‘Elke boom, elke struik en elke plant is door ons aangeplant’

|||
||| Foto: |||
actueel

Bewoners Vakantiepark Meerzicht blijven strijden tot het eind


MATSLOOT - Op de parkeerplaats van vakantiepark Meerzicht vallen de rust en sereniteit meteen op. Verscholen tussen het groen zijn wat daken zichtbaar. Hier en daar een glimp van water, omzoomd door riet. Heel in de verte is de A7 te horen, maar de wind staat goed; het geluid wordt verdrongen door zingende vogels. De idyllische huisjes met hun bloeiende tuinen, de groene graspaadjes, de grote bomen, als het aan EuroParcs ligt, wordt alles binnenkort met de grond gelijk gemaakt.
De rust op het vakantiepark werd afgelopen week tijdelijk verstoord, want de strijd van de huisjesbewoners is ook tot Radio 1 doorgedrongen. Vijf dagen lang stond de bus van het radioprogramma ‘5 Dagen’ van PowNed op het park om de bewoners te interviewen.
Marten Buis is een van de huisjesbezitters op Meerzicht. Hij kocht het huisje in 2013 van de oom en tante van zijn vrouw. Hij knapte het op, breidde het wat uit en maakte het iets luxer.
Hij schrok van de brief die in december op de mat viel; het vakantiepark was verkocht aan EuroParcs en de bewoners werden geacht hun plot kaal op te leveren in december 2022. ‘We lieten het er niet bij zitten en zijn meteen een vereniging gestart. Ook hebben we een advocaat in de arm genomen. Er staan nu nog zo’n 50 bewoonde huisjes, die kun je er toch niet zomaar afhalen? Er zijn mensen die net nog een huisje voor 60.000 euro hebben laten bouwen. En die moeten er nu af. Dat geld is opeens weg.’
Hella de Jong- van der Meij rommelt net lekker in haar tuin. En wat voor tuin. Tussen de rozen en Cosmea staat een blauw met wit huisje. ‘Kom even binnen, dan kun je zien hoe het eruit ziet. Ik heb er een stukje aan laten bouwen, omdat mijn man de bedstee niet meer in kon komen.’ Haar man was dementerend en is onlangs overleden. ‘Toen ik aan de eigenaar van het park, Bert van der Dong, vroeg of het de moeite waard was om te verbouwen, zei hij dat hij het de eerste tien jaar nog niet ging verkopen. Dat was dus gewoon een keiharde leugen. Ik heb hem in 2019 de maquettes laten zien!’
Vijftien jaar geleden zou het park ook al eens verkocht worden, maar dat ging uiteindelijk niet door. ‘We hebben toen aangeboden om het park te kopen met alle bewoners. Dat wilde hij niet. En dat is dus gewoon niet gunnen. Bert heeft geen belangstelling voor het park, zijn hart lag er niet. Ook niet bij de mensen. Hij heeft mensen hun huisje zien verbouwen zonder iets te zeggen.’
Toch hebben zowel Marten Buis als Hella de hoop nog niet verloren. ‘We hebben meteen de koppen bij elkaar gestoken, en een vereniging opgericht met een bestuur. Kijk, ik begrijp dat EuroParcs een verdienmodel wil. Maar je kunt dit park toch niet met de grond gelijkmaken. We zitten tegen een Natura 2000 gebied aan. Een ecologisch gebied als deze groene parel mep je dan gewoon omver.’

Uit al het negatieve kun je goud halen
De hoop zit in de vergunning, die heeft EuroParcs nog steeds niet. ‘We hebben hier zo veel flora en fauna, dat willen we zo houden. We willen hier geen Ibiza, het grote geld mag niet regeren. Het verschil tussen arm en rijk wordt al zo groot, en met zo’n project, waar alleen huisjes voor rijke mensen komen, is dat weer een stap in die richting.’
Hella verkeert in een dubbele rouw. ‘Ik heb dus net mijn man verloren. Hij was dementerend en hij verdween als persoon langzaam. Maar mijn liefde voor hem verdween niet. Alles is nu drijfzand. Maar ik ben mijn vechtlust niet kwijt. Er is hier zo’n positieve energie. En misschien pakt het positiever uit dat we hadden verwacht.’
EuroParcs heeft al een beheerder op het park gezet. ‘Dat is Karin. En we zijn hartstikke blij met Karin. Die heeft in een korte tijd al meer voor elkaar gekregen dan Bert in al zijn tijd. Ik denk dan ook echt dat we elkaar kunnen versterken. Dat we naast elkaar kunnen bestaan. Uit al het negatieve kun je goud halen. Misschien is het wel een pilot voor de toekomst van deze parken. Het bestuur is al met EuroParcs om tafel geweest. Dus ja, ik heb nog steeds hoop. Ik wil me niet door angst laten regeren.’
Beheerder Karin, druk aan het wieden, wilde niet reageren op de kwestie.

Catherina Bleeker kreeg verkering bij het Leekstermeer. ‘We kochten het huisje in 1958. Mijn man had hier een zeilboot, al voor de oorlog. Hij zat hier ondergedoken, samen met nog een aantal mannen. Toen er een razzia kwam, zat hij toevallig net in Groningen. De rest van de mannen werd opgepakt. Na de oorlog was er niks te doen, dus richtte mijn vader een cabaretclubje op. Daar zat mijn man ook in. Ik was 17. ‘We kunnen we even naar het Leekstermeer,’ zei hij. En daar kregen we verkering.’ Ze lacht bij de herinnering. ‘Zijn ouders hadden hier een tenthuisje. Uiteindelijk kochten we dit huisje voor 2500 gulden. Dat geld hadden we niet, dus moesten we de mooie Valk van mijn man verkopen. In die tijd ging je niet naar de bank.’
Het huisje staat op wielen, maar is al lang niet meer verplaatsbaar. ‘En dat maakt me boos. Van EuroParcs kan ik 1200 euro krijgen. Omdat mijn huisje op wielen staat. Maar dat was alleen omdat het dan hoger stond, omdat het water wel eens hoog kon staan.’
Wat betreft het einde van het vakantiepark heeft Catherina vooral zorgen over haar kleinkinderen. ‘Ik heb mijn mooiste tijd hier wel gehad. Ik ben 92. Maar mijn kleinkinderen vinden het hier ook zo heerlijk. Het kan toch niet dat dit zomaar weg kan worden gehaald? Hier was bijna niks. Elke boom, elke struik en elke plant is door de bewoners hier aangeplant. Wij hebben het park gemaakt. En wat dacht je van waterleiding en riolering? Dat hebben we zelf laten aanleggen. Het enige wat Bert heeft gedaan is huisjes opkopen en laten vervallen. En dan is nu een van de argumenten dat het park vervallen is. Nee, hij heeft het laten vervallen. Hij heeft nooit iets aan het park gedaan, er was niet met hem te praten.’

Recron-voorwaarden

Advocaat Marcel van Wezel staat er ook positief in. Hij vertegenwoordigde meer dan vijftien keer dit soort zaken. Hij won er diverse van. ‘Er heerst een positieve vibe onder deze eigenaars. Dat komt omdat ze zich verenigd hebben, wat altijd een goed idee is. Wat ook goed is, is dat er vaste huisjes staan en geen stacaravans. Vaste huisjes zijn niet zo makkelijk te verwijderen. Er zijn bepaalde voorwaarden voor eigenaren van parken, dat zijn  de Recron-voorwaarden. Deze zijn opgesteld door de ANWB en de Consumentenbond. Daar moeten ook de opkopers zich aan houden. Tot 2012 was herstructurering een grond tot opzegging van de huur. Maar in 2012 wilden de ANWB en de Consumentenbond niet meer instemmen met die regel. Men ging opnieuw om tafel, maar kwam er niet uit. Dat betekent dat er nog steeds geen nieuwe regel is opgenomen voor herstructurering en opzegging. Volgens EuroParcs ligt de beslissing dan bij de geschillencommissie en de rechter.’
Dat pakt niet altijd goed uit. ‘In Bergen op Zoom kregen we geen gelijk van de rechter, maar dat wil niet zeggen dat dat nu weer gebeurt. Een andere rechter kan een andere mening hebben.’
Ook is er nog het argument van de vergoedingen. ‘De rechter kan ook nog in ons voordeel beslissen als er geen goede vergoeding komt. Ik geloof dat er nu 1250 euro wordt geboden en dat gaat natuurlijk nergens over.’
Ook is de vergunning nog niet rond. ‘Op het moment van opzeggen moet er een uitvoerbaar plan liggen. Als dat er niet ligt, wordt alles uitgesteld. En vergeet niet dat EuroParcs zijn best doet om niet te zeer in een kwaad daglicht te staan. Ze bewegen wat meer mee. Er is al een gesprek geweest met het verenigingsbestuur en EuroParcs, om te kijken of er andere oplossingen mogelijk zijn. Dus, ja ik ben behoorlijk positief.’




|||
|||
|||

UIT DE KRANT