‘Dit is zo machtig interessant’

Henk Kosters heeft de ‘minst sexy portefeuille’

PEIZE/RODEN – Als een konijn kwam hij zomaar ineens uit de hoge hoed: Henk Kosters. Henk wie? De meeste mensen kenden hem vooral als voorzitter van de voetbalvereniging Peize en hadden niet kunnen bevroeden dat die Henk ooit wethouder in de gemeente Noordenveld zou worden. Hij zelf eigenlijk ook niet. Hij was politiek inactief. Volgde het allemaal wel, kende best veel mensen en stemde Gemeentebelangen. Maar verder? ‘Reint Jan Auwema belde. Of ik namens Gemeentebelangen de tweede wethouderspost in wilde vullen. Ik schrok. Ik wethouder? Binnen een week had ik alles geregeld. Ik zag meteen de uitdaging. Bovendien, hoe cliché dan ook, wilde ik toch al iets doen voor het maatschappelijk belang. En deze baan is machtig interessant.’

En dus ben je de ene week accountmanager bij Dienst Landelijk Gebied, en een week later wethouder. Het kan allemaal. ‘Ik kende Reint Jan van de voetballerij. Hans van der Laan had ik ook wel eens gesproken en datzelfde gold voor Alssema en Wekema. Wellicht dat mijn voortrekkersrol bij de privatisering van de sportaccommodaties in de gemeente geholpen heeft, ik weet het eigenlijk niet. Uiteraard moest ik enorm wennen. Wennen vooral aan hoeveel er gebeurt. Aanvankelijk wilde ik me alles zo snel mogelijk eigen maken. Ik wilde iedereen ontmoeten. Wilde zo snel mogelijk alle dossiers lezen en wilde overal bij zijn. Na een paar maanden hing m’n tong bijna letterlijk op de schoenen. Was gewoon niet te doen. Mijn drive was misschien wel té groot. Ik ben daarna prioriteiten gaan stellen, en sinds dat moment gaat het beter. Wethouder zijn is een drukke en onregelmatige baan. De maand juni was ook weer hectisch. Dan ben je echt vrijwel elke avond weg. Maar er zijn ook rustigere periodes. Naar tijd moet je ook niet kijken als je deze baan accepteert. Je weet dat het geen ‘negen tot vijf baantje’ is. Dus moet je ook niet piepen’, zegt Kosters, nu ruim een jaar langs wethouder.

Kosters is (onbewust) de meest anonieme wethouder. ‘Ik denk dat ik de minst sexy portefeuille heb. Maar daarom is die overigens niet minder zwaar, haha. Nu we een jaar verder zijn, weet ik hoe de hazen lopen. Ken ik de krachtenvelden. Je bent mijns inziens zeker een jaar nodig om de zaken echt goed op een rijtje te hebben. Minimaal. En echte begeleiding is er niet. Ja, je eigen fractie, de burgemeester en collega’s. Maar verder niet. Je moet het zelf uitzoeken. Uitvinden en ervaren. Gelukkig, en dat meen ik oprecht, ben ik zeker in het begin niet bewust getest, heeft de raad me het niet expres heel moeilijk gemaakt. Dat zie je namelijk nog wel eens. Deze raad heeft mij de tijd gegund en daar ben ik ze echt dankbaar voor.’ Kosters moest met name wennen aan de raadsvergaderingen. ‘Ik was een uitvoeringsorganisatie gewend. Dan is een raadsvergadering andere koek. Efficiënt zou je een dergelijke vergadering in een uurtje kunnen afwerken. Het is echter zoeken naar balans. De balans tussen efficiency en de fracties die de tijd verdienen om zich te profileren. Ik denk overigens niet dat de raadsvergadering ooit korter zullen worden. Ik zou niet weten hoe. En bovendien: vanwege het duale stelsel ben ik ook maar gewoon gast. Ik ga er verder ook niet over.’
Zeker in de beginfase besliste Kosters op gevoel, nog steeds een belangrijke sensor als hij voor lastige besluiten staat. ‘En denk je echt dat wij meteen alles weten van jaarrekeningen, voorjaarsnota’s en najaarsnota’s? Welnee! Dat moeten wij ook leren. Ook dat is een omslachtig geheel. Bij DLG kreeg je een budget en daar moest je het mee doen. Dat was een stuk eenvoudiger. Ja, als ik heel eerlijk ben is er een moment geweest dat ik dacht ‘waar ben ik aan begonnen’. Toen stond alles me even tegen. Toen ook sliep ik minder, kon ik zaken minder gemakkelijk loslaten. Nu gaat dat veel beter. Ik denk ook dat dit een proces is. Kwestie van gewenning. En van kennis.’

Nu ziet Kosters vooral de mooie kanten van het wethouderschap. Ziet hij dat hij werkt met prima collega’s. ‘We – Hans, Reint Jan, Gerrit, Alex en ik- zijn vanaf het begin echt een leuk clubje geweest. We kunnen ongelooflijk scherp discussiëren. Maar ook ontzettend slap ouwehoeren. Dat laatste vind ik echt belangrijk. Als daar geen tijd en ruimte voor is, dan geef mijn portie maar aan Fikkie. Ik denk inderdaad dat ik qua sfeer en humor wel een gangmaker ben. Gerrit is heel anders, de humor van Hans is messcherp en ach, ook Auwema en Wekema kun je er best bij hebben. We spreken gelukkig uit dezelfde mond. Nogmaals: we zijn het wel eens oneens met elkaar, maar naar buiten toe verkondigen we dezelfde boodschap. Dat is vanaf het begin zo geweest. Wat wel eens botste was de frisse blik van Reint Jan en mij als nieuwkomers in de politiek, en de visie van Hans, Alex en Gerrit. Die waren het immers al jaren op een bepaalde manier gewend. De klik is altijd goed geweest. De dinsdag met de collegevergadering is een wekelijks hoogtepunt. Met gevulde koek en de zo belangrijke consultatieronde. Weet je meteen waar iedereen mee bezig is en wat er deze week op de agenda staat.’
Kosters is – gelukkig maar- geen spat veranderd sinds hij wethouder is. Draagt niet ineens krokodillen lederen schoenen met kek pak. ‘Man, ik heb onlangs pas voor het eerst weer een stropdas gedragen. Was sinds mijn huwelijk niet meer gebeurd. Bij bepaalde activiteiten moet dat. Maar verder? Ik ben dezelfde Henk die bij DLG werkte en dezelfde Henk die voorzitter van de voetbalclub was. IJdel ben ik niet. En sexy ook niet. Wat dat betreft pas de portefeuille perfect bij me, haha. Ik ben wel een mensenmens. Ik sta graag tussen de bevolking, maar als het moet dan sta ik er ook boven. Geen enkel probleem. Ik ben wel iemand die graag samen, en dan zo breed mogelijk, wil zoeken naar samenwerking. Ik ben zoals ze dat noemen meer een besturende politicus. En een doorpakker. Ik vind ook dat je op een bepaald moment door moet pakken. Moet besluiten.’
Het tempo dan. Ook Kosters ergerde en ergert zich – heel eerlijk- nog steeds aan hoe lang bepaalde zaken moeten duren. ‘Ik ben er zelfs van geschrokken, van de tijd die procedures wat betreft ruimtelijke ordening vragen. Die procedures zijn wettelijk vastgesteld, wij als gemeente kunnen daar niet veel aan doen. Wel zijn we druk bezig om de termijnen binnen ‘dit huis’ te versnellen. Echt waar. Dat moet gewoon. Telkens als je denkt dat iets er door is, is er weer een wet die zegt dat het besluit nog eens zes weken ter inzage moet liggen. Ik begrijp heel goed dat de inwoners soms stevig balen van het trage handelen. Alleen naar de gemeente wijzen is niet terecht. De wet schrijft ons bepaalde procedures voor. En ondertussen proberen wij er alles aan te doen om hier de boel te versnellen. En dat gaat zeker ook lukken.’

Kosters is niet de man die zichzelf een veer in het achterwerk steekt, zichzelf luid roepend op de borst klopt. Hij praat in de wij-vorm. Geen zin begint met ik. Knap voor een wethouder, doorgaans toch mensen die een beetje op de voorgrond staan niet heel onprettig vinden. ‘Positief is zeker het afvaldossier. Er komt nieuw beleid, waarin we gaan kijken hoe we bij de bron nóg meer kunnen scheiden. Mooi is ook dat de inwoners heel actief meedenken en een mening hebben. De gemeente gaat kijken hoe we die extra scheiding kunnen faciliteren. Verder is de gehele gemeente voorzien van nieuwe containers. Met chip inderdaad. Nee, dat is niet vanwege diftar, maar die chip moet je zien als managementsysteem. Dat mensen bijvoorbeeld niet twee keer hun container aanbieden. Verder blijven we ons natuurlijk focussen op energie. De ‘zonnelening’ is en blijft een succes, let maar op. De gemeentelijke gebouwen ‘op afstand’ gaan we straks ook van zonnepanelen voorzien. Verder is er een opening wat betreft de recreatiewoningen in Norg. Er staat een minisymposium gepland. Ik wil proberen om anders naar met name de situatie rond zeg maar de Postmaatseweg te kijken. Anders in de zin van ‘minder juridisch’. De kwestie van al dan niet permanent wonen is een slepende. Ik wil zien hoe we dichter tot elkaar kunnen komen. Let wel: we blijven gewoon handhaven hoor. Het uitgezette beleid zal deze regeerperiode niet veranderen.’ Het feit dat er inmiddels gras groeit in het centrum van Nieuw Roden doet Kosters ook goed. Ondertussen is er overleg met ontwikkelaar Green Development over de invulling en de mogelijke rol die de Mr. De Vriesschol (in eigendom van de gemeente) in het geheel gaat spelen.’
Dan nog even de NAM. Want ook het bepaald niet sexy onderdeel ‘bodem’ zit in Kosters’ portefeuille. ‘Doe ik samen met de burgemeester. Op dit moment spelen er twee zaken. In Leutingewolde en uiteraard Langelo. In totaal hebben twintig mensen melding gemaakt van scheuren in hun huizen. In september zitten we met de NAM om tafel en zijn nieuwe onderzoeksresultaten beschikbaar. Dat wachten we af, tot die tijd doen we niet aan stemmingmakerij. We bekijken de zaak volkomen objectief. De fracties zitten er bovenop en we scharen ons beslist niet bij voorbaat achter de NAM. Maar we wachten wel eerst af. Pas na de onderzoeksresultaten kunnen we zien wat we eventueel wel en niet kunnen betekenen voor onze inwoners.’
Kosters heeft straks vakantie. Gaat hij ‘heerlijk’ in de tuin. Weekje weg. Fietsen en wandelen. ‘En ik heb nieuws: want na de vakantie wil ik toch proberen een oude hobby op te pakken. Ik wil weer trombone gaan spelen, zoals ik ook mijn sociale leven weer wat meer aandacht wil geven. Is er toch een beetje bij ingeschoten het afgelopen jaar. Een heftig jaar. Maar vooral een machtig interessant jaar.’