‘Een gezonde zeehond, een gezonde zee, dat is onze missie’
actueel
Ondernemers die tijdens de actie in de Krant adverteren, dragen bij aan het nobele doel om zeehondenlevens te redden. “Geld is belangrijk om ons werk goed te kunnen doen. Anders krijgen we in Nederland met situaties te maken die we niet willen”, weet Sander van Dijk. Hij doelt onder andere op zeehonden die met een bebloede bek op het strand liggen doordat ze zijn besmet met de longwormparasiet, een soort ‘kinderziekte’ dat veel voorkomt bij zeehonden in het eerste levensjaar.
Eerst maar eens over het onbegrip dat er bestaat. Niet iedere zeehond die een tijdje alleen ligt is zielig en moet worden opgevangen. Het is heel normaal dat een zeehondenmoeder haar pup vier en half uur alleen laat. Zelfs een periode van acht uur is wel eens voorgekomen, weet Sander. “Een pup hoeft niet per se verlaten te zijn als er geen moeder in de buurt is. Vroeger werd aangenomen wanneer een moeder kwijt was, de pup ten dode was opgeschreven. Dat is niet zo. Uit onderzoek dat wij in samenwerking met de Rijksuniversiteit Groningen hebben gedaan blijkt dat zeehondenpups ook melk krijgen van andere moeders. De gewone zeehond kan meteen zwemmen na de geboorte. Ze zwemmen met hun moeders mee tijdens vloed en komen terug wanneer het eb is om uit te rusten en te drinken op de zandbanken. Een heel slim systeem. Dat pups terugkeren naar de zooggebieden en ook bij andere moeders drinken was echt een bijzondere ontdekking.”
Selfie
Het gros van zeehonden komt op twee momenten per jaar binnen bij het zeehondencentrum: vlak voor de zomervakantie en vlak voor de kerstvakantie. “In Nederland heb je twee soorten zeehonden, de gewone zeehond en de grijze zeehond. De gewone krijgt pups in mei en juni, de grijze in de periode van december tot en met februari. In tegenstelling tot de gewone zeehond blijft de grijze eerst 14 tot 18 dagen op het land. Ook al worden ze met een ‘dikke winterjas’ geboren, het zeewater is toch te koud om te zwemmen. Hun moeders gaan terug om ze te voeden. In een periode van ongeveer 10 dagen groeien de pups van 10 naar 50 kilo. Een ongelofelijk intensieve en energievretende periode voor een moeder. Na de zorgperiode is de moeder doodop. Dan gaat ze weg en komt niet meer terug. Voor de pup begint dan de periode van vasten. Het is belangrijk dat dat in alle rust gebeurt.” En tijdens dat vasten gaat het ook wel eens mis, weet Sander. Omdat mensen een selfie willen maken met die snoezige knuffel met wit haar bijvoorbeeld. “Een zeehond is een roofdier. Dat besef is er vaak niet. Een gebrek aan kennis. Tijdens het vasten maakt de wintervacht plaats voor de zeehonden vacht. De verleiding is groot om selfies te maken met een zeehond die eruit ziet als een knuffeldier. Er zijn zelfs ouders die hun kind op de zeehond zetten. Dat kan niet natuurlijk. Je zet je kind toch ook niet op een tijger? Rust en ruimte is belangrijk voor ze. Daarom zetten we ook veel in op voorlichting.”
Pieterburen Zeehondencentrum vangt jaarlijks tussen de 300 en 400 zeehonden op. Pups die verlaten zijn en zieke of verzwakte zeehonden. Om er zeker van te zijn dat een pup ook echt verlaten is, volgt een observatieperiode van 24 uur. Dat gebeurt door een team van Eerste Hulp Bij Zoogdieren (EHBZ). Een team van zo’n 120 vrijwilligers die door ons zijn opgeleid en in de buurt van het strand wonen. Tussen de 95 en 99 procent van de pups redt het en kan na ongeveer twee maanden terug naar zee. Iets anders dat veel voorkomt onder jonge zeehonden is de longwormparasiet. “Dat is een klein wormpje dat zich voortplant in de longen van een zeehond. Dat kunnen er zoveel zijn dat de longen kapot gaan. Dan loopt het bloed overal uit. Wij zijn het enige centrum met het beleid om ook deze dieren op te vangen. Dat doen we omdat er te weinig onderzoek gedaan is naar longworm. Het kan zijn dat het een natuurlijk systeem is om een overschot te voorkomen. Het kan ook zijn dat een vervuilde Waddenzee ermee te maken heeft of dat er een andere oorzaak is. Daarom is onderzoek zo belangrijk. De zeehond is de graadmeter van de zee. Een gezonde zeehond én een gezonde zee is onze missie.” Van de opgevangen zeehonden met longworm overleeft ongeveer 80 procent het na behandeling in het opvangcentrum. Ze worden zo snel mogelijk weer terug naar zee gebracht. Meestal is dat tussen de twee en drie maanden.
Lang niet alle landen vangen zeehonden op. Duitsland doet het veel, Denemarken helemaal niet. “Al sinds 1995 niet meer. Zij hebben de zee benoemd tot Nationaal Park. Een beschermd gebied. Zo is er meer rust voor de zeehonden. Bovendien zijn er veel minder mensen en dus minder conflictsituaties tussen mens en dier. Hier ligt dat anders.” Pieterburen Zeehondencentrum is uniek voor Europa, vertelt Sander. “Dat zit hem in de combinatie van hoogwaardige klinische zorg in een ziekenhuisachtige omgeving in combinatie met wetenschappelijk onderzoek. Hier werken twee dierenartsen waarvan er een promotieonderzoek doet naar resistentie voor antibiotica. Dat onderzoek wordt veel breder getrokken dan alleen zeehonden. Op onze campus en field station wonen en werken vrijwilligers en onderzoekers uit de hele wereld. Door onze gezamenlijke passie en de multidisciplinaire aanpak vormen we een learning community. We brengen die passie over op het grote publiek en zo maken we hen bewust van onze missie. Geld voor onderzoek krijgen we binnen via funding. Geld voor opvang moet betaald worden uit publieke middelen. Als dat ophoudt? Dan krijgen we in Nederland te maken met situaties die we niet willen. Zeehonden die met een bebloede bek en neus op het strand liggen bijvoorbeeld.”
Adverteerdersactie
Iedere ondernemer die in deze krant adverteert helpt Pieterburen Zeehondencentrum om gewonde, verzwakte of verlaten zeehonden te kunnen blijven opvangen. Onder de adverteerders verloten we een zeehondenuitzetting voor 2 x 2 personen. Dan ga je samen met medewerkers van het zeehondencentrum de zee op om de zeehonden uit te zetten. Wie weet ben jij getuige van dit prachtige moment! “Bij deze wil ik alle adverteerders van de Krant bedanken voor hun bijdrage. Echt fantastisch!”
Dierendag 2018: de Krant in actie voor Zeehondencentrum Pieterburen
PIETERBUREN – Zoals ieder jaar komt de Krant rond dierendag in actie om geld in te zamelen voor dieren in nood. We zetten ons graag in voor organisaties die zich bekommeren om het welzijn van dieren. Dit jaar hebben we gekozen voor een nieuw goed doel: Pieterburen Zeehondencentrum, een van de oudste en beste opvangcentra voor zeehonden ter wereld. Jaarlijks vangen ze tussen de 300 en 400 zeehonden op, lappen ze op en brengen ze terug naar zee. Naast opvang doet het centrum veel onderzoek dat in heel Europa gebruikt wordt én zet in op voorlichting. Want er bestaat best veel onbegrip over de opvang van zeehonden, weet Sander van Dijk, hoofd content en educatie van het zeehondencentrum.Ondernemers die tijdens de actie in de Krant adverteren, dragen bij aan het nobele doel om zeehondenlevens te redden. “Geld is belangrijk om ons werk goed te kunnen doen. Anders krijgen we in Nederland met situaties te maken die we niet willen”, weet Sander van Dijk. Hij doelt onder andere op zeehonden die met een bebloede bek op het strand liggen doordat ze zijn besmet met de longwormparasiet, een soort ‘kinderziekte’ dat veel voorkomt bij zeehonden in het eerste levensjaar.
Eerst maar eens over het onbegrip dat er bestaat. Niet iedere zeehond die een tijdje alleen ligt is zielig en moet worden opgevangen. Het is heel normaal dat een zeehondenmoeder haar pup vier en half uur alleen laat. Zelfs een periode van acht uur is wel eens voorgekomen, weet Sander. “Een pup hoeft niet per se verlaten te zijn als er geen moeder in de buurt is. Vroeger werd aangenomen wanneer een moeder kwijt was, de pup ten dode was opgeschreven. Dat is niet zo. Uit onderzoek dat wij in samenwerking met de Rijksuniversiteit Groningen hebben gedaan blijkt dat zeehondenpups ook melk krijgen van andere moeders. De gewone zeehond kan meteen zwemmen na de geboorte. Ze zwemmen met hun moeders mee tijdens vloed en komen terug wanneer het eb is om uit te rusten en te drinken op de zandbanken. Een heel slim systeem. Dat pups terugkeren naar de zooggebieden en ook bij andere moeders drinken was echt een bijzondere ontdekking.”
Selfie
Het gros van zeehonden komt op twee momenten per jaar binnen bij het zeehondencentrum: vlak voor de zomervakantie en vlak voor de kerstvakantie. “In Nederland heb je twee soorten zeehonden, de gewone zeehond en de grijze zeehond. De gewone krijgt pups in mei en juni, de grijze in de periode van december tot en met februari. In tegenstelling tot de gewone zeehond blijft de grijze eerst 14 tot 18 dagen op het land. Ook al worden ze met een ‘dikke winterjas’ geboren, het zeewater is toch te koud om te zwemmen. Hun moeders gaan terug om ze te voeden. In een periode van ongeveer 10 dagen groeien de pups van 10 naar 50 kilo. Een ongelofelijk intensieve en energievretende periode voor een moeder. Na de zorgperiode is de moeder doodop. Dan gaat ze weg en komt niet meer terug. Voor de pup begint dan de periode van vasten. Het is belangrijk dat dat in alle rust gebeurt.” En tijdens dat vasten gaat het ook wel eens mis, weet Sander. Omdat mensen een selfie willen maken met die snoezige knuffel met wit haar bijvoorbeeld. “Een zeehond is een roofdier. Dat besef is er vaak niet. Een gebrek aan kennis. Tijdens het vasten maakt de wintervacht plaats voor de zeehonden vacht. De verleiding is groot om selfies te maken met een zeehond die eruit ziet als een knuffeldier. Er zijn zelfs ouders die hun kind op de zeehond zetten. Dat kan niet natuurlijk. Je zet je kind toch ook niet op een tijger? Rust en ruimte is belangrijk voor ze. Daarom zetten we ook veel in op voorlichting.”
Pieterburen Zeehondencentrum vangt jaarlijks tussen de 300 en 400 zeehonden op. Pups die verlaten zijn en zieke of verzwakte zeehonden. Om er zeker van te zijn dat een pup ook echt verlaten is, volgt een observatieperiode van 24 uur. Dat gebeurt door een team van Eerste Hulp Bij Zoogdieren (EHBZ). Een team van zo’n 120 vrijwilligers die door ons zijn opgeleid en in de buurt van het strand wonen. Tussen de 95 en 99 procent van de pups redt het en kan na ongeveer twee maanden terug naar zee. Iets anders dat veel voorkomt onder jonge zeehonden is de longwormparasiet. “Dat is een klein wormpje dat zich voortplant in de longen van een zeehond. Dat kunnen er zoveel zijn dat de longen kapot gaan. Dan loopt het bloed overal uit. Wij zijn het enige centrum met het beleid om ook deze dieren op te vangen. Dat doen we omdat er te weinig onderzoek gedaan is naar longworm. Het kan zijn dat het een natuurlijk systeem is om een overschot te voorkomen. Het kan ook zijn dat een vervuilde Waddenzee ermee te maken heeft of dat er een andere oorzaak is. Daarom is onderzoek zo belangrijk. De zeehond is de graadmeter van de zee. Een gezonde zeehond én een gezonde zee is onze missie.” Van de opgevangen zeehonden met longworm overleeft ongeveer 80 procent het na behandeling in het opvangcentrum. Ze worden zo snel mogelijk weer terug naar zee gebracht. Meestal is dat tussen de twee en drie maanden.
Lang niet alle landen vangen zeehonden op. Duitsland doet het veel, Denemarken helemaal niet. “Al sinds 1995 niet meer. Zij hebben de zee benoemd tot Nationaal Park. Een beschermd gebied. Zo is er meer rust voor de zeehonden. Bovendien zijn er veel minder mensen en dus minder conflictsituaties tussen mens en dier. Hier ligt dat anders.” Pieterburen Zeehondencentrum is uniek voor Europa, vertelt Sander. “Dat zit hem in de combinatie van hoogwaardige klinische zorg in een ziekenhuisachtige omgeving in combinatie met wetenschappelijk onderzoek. Hier werken twee dierenartsen waarvan er een promotieonderzoek doet naar resistentie voor antibiotica. Dat onderzoek wordt veel breder getrokken dan alleen zeehonden. Op onze campus en field station wonen en werken vrijwilligers en onderzoekers uit de hele wereld. Door onze gezamenlijke passie en de multidisciplinaire aanpak vormen we een learning community. We brengen die passie over op het grote publiek en zo maken we hen bewust van onze missie. Geld voor onderzoek krijgen we binnen via funding. Geld voor opvang moet betaald worden uit publieke middelen. Als dat ophoudt? Dan krijgen we in Nederland te maken met situaties die we niet willen. Zeehonden die met een bebloede bek en neus op het strand liggen bijvoorbeeld.”
Adverteerdersactie
Iedere ondernemer die in deze krant adverteert helpt Pieterburen Zeehondencentrum om gewonde, verzwakte of verlaten zeehonden te kunnen blijven opvangen. Onder de adverteerders verloten we een zeehondenuitzetting voor 2 x 2 personen. Dan ga je samen met medewerkers van het zeehondencentrum de zee op om de zeehonden uit te zetten. Wie weet ben jij getuige van dit prachtige moment! “Bij deze wil ik alle adverteerders van de Krant bedanken voor hun bijdrage. Echt fantastisch!”