‘Een kind wil ergens bij horen’

Gezin uit Leek biedt pleegkind met beperking een thuis

LEEK – Hoe bijzonder is het als je open staat voor een pleegkind met een beperking? Voor pleegmoeder Heleen en haar man uit Leek was dit geen moeilijke keuze. Zij wilden graag een open gezin zijn. Een gastvrij huis voor kinderen die aandacht, liefde en een veilige plek nodig hebben. Naast drie eigen kinderen namen zij drie pleegkinderen op in het gezin. Over drijfveren verwachtingen en ervaringen.

‘Toen we gingen trouwen was voor ons al duidelijk: we wilden geen gesloten gezin zijn’, zegt Heleen. ‘We vinden het belangrijk om open te staan voor meer dan alleen onze eigen kring. Kinderen waren welkom bij ons. Via mijn werk kwam het verzoek om een kind met het syndroom van Down op te nemen. Wij hebben toen de training voor pleegouders gevolgd bij de SJG. Uiteindelijk ging die plaatsing toch niet door. Heel jammer, wij hadden er al negen maanden naar toe geleefd. Al met al duurde het zo’n drie jaar voordat onze oudste pleegdochter dan eindelijk kwam’, vertelt de inwoonster van Leek.

Heleen en haar man kozen heel bewust voor pleegzorg via de William Schrikker Groep, dus eventueel voor een kind met een beperking. ‘ Ik heb een periode in de gehandicaptenzorg gewerkt’, vertelt Heleen. ‘Daar was ik met hart en ziel mee bezig. Ik had ervaren dat je, door voor kinderen of mensen met een beperking te zorgen, vanzelf van hen gaat houden. Het leek me prachtig om datzelfde te doen, maar dan binnen ons gezin. Natuurlijk zijn er wel eens problemen, maar de saamhorigheid en het gevoel bij elkaar te horen is heel sterk. Weet je, elk kind is anders. Als ik naar onze kinderen kijk, zie ik veel verschillende karakters, talenten en temperamenten. Een kind kan zichzelf niet opvoeden. Het belangrijkste is aandacht te geven, te kijken waar een kind hulp nodig heeft en wat het zelf kan. Op die manier proberen we de kinderen iets mee te geven. Ook bieden we structuur, gewoon omdat ze dat nodig hebben. Als een kind ineens bij jou wordt geplaatst, is het veel zekerheid kwijt. Duidelijke afspraken geven dan houvast. Wat is mijn plek aan tafel? Wat moet ik doen na het opstaan? Van dat soort dingen.’

Heleen is zorgmoeder. ‘De moeder die voor ze zorgt, die mag opvoeden. Het mooiste is als kinderen bij hun eigen ouders kunnen wonen. Maar dat kan niet altijd. Als pleegouder moet je begrijpen dat je biologische ouders nooit kunt vervangen. Dat zijn hun wortels. Die loyaliteit, daar mag je niet aankomen. Wat je dan wel doet? Je geeft hen liefde, ondersteunt hen en kijkt hoe ze zich ontwikkelen. Wat zijn hun sterke kanten? Voor alles wil je hen het gevoel geven dat ze er mogen zijn. Dat er mensen zijn die van ze houden. Elk kind wil een thuis hebben. Een gezin waar het bij hoort.’
Een aantal van de eigen kinderen zijn al volwassen. Twee wonen nog thuis. ‘ Nu onze oudste kinderen het huis uit zijn, staan er vier kamers leeg. Wij staan sinds kort open voor nieuwe pleegkinderen, waarbij we wel kiezen voor een tijdelijke plaatsing. Daarbij kijken we goed wat binnen ons gezin past. We hebben nu ruimte voor een kindje in de leeftijd van nul tot vier jaar. Het zal zeker moeilijk zijn om dan na een tijd afscheid te moeten nemen, want ik ga me enorm hechten aan een kind. Maar het is ook mooi om op deze manier iets voor een kind te kunnen doen’
KADER
Pleegouders gezocht
Een veilige en vertrouwde plek voor een kind met een beperking. De provincie Groningen kent een groot tekort aan pleegouders die juist deze kwetsbare kinderen een thuis willen bieden. Daarom is William Schrikker Pleegzorg op zoek naar nieuwe pleeggezinnen. Kijk voor meer informatie op www.williamschrikkergroep.nu.