‘Een verloren iemand’

LEEK – Zou het iemand in de gemeente Leek ook maar iets kunnen schelen dat Onno Hoes en Albert Verlinde gaan scheiden? Radio en TV –presentatoren denken waarschijnlijk van wel, want sinds vorige week woensdagavond gaat er bijna geen nieuwsprogramma voorbij of we worden overspoeld met ‘deze nationale ramp’. Sorry voor beide heren, maar ik lig er niet wakker van. De doorsnee Leekster zal andere onderwerpen belangrijker vinden. Zoals het werken aan het wegdeksel van de Tolberterstraat. De zich op de knieën voortbewegende aardbolstoffeerders zorgen dat de gladde gele stenen afgevoerd worden en vleien nadat de ondergrond weer waterpas is, in één snelle beweging de ruwere rode klinkers op hun plaats. Nog een snelle tik op de kop en hup, het volgende rood ligt in de hand. Prachtig om leunend op mijn krukken naar te kijken. In een ommezien wordt de straat omgetoverd tot één geheel met de rest van het centrum. Mocht ook wel, want menig fietser is al uitgegleden over de vervelende gladde rot klinkers. Knie door de broek, moeder overspannen en de fiets beschadigd. Gebeurde dit jaren geleden doordat de fietsband op bijna dezelfde locatie tussen de rails kwam, de laatste jaren werd dit door deze gele gladjanussen veroorzaakt. Gelukkig is dit binnenkort verleden tijd. Scheelt schelden en ellende. Stukken belangrijker dan Onno en Albert. Zij weten waarschijnlijk niet eens waar Leek ligt en dat er hard gewerkt wordt in de Tolberterstraat. Waar de laatste jaren minder aan gewerkt is zijn een aantal grafmonumenten op de gemeentelijke begraafplaatsen in Midwolde, Oostwold en Zevenhuizen. Ieder van ons die wel eens op een kerkhof komt om ‘een verloren iemand’ te bezoeken ziet graven die er niet uit zien. Overwoekerd door onkruid, een vergaan kerststukje, waarvan alleen de kunststof onderdelen, enigszins verkleurd, zijn overgebleven. Onleesbare namen en datums, niemand die er de laatste jaren nog naar om gekeken heeft. Gele stickers op de ‘monumenten’ geven aan dat er voor 2015 iets aan moet worden gedaan, anders wordt het monument door de gemeente verwijderd en het graf eventueel geruimd. Nabestaanden wordt gevraagd orde op zaken te stellen. Hoewel? Wie weet, nabestaanden die in het buitenland wonen of de heengegane kinderloos gestorven? Er zijn allerlei redenen te bedenken, waarom een graf er vergeten, verlaten en vergaan bij ligt. Gelukkig zorgt de gemeente als ‘laatste nabestaande’ dan nog voor een oplossing. Niet alleen de dood laat soms haar sporen na, ook de herfst weet van wanten. Waren de bladeren aan de bomen tijdens warme dagen een welkome mogelijkheid om koelte te geven, nu het wisselen van de herfstkleuren in de natuur in volle gang is, dient het jaarlijkse bladvegen zich weer aan. Her en der zijn bladhatende inwoners ’s de ganse dag aan het bladvegen. Moest dat jaren geleden in de eigen container, de gemeente Leek zal vanaf 20 oktober de bladkooien weer her en der in de hele gemeente plaatsen. Kwestie van bij elkaar vegen en met een schep of ook gemakkelijk, een sneeuwschep, het bijna gewichtloze goedje hupsakee in de kruiwagen. Kort tochtje naar de bladkooi en daarna de éénwieler legen. Eigenlijk best leuk werk. Maar,ge zijt gewaarschuwd, alleen bladeren, geen takken , want dan…….? Wie weet, weg bladkooi. Zaterdag 11 oktober overleed op 57 jarige leeftijd Fotograaf Omke Oudeman. Sinds mijn tijd als raadslid heb ik hem o.a. aan het werk gezien, als alle raadsleden weer op het portret moesten voor de geschiedschrijving en voor een plaatje in de nieuwe gemeentegids. Jammer dat we het niet voor het uitkiezen hebben, anders…… Omke ‘s foto zit voor altijd in mijn geheugen. Ík groet u’. ‘Moi’.