‘Een stage of (vrijwilligers)werk is dé manier om goed te integreren’
actueel
Vluchtelingenwerk en ISD Noordenkwartier op zoek naar arbeidscoaches
REGIO – Anton Schmidt uit Assen. Bepaald niet onbekend in het Noordelijke bedrijfsleven. Had jarenlang een eigen bedrijf en bekleedde verschillende managementfuncties. Man met een netwerk dus ook én iemand die niet stil kan zitten. Hij is inmiddels 65 jaar, maar heeft nog de energie van een dertiger. Schmidt zet zich tegenwoordig in voor Vluchtelingenwerk. Hij is er onder andere arbeidscoach. In die hoedanigheid coacht hij statushouders onderweg naar stage of (vrijwilligers)werk. Hij begeleidde ook Nifah uit Roden. Met succes. Vluchtelingenwerk zoekt meer arbeidscoaches. Dankbaar werk met gemotiveerde mensen. ‘Bovendien is een stage of (vrijwilligers)werk dé manier voor statushouders om zo optimaal mogelijk te integreren’, zegt Schmidt.
Vluchtelingen met een verblijfsvergunning worden statushouders. Daarna leggen ze het inburgeringsexamen af. En dan? Dan wil het gros gewoon graag aan het werk. Zelf geld verdienen, doen wat ze in hun geboorteland ook deden. Eenvoudig is dat niet. De afstand tot de arbeidsmarkt is immens, de taal wordt onvoldoende beheerst, ze hebben vaak geen enkel netwerk en ook de juiste diploma’s ontbreken. Bovendien is een monteur hier een andere monteur dan in pakweg Oeganda. Vluchtelingenwerk startte daarom het project VIP: Vluchtelingen Investeren in Participeren. Een project dat mede mogelijk gemaakt is door AMIF en voor de tweede keer wordt uitgevoerd door ISD Noordenkwartier. VIP is een trainingsprogramma met doe-opdrachten waarin geselecteerde statushouders- vaak via ISD Noordenkwartier voorgedragen- competenties en vaardigheden aanleren die nodig zijn om zicht op een stage of (vrijwilligers)werk in Nederland te krijgen. Daarna volgt de stage, soms rolt er een baan uit. De arbeidscoach speelt een voorname rol in het proces. Schmidt is daar een goed voorbeeld van. Behalve arbeidscoach is hij een man met een enorm netwerk en speelt hij dus ook een grote rol in het vinden van bijvoorbeeld stageplekken. ‘We bereiden de mensen voor op de arbeidsmarkt’, zegt Schmidt. ‘Een training duurt tien weken, ook daarna blijven we vinger aan de pols houden. Eén van de eerste dingen die we doen, is een zelfonderzoek naar competenties. Deelnemers moeten aangeven wat ze kunnen. Wat ze gedaan hebben en wie ze zijn. Het valt niet mee om dit soort relevante informatie boven tafel te krijgen. Mensen voelen zich op de één of andere manier bezwaard om over zichzelf te praten. In veel gevallen heeft dat ook met traumatische ervaringen te maken. Vervolgens moeten ze in het openbaar aangeven wat ze kunnen. En dat, weet ik uit ervaring, is voor deze mensen een enorme uitdaging. Zinnen met ‘ik kan’ beginnen bijvoorbeeld, dat vinden de meeste mensen echt ontzettend lastig’, zegt Schmidt. Doorgaans weten de arbeidscoaches pas na een aantal sessies wat iemand precies kan of gedaan heeft. ‘Voorbeeld? Meneer uit Afghanistan. Heel bescheiden. Een arbeidscoach moest de informatie er echt uittrekken. Tot hij zei dat hij gelukkig was als hij met koeien en schapen bezig was. Had ie in zijn geboorteland ook gedaan. Nu is hij vrijwilliger bij Het Drents Landschap. Een andere man bleek in zijn geboorteland – dat vertelde hij ook pas na een aantal trainingen- volleybalinternational geweest te zijn. Hij is nu volleybaltrainer.’ Hebben de statushouders dit traject doorlopen, dan wacht een stage. Komt Schmidt weer om de hoek kijken, want zijn netwerk is groot. ‘Na de stage maken we de balans op. Kijken we bijvoorbeeld of een extra opleiding nog een optie is of dat er mogelijkheden voor een baan zijn. Uiteraard is er nazorg door Vluchtelingwerk en ISD Noordenkwartier. Het is niet zo dat ze het daarna verder maar uit moeten zoeken, welnee.’
Schmidt begeleidde ook Nifah uit Roden. Afkomstig uit Oeganda. ‘Mooi verhaal’, glundert Anton. ‘Het eerste wat ik haar leerde was dat we elkaar in Nederland een ferme handdruk geven en dat we elkaar dan aankijken. Zij gaf een slap handje en keek weg. De tweede handdruk van Nifah was al goed, ik merkte dus dat ze het snel oppikte en zelf ontzettend graag wilde. Ook Nifah moest ik als het ware doorzagen. Uiteindelijk vertelde ze dat ze supervisor in de horeca wilde worden, en dat ze in Oeganda zelf een hotel had gerund. Ik heb via mijn netwerk contact gelegd met De Bonte Wever in Assen. Ze mocht drie maanden stage lopen. Dat heeft ze ontzettend goed gedaan. Toen ook zag je dat ze dit werk echt beheerste. Slechts de taal bleek soms nog even lastig. We hebben geëvalueerd en de leiding van De Bonte Wever bood haar een baan aan. Geweldig natuurlijk, al wilde het toeval dat ze uitgerekend op die dag thuis van de trap viel. Ze revalideert nog, maar ik houd uiteraard contact. Wellicht kan ze straks als ze weer helemaal gezond is alsnog beginnen. Voor statushouders met een baan gaat er een nieuwe wereld open. Het is de beste manier echt te integreren. Bij Nifah had ik meteen een goed gevoel. Na de tweede handdruk. Na het eerste gesprek eigenlijk al. Dat gevoel heeft me dus niet in de steek gelaten.’
Nifah zelf is Anton ontzettend dankbaar. ‘Oh Anton, hij stelde heel veel vragen. Dat vond ik aanvankelijk best lastig. Ik wist waar ik het voor deed en voelde dat Anton de beste bedoelingen had. Alleen had ik echt nooit een baan of zelfs maar stageplek gevonden. Ik zou niet weten hoe ik dat had moeten regelen. De stage verliep perfect. Mijn collega’s hebben me meer dan uitstekend geholpen. Ik ging met de bus naar Assen, de meiden redden zich thuis prima. En inderdaad, ik heb mezelf bewezen. Was zelfbewust, ook door Anton’s methodiek. Ik durfde te zeggen wat ik wilde en kon. Dat was een forse eerste stap: ik kon mezelf verkopen. Op de dag dat ik die baan aangeboden kreeg, viel ik van de trap. Dat gebeurde thuis. Ik ben wel naar het werk gegaan, waar Anton net in gesprek was over de beoordeling van mijn stage. Hij heeft me daarna naar de dokter gebracht. Ik hoop uiteraard alsnog op die baan. Lukt dat niet, dan heb ik in elk geval een heel positief stagerapport. Dat nemen ze me niet meer af. Zonder een arbeidscoach was me dit nooit gelukt. Daar ben ik dankbaar voor. Mensen in een vergelijkbare situatie moeten de kans op VIP met beide handen aangrijpen. Je komt er echt verder mee’, zegt Nifah.
Vluchtelingenwerk zoekt meer fanatieke arbeidscoaches zoals Anton. Meer gedreven mensen die weten wat het is om te coachen, te trainen en mensen te begeleiden. Die weten hoe het werkt op de arbeidsmarkt. ‘Liefst ook met een netwerk’, zegt Anton. ‘Maar: de arbeidscoaches vullen elkaar ook aan. Iemand die ontzettend goed is in het coachen van mensen, kan gebruik maken van een andere coach met een breed netwerk. Je bent arbeidscoach voor tenminste een half jaar en het kost je wel zo’n acht uur per week. Het is echter de moeite waard. Je kunt op deze manier mensen écht helpen, écht iets voor ze betekenen. Dat geeft een heel goed gevoel.’
Op 22 maart trapt ISD Noordenkwartier het project VIP voor de tweede keer af met een voorlichting voor de reeds geworven kandidaten. Deze kandidaten hebben allen een arbeidscoach nodig.
Voelt u zich aangesproken als arbeidscoach? Of wilt u meer informatie? Dan kunt u contact opnemen met: Tatiana Ockeloen: 0592 310295 / tockeloen@vwnn.nl of Anton Schmidt: 06 25094473 / aschmidt@vwnn.nl
[gallery ids=”eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvd3d3LmRla3JhbnRuaWV1d3MubmxcL3dwLWNvbnRlbnRcL3VwbG9hZHNcLzIwMTdcLzAzXC9Sb2Rlbi1BbnRvbi1TY2htaWR0LmpwZyIsInRpdGxlIjoiUm9kZW4gQW50b24gU2NobWlkdCIsImNhcHRpb24iOiIiLCJhbHQiOiIiLCJkZXNjcmlwdGlvbiI6IiJ9,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvd3d3LmRla3JhbnRuaWV1d3MubmxcL3dwLWNvbnRlbnRcL3VwbG9hZHNcLzIwMTdcLzAzXC9Sb2Rlbi1OaWZhaC5qcGciLCJ0aXRsZSI6IlJvZGVuIE5pZmFoIiwiY2FwdGlvbiI6IiIsImFsdCI6IiIsImRlc2NyaXB0aW9uIjoiIn0=”]
REGIO – Anton Schmidt uit Assen. Bepaald niet onbekend in het Noordelijke bedrijfsleven. Had jarenlang een eigen bedrijf en bekleedde verschillende managementfuncties. Man met een netwerk dus ook én iemand die niet stil kan zitten. Hij is inmiddels 65 jaar, maar heeft nog de energie van een dertiger. Schmidt zet zich tegenwoordig in voor Vluchtelingenwerk. Hij is er onder andere arbeidscoach. In die hoedanigheid coacht hij statushouders onderweg naar stage of (vrijwilligers)werk. Hij begeleidde ook Nifah uit Roden. Met succes. Vluchtelingenwerk zoekt meer arbeidscoaches. Dankbaar werk met gemotiveerde mensen. ‘Bovendien is een stage of (vrijwilligers)werk dé manier voor statushouders om zo optimaal mogelijk te integreren’, zegt Schmidt.
Vluchtelingen met een verblijfsvergunning worden statushouders. Daarna leggen ze het inburgeringsexamen af. En dan? Dan wil het gros gewoon graag aan het werk. Zelf geld verdienen, doen wat ze in hun geboorteland ook deden. Eenvoudig is dat niet. De afstand tot de arbeidsmarkt is immens, de taal wordt onvoldoende beheerst, ze hebben vaak geen enkel netwerk en ook de juiste diploma’s ontbreken. Bovendien is een monteur hier een andere monteur dan in pakweg Oeganda. Vluchtelingenwerk startte daarom het project VIP: Vluchtelingen Investeren in Participeren. Een project dat mede mogelijk gemaakt is door AMIF en voor de tweede keer wordt uitgevoerd door ISD Noordenkwartier. VIP is een trainingsprogramma met doe-opdrachten waarin geselecteerde statushouders- vaak via ISD Noordenkwartier voorgedragen- competenties en vaardigheden aanleren die nodig zijn om zicht op een stage of (vrijwilligers)werk in Nederland te krijgen. Daarna volgt de stage, soms rolt er een baan uit. De arbeidscoach speelt een voorname rol in het proces. Schmidt is daar een goed voorbeeld van. Behalve arbeidscoach is hij een man met een enorm netwerk en speelt hij dus ook een grote rol in het vinden van bijvoorbeeld stageplekken. ‘We bereiden de mensen voor op de arbeidsmarkt’, zegt Schmidt. ‘Een training duurt tien weken, ook daarna blijven we vinger aan de pols houden. Eén van de eerste dingen die we doen, is een zelfonderzoek naar competenties. Deelnemers moeten aangeven wat ze kunnen. Wat ze gedaan hebben en wie ze zijn. Het valt niet mee om dit soort relevante informatie boven tafel te krijgen. Mensen voelen zich op de één of andere manier bezwaard om over zichzelf te praten. In veel gevallen heeft dat ook met traumatische ervaringen te maken. Vervolgens moeten ze in het openbaar aangeven wat ze kunnen. En dat, weet ik uit ervaring, is voor deze mensen een enorme uitdaging. Zinnen met ‘ik kan’ beginnen bijvoorbeeld, dat vinden de meeste mensen echt ontzettend lastig’, zegt Schmidt. Doorgaans weten de arbeidscoaches pas na een aantal sessies wat iemand precies kan of gedaan heeft. ‘Voorbeeld? Meneer uit Afghanistan. Heel bescheiden. Een arbeidscoach moest de informatie er echt uittrekken. Tot hij zei dat hij gelukkig was als hij met koeien en schapen bezig was. Had ie in zijn geboorteland ook gedaan. Nu is hij vrijwilliger bij Het Drents Landschap. Een andere man bleek in zijn geboorteland – dat vertelde hij ook pas na een aantal trainingen- volleybalinternational geweest te zijn. Hij is nu volleybaltrainer.’ Hebben de statushouders dit traject doorlopen, dan wacht een stage. Komt Schmidt weer om de hoek kijken, want zijn netwerk is groot. ‘Na de stage maken we de balans op. Kijken we bijvoorbeeld of een extra opleiding nog een optie is of dat er mogelijkheden voor een baan zijn. Uiteraard is er nazorg door Vluchtelingwerk en ISD Noordenkwartier. Het is niet zo dat ze het daarna verder maar uit moeten zoeken, welnee.’
Schmidt begeleidde ook Nifah uit Roden. Afkomstig uit Oeganda. ‘Mooi verhaal’, glundert Anton. ‘Het eerste wat ik haar leerde was dat we elkaar in Nederland een ferme handdruk geven en dat we elkaar dan aankijken. Zij gaf een slap handje en keek weg. De tweede handdruk van Nifah was al goed, ik merkte dus dat ze het snel oppikte en zelf ontzettend graag wilde. Ook Nifah moest ik als het ware doorzagen. Uiteindelijk vertelde ze dat ze supervisor in de horeca wilde worden, en dat ze in Oeganda zelf een hotel had gerund. Ik heb via mijn netwerk contact gelegd met De Bonte Wever in Assen. Ze mocht drie maanden stage lopen. Dat heeft ze ontzettend goed gedaan. Toen ook zag je dat ze dit werk echt beheerste. Slechts de taal bleek soms nog even lastig. We hebben geëvalueerd en de leiding van De Bonte Wever bood haar een baan aan. Geweldig natuurlijk, al wilde het toeval dat ze uitgerekend op die dag thuis van de trap viel. Ze revalideert nog, maar ik houd uiteraard contact. Wellicht kan ze straks als ze weer helemaal gezond is alsnog beginnen. Voor statushouders met een baan gaat er een nieuwe wereld open. Het is de beste manier echt te integreren. Bij Nifah had ik meteen een goed gevoel. Na de tweede handdruk. Na het eerste gesprek eigenlijk al. Dat gevoel heeft me dus niet in de steek gelaten.’
Nifah zelf is Anton ontzettend dankbaar. ‘Oh Anton, hij stelde heel veel vragen. Dat vond ik aanvankelijk best lastig. Ik wist waar ik het voor deed en voelde dat Anton de beste bedoelingen had. Alleen had ik echt nooit een baan of zelfs maar stageplek gevonden. Ik zou niet weten hoe ik dat had moeten regelen. De stage verliep perfect. Mijn collega’s hebben me meer dan uitstekend geholpen. Ik ging met de bus naar Assen, de meiden redden zich thuis prima. En inderdaad, ik heb mezelf bewezen. Was zelfbewust, ook door Anton’s methodiek. Ik durfde te zeggen wat ik wilde en kon. Dat was een forse eerste stap: ik kon mezelf verkopen. Op de dag dat ik die baan aangeboden kreeg, viel ik van de trap. Dat gebeurde thuis. Ik ben wel naar het werk gegaan, waar Anton net in gesprek was over de beoordeling van mijn stage. Hij heeft me daarna naar de dokter gebracht. Ik hoop uiteraard alsnog op die baan. Lukt dat niet, dan heb ik in elk geval een heel positief stagerapport. Dat nemen ze me niet meer af. Zonder een arbeidscoach was me dit nooit gelukt. Daar ben ik dankbaar voor. Mensen in een vergelijkbare situatie moeten de kans op VIP met beide handen aangrijpen. Je komt er echt verder mee’, zegt Nifah.
Vluchtelingenwerk zoekt meer fanatieke arbeidscoaches zoals Anton. Meer gedreven mensen die weten wat het is om te coachen, te trainen en mensen te begeleiden. Die weten hoe het werkt op de arbeidsmarkt. ‘Liefst ook met een netwerk’, zegt Anton. ‘Maar: de arbeidscoaches vullen elkaar ook aan. Iemand die ontzettend goed is in het coachen van mensen, kan gebruik maken van een andere coach met een breed netwerk. Je bent arbeidscoach voor tenminste een half jaar en het kost je wel zo’n acht uur per week. Het is echter de moeite waard. Je kunt op deze manier mensen écht helpen, écht iets voor ze betekenen. Dat geeft een heel goed gevoel.’
Op 22 maart trapt ISD Noordenkwartier het project VIP voor de tweede keer af met een voorlichting voor de reeds geworven kandidaten. Deze kandidaten hebben allen een arbeidscoach nodig.
Voelt u zich aangesproken als arbeidscoach? Of wilt u meer informatie? Dan kunt u contact opnemen met: Tatiana Ockeloen: 0592 310295 / tockeloen@vwnn.nl of Anton Schmidt: 06 25094473 / aschmidt@vwnn.nl
[gallery ids=”eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvd3d3LmRla3JhbnRuaWV1d3MubmxcL3dwLWNvbnRlbnRcL3VwbG9hZHNcLzIwMTdcLzAzXC9Sb2Rlbi1BbnRvbi1TY2htaWR0LmpwZyIsInRpdGxlIjoiUm9kZW4gQW50b24gU2NobWlkdCIsImNhcHRpb24iOiIiLCJhbHQiOiIiLCJkZXNjcmlwdGlvbiI6IiJ9,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvd3d3LmRla3JhbnRuaWV1d3MubmxcL3dwLWNvbnRlbnRcL3VwbG9hZHNcLzIwMTdcLzAzXC9Sb2Rlbi1OaWZhaC5qcGciLCJ0aXRsZSI6IlJvZGVuIE5pZmFoIiwiY2FwdGlvbiI6IiIsImFsdCI6IiIsImRlc2NyaXB0aW9uIjoiIn0=”]
