb meegemaakt.’

In die tien jaar heeft hij mooie momenten beleefd met Oranje, zoals bruiloften en doopdiensten. Een hoogtepunt vormde het grote voorjaarsconcert in samenwerking met gasten, koren en bands, dat Oranje ieder jaar organiseert. ‘Ik herinner mij onder andere de samenwerking met de band Supernice. Die spelen funk en soul, dat speel je niet snel met een fanfare, maar iedereen vond het supergaaf en zo kun je ook een nieuw publiek aanboren.’ Als hoogtepunt noemt Zwier ook het concert met zangeres Fardau van der Woude en trompettist Ramses Helmus. ‘Toen zij op de repetitie kwamen om met het orkest te spelen, bloeide iedereen op,’ aldus Zwier. ‘Het inspireert iedereen om met zulke goede en professionele musici te spelen.’ Ook de kerstvoorstelling, die Oranje samen toneelvereniging Feniks opvoerde in De Pompstee, zal hem altijd bijblijven. ‘We speelden toen de Christmas Carol van Dickens met live muziek. Dat was zo gaaf, de zaal zat stampvol,’ glundert Zwier. ‘Als je zoiets bedenkt is iedereen enthousiast, maar ook wel een beetje terughoudend. Zo’n voorstelling kost enorm veel tijd en energie, maar als er dan uiteindelijk een te gekke voorstelling staat is dat zó mooi.’

Daar staat tegenover dat Zwier met Oranje in de afgelopen tien jaar een aantal maal moest optreden op de begrafenis van een aantal leden en oud-leden. ‘Dat zijn emotionele momenten,’ geeft Zwier aan. ‘Maar het is ook mooi dat je dat kunt doen op zo’n moment. Bij de begrafenis van een lid van ons op een natuurbegraafplaats speelden we Bach koralen middenin het bos. Dat vergeet je nooit weer. Dat is heel mooi en waardevol.’

Nog altijd hoort en ziet Zwier jaarlijks progressie bij het orkest. ‘Als die er niet meer zou zijn, dan is het tijd om afscheid te nemen, maar iedere keer ben ik verrast dat ze nóg een stapje verder kunnen. Oranje is echt een orkest voor de gemeenschap en gaat niet vaak naar concoursen, maar ze durven de uitdaging wel aan en halen alles uit zichzelf.’ Daardoor promoveerde het orkest onder leiding van Zwier van de vijfde naar de vierde divisie. ‘Eén keer in de vier jaar moeten orkesten zich meten op een concours om de ranking te behouden,’ legt Zwier uit. ‘Dat stond op de planning voor dit jaar, maar door corona is het op de lange baan geschoven. Dat zal mijn opvolger dus leiden.’ Die opvolger is momenteel nog niet bekend, maar Zwier denkt er graag over mee: ‘Daarvoor gaat de club mij te zeer aan het hart.’

Op organisatorisch gebied waren er volgens Zwier weinig dieptepunten. ‘Een muziekvereniging is een beetje een maatschappij in het klein. Er zijn weleens wat kleine akkefietjes, maar ik heb nooit het gevoel gehad: als het zo doorgaat ben ik weg.’

Het was dan ook een goed huwelijk, maar nu is daar toch de scheiding. ‘Maar het is zeker geen vechtscheiding,’ lacht Zwier. ‘Ik zal altijd een band met Oranje blijven houden, dat kan niet anders. Dit was mijn eerste vaste orkest, waar ik begon toen ik nog studeerde. In het begin moest ik nog zoeken naar wat werkt en wat niet en hier was iedereen heel eerlijk en open. Daar ben ik heel dankbaar voor, want van kritiek leer je ook veel.’

Voorzitter van Arend Winter vindt het jammer dat Zwier vertrekt bij Oranje. ‘We krijgen met veel plezier terug op de afgelopen tien jaar. Wilbert was anders dan andere dirigenten. Hij doet het heel leuk, met veel spontaniteit, enthousiasme en ruimte voor grapjes.’ Daarnaast promoveerde het orkest onder zijn leiding en groeide het ledenaantal gestaag. ‘Ook is Wilbert arrangeur, waardoor hij veel stukken kon schrijven om samen met een koor of band uit te voeren. Dat was ook erg mooi.’

Wie de opvolger wordt van Zwier is nog niet bekend. Binnenkort komen een paar dirigenten tijdens een repetitie proefdirigeren, waarna de leden gaan stemmen. ‘Dat hebben we destijds bij Wilbert ook gedaan,’ geeft Winter aan. ‘We zullen zien wat het dit keer wordt.’