“Een goed verteld verhaal is een mooie film voor de luisteraar”

Afbeelding
kleintje cultuur
Een kop koffie met culturele duizendpoot Piet de Vries
ZEVENHUIZEN – Een duizendpoot. Zo laat Piet de Vries zich het beste omschrijven. Eigenlijk is het enige dat Piet niet goed kan het onthouden van zijn woonplaats. Tolbert, zegt hij. Zevenhuizen is het. Het zij hem vergeven. Piet is verteller van vertelcollectief Kom op Verhoal en heeft afgelopen deelgenomen aan het rondje langs de dorpen, speelt toneel bij Rederijkerskamer Vredewold, heeft een productie rondom de streekschrijver Wytze Keuning op stapel staan én maakt deel uit van de denktank die zich bezig houdt met de toekomst van cultureel Westerkwartier. Tijd om eens bij te praten met Piet de Vries, hoeder van de Westerkertierder streektoal.
“Laten we eerst terugblikken op wat geweest is”, lacht hij. “Het rondje langs een aantal schitterende gebouwen in het Westerkwartier. Ik heb genoten van de intieme sfeer in de dorpen.” Piet geeft toe dat de belangstelling voor de voorstellingen per dorp wisselde. “Van een paar man in Enumatil naar een volle kerk in Niezijl”, vertelt hij. “Maar één ding was in alle dorpen gelijk; het samen beleven van een mooie middag.” Het vertelcollectief zal de voorstellingen nog eens gaan evalueren, meldt De Vries. “Het is zeker voor herhaling vatbaar, maar wel nadat we kritisch hebben gekeken naar onszelf. Dat vind ik sowieso belangrijk. Met de voorstellingen over IJje Wijkstra en LAAND-VER-HUUS hebben we succes gehad. Het is zaak daarop voort te borduren en scherp te blijven. We moeten niet te makkelijk worden.” Op tafel ligt een map met daarin de voorbereidingen op ‘De Fakkel’. “Ik wil er niet te veel over kwijt”, zegt De Vries, alvorens uitgebreid uit te wijden over het Wytze Keuningjaar in Tolbert. “Het betreft een coproductie tussen Rederijkerskamer Vredewold en Kom op Verhoal. Een toneelvoorstelling in verhaalvorm. Schrijf maar niet té druk mee, want ik wil daar later nog eens véél uitgebreider op terugkomen.” Keuning is een Tolberter met een fascinatie voor het Oosten waar hij momenteel, 70 jaar na zijn dood, wereldberoemd is. Het Schierste Verhoal is het eerstvolgende op de agenda van De Vries. Verhalen schrijven gaat hem goed af. De Vries heeft ook nooit anders gedaan. Verhalen voor toneel, voor de kinderen, voor zichzelf en voor anderen. “Zeker de vertelverhalen zijn speciaal”, vindt hij. “Je schildert de plaat. ‘Er was eens..’ en dan ‘op een dag was ik daar…’ en dan ben je los! Schitterend als je dat beeld goed weet neer te zetten. Weet je, een goed verteld verhaal is een mooie film voor de luisteraar.” Ook in de toekomst zal Piet de Vries betrokken blijven bij cultureel Westerkwartier. Hij kan niet anders, en zou dat ook niet willen. “Het Westerkertiers, de steektaal, boeit mij. Het is de reden waarom ik mij ooit heb aangesloten bij Mien Westerkwartier, waarom ik verhalen ben gaan vertellen en waarom ik nog altijd geniet van optreden. Intens ja. Want vertellen gaat verder dan schrijven. Schrijven is een verhaal. Met vertellen kan je iemand even in zijn zieltje knijpen. Heel geraffineerd eventjes raken. In het Westerkwartier, bij Mien Westerkwartier, hebben we een aantal vertellers die dat kunstje heel goed beheersen.”
 

UIT DE KRANT

Lees ook