Ebeltje Boekema-Hut is de oudste inwoner van Groningen
actueel
Ze komt uit een sterk geslacht, zo vertelt ze. Haar moeder werd 96, en ook haar groot- en overgrootmoeder tikten bijna de honderd aan. In totaal kreeg Ebeltje vier dochters. Twee van hen heten eveneens Ebeltje. ‘En dat terwijl mijn moeder dat helemaal geen leuke naam vindt’, zegt één van de dochters die luistert naar diezelfde naam. ‘Maar in de familie is het zo dat de vrouwen die worden geboren, of Bouktje of Ebeltje heten. Mijn moeder vindt Ebeltje eigenlijk geen leuke naam. En ik ook niet!’
De dochters van Ebeltje wonen allemaal nog in de buurt. Allemaal in de nabije omgeving van Leek. Eén dochter woont in Zuidhorn, maar ook dat is nog te overzien. Ebeltje, die zelf op 31 augustus 1911 geboren werd in Zevenhuizen, heeft verder nog acht kleinkinderen, 12 achterkleinkinderen en zelfs, let op!, vier achterachterkleinkinderen. Haar man, met wie ze jaren op een boerderij in Zevenhuizen en later aan de Diepswal in Leek woonde, overleed al in 1989. 29 jaar geleden dus. Hij was toen tachtig. ‘Daar heeft mijn moeder het wel lastig mee gehad’, vertelt één van de aanwezige dochters.’ Ebeltje, die altijd heel actief was binnen verschillende verenigingen, hield zichzelf altijd bezig. ‘Ze is vaak aan het breien of haken. Ze heeft ook altijd een heel sociaal leven geleid’, wordt er gezegd. Inmiddels woont de 107-jarige al tien jaar in Verzorgingshuis Vredewold, waar zij het uitstekend naar haar zin heeft.
Wanneer de klikkende geluiden van de aanwezige fotocamera’s langzaamaan verstommen en een aantal gasten zich al richting de uitgang begeven, keert de betrekkelijke rust weer terug op kamer 213. De aandacht van de pers en het bezoek van de burgemeester, waardeert Ebeltje zeer. Maar het kost ook energie. ‘We hebben vanavond verder geen feest ofzo’, vertelt dochter Ebeltje. ‘Dat wordt wat te gek. Ze zal wel moe zijn wanneer iedereen weer vertrokken is.’
Als burgemeester Hoekstra even later - na een stuk taart en een bak koffie - vertrekt, wenst hij haar nog een fijne verjaardag toe. En hij sluit af met de woorden waarmee hij zijn eerste zeven bezoekjes ook afsloot: ‘Tot volgend jaar!’
‘Mijn moeder vindt Ebeltje eigenlijk helemaal geen leuke naam’
LEEK - Honderd en zeven jaren oud. Het is niet niks. Ebeltje Boekema-Hut vierde afgelopen vrijdag, 31 augustus, haar verjaardag als oudste inwoner van de provincie Groningen. Het kwam haar op veel verjaardagsvisite en een hoop aandacht te staan. In kamer nummer 213 van Verzorgingshuis Vredewold, is het een drukte van belang. Burgemeester Berend Hoekstra heeft een plaatsje pal naast Ebeltje in genomen. Hij is hier vandaag voor de achtste keer. Naast de Leekster burgervader, wordt de jarige jet vergezeld door de plaatselijke persmuskieten en drie dochters. In totaal heeft ze er vier, maar eentje kwam op een ander moment haar moeder feliciteren. Wat betreft de grote aanwezigheid van de pers: dat vindt ze absoluut niet erg. En ja, iedereen mag ook foto’s nemen. ‘Als het maar geen pijn doet’, lacht ze. En: ‘de mensen moeten ook weten dat ik er nog ben.’ Ja, Ebeltje mag met recht een vrolijk mens worden genoemd.Ze komt uit een sterk geslacht, zo vertelt ze. Haar moeder werd 96, en ook haar groot- en overgrootmoeder tikten bijna de honderd aan. In totaal kreeg Ebeltje vier dochters. Twee van hen heten eveneens Ebeltje. ‘En dat terwijl mijn moeder dat helemaal geen leuke naam vindt’, zegt één van de dochters die luistert naar diezelfde naam. ‘Maar in de familie is het zo dat de vrouwen die worden geboren, of Bouktje of Ebeltje heten. Mijn moeder vindt Ebeltje eigenlijk geen leuke naam. En ik ook niet!’
De dochters van Ebeltje wonen allemaal nog in de buurt. Allemaal in de nabije omgeving van Leek. Eén dochter woont in Zuidhorn, maar ook dat is nog te overzien. Ebeltje, die zelf op 31 augustus 1911 geboren werd in Zevenhuizen, heeft verder nog acht kleinkinderen, 12 achterkleinkinderen en zelfs, let op!, vier achterachterkleinkinderen. Haar man, met wie ze jaren op een boerderij in Zevenhuizen en later aan de Diepswal in Leek woonde, overleed al in 1989. 29 jaar geleden dus. Hij was toen tachtig. ‘Daar heeft mijn moeder het wel lastig mee gehad’, vertelt één van de aanwezige dochters.’ Ebeltje, die altijd heel actief was binnen verschillende verenigingen, hield zichzelf altijd bezig. ‘Ze is vaak aan het breien of haken. Ze heeft ook altijd een heel sociaal leven geleid’, wordt er gezegd. Inmiddels woont de 107-jarige al tien jaar in Verzorgingshuis Vredewold, waar zij het uitstekend naar haar zin heeft.
Wanneer de klikkende geluiden van de aanwezige fotocamera’s langzaamaan verstommen en een aantal gasten zich al richting de uitgang begeven, keert de betrekkelijke rust weer terug op kamer 213. De aandacht van de pers en het bezoek van de burgemeester, waardeert Ebeltje zeer. Maar het kost ook energie. ‘We hebben vanavond verder geen feest ofzo’, vertelt dochter Ebeltje. ‘Dat wordt wat te gek. Ze zal wel moe zijn wanneer iedereen weer vertrokken is.’
Als burgemeester Hoekstra even later - na een stuk taart en een bak koffie - vertrekt, wenst hij haar nog een fijne verjaardag toe. En hij sluit af met de woorden waarmee hij zijn eerste zeven bezoekjes ook afsloot: ‘Tot volgend jaar!’
