‘Door de coronacrisis leren we vrijheid nu nog meer waarderen’
Anneke Ekhart beeldt oorlogsverhaal Tolbert uit
TOLBERT – De coronacrisis zette een streep door de vele herdenkingen en festiviteiten in het kader van 75 jaar vrijheid. Zo ook in Tolbert, alwaar kunstenares Anneke Ekhart druk bezig is met een bijzonder vrijheidsproject. De oude kuilsilo bij de CazemierBoerderij moet in het kader van het project ‘Vrijheid verstopt in beton’ het oorlogsverhaal van Tolbert vertellen. Aan Ekhart om daar invulling aan te geven.
Het is prachtig wonen aan het Hoogstraatje in Tolbert. Het typische Westerkwartierse karakter van de straat, met op de achtergrond de Tolberter kerk, maakt het tot een prachtig geheel. Ekhart is er dan ook in haar nopjes. ‘We wonen inmiddels alweer veertig jaar in Tolbert, waarvan de laatste 25 jaar hier. Het is inderdaad schitterend.’
Even later gaat ze voor in haar Mini richting de CazemierBoerderij. Binnen twee minuten staan we aan de zijkant van de boerderij te kijken naar de oude kuilsilo. Op een eenzame geschilderde parachutist na, valt er nog niets te zien. Maar volgend jaar moet de silo het oorlogsverhaal van Tolbert vertellen. Aan de buitenkant komen zeven fragmenten te staan, terwijl aan de binnenkant meer informatie over Tolbert in de Tweede Wereldoorlog komt.
Ekhart is als kunstenares de aangewezen persoon om de buitenkant te beschilderen. ‘Ik vind het fantastisch om mede zo’n project op te zetten’, zegt zij. ‘Het is heel belangrijk om de eigen geschiedenis te kunnen beleven. Iedereen moet op een eigen manier stil kunnen staan bij het verleden. Bovendien kan men er straks veel leren, want we bieden bij het monument ook educatie over het verleden.’
En Tolbert is rijk aan historie, zo weet Ekhart. ‘Tolbert is een bijzonder dorp met een heel eigen verleden en de Tolberter kerk als een soort baken van het dorp. Ook in de oorlog is hier veel gebeurd.’ Daarmee doelt Ekhart ook op Katrijn Huizinga, de Tolberter vrouw die koerierster was voor het verzet. Zij overleefde de concentratiekampen om uiteindelijk in haar geliefde dorp weer terug te keren. Ekhart wil haar eren door een portret van haar op de silo te maken. ‘Het mooist zou zijn dat er een straat naar haar vernoemd wordt. Dat heeft ze zeker verdiend.’
Aangezien de buitenkant van de silo enigszins verweerd is, zou niet iedere kunstenaar direct enthousiast zijn om dat als canvas te gebruiken. ‘Maar ik vind het juist mooi. Op de silo zie je littekens van de tijd’, zegt Ekhart. ‘Bovendien houd ik van hergebruik en mag ik graag experimenteren met materialen.’
In die hoedanigheid portretteerde Ekhart dorpsgenoten op oud zink. ‘Dat was een mooi project. Het zijn karakteristieke portretten geworden van mensen zoals je die in ieder dorp wel ziet. Mensen die er al heel lang wonen en alles hebben gezien. Erg leuk om te doen.’
Ondanks dat de coronaperiode ook Ekhart niet in de koude kleren is gaan zitten, blijft de kunstenares optimistisch. ‘Ik beschouw de afgelopen periode als een verdieping. Helemaal als je kijkt naar die 75 jaar vrijheid. Wij zijn als Nederlanders nóg meer onze vrijheid gaan waarderen. We weten nu wat het is om je vrijheid ingeperkt te zien worden. Dat zet je als mens aan het denken.’
Ergens in het voorjaar van 2021 zal Ekhart beginnen met het monument bij de CazemierBoerderij. ‘Er zal dan een tent om de silo heen komen te staan, waarin ik een tijdje aan de slag ga. Ik ben heel blij dat ik aan dit project mag meewerken!’
