Ellen Wynia, Secretaris van Rij- en Menvereniging Mensinghe

RODEN – ‘Hoe lang ik al secretaris ben? Eigenlijk al een beetje te lang, haha! Nee hoor, ik vind het hartstikke leuk, maar zou eigenlijk al wat eerder stoppen. Ik doe het nu vanaf 2011. Mijn partner zit in de technische commissie van de nieuwe manege en dan blijf je hangen.
De manege is van de vereniging, en die verhuren we dan weer aan een beheerder, de familie Wieken. Mensen die geen eigen paard of pony hebben kunnen bij de manege rijden. Die zijn niet lid van de vereniging. Ze worden het soms wel, op het moment dat ze een eigen paard kopen. En dan hebben we ook de pensionklanten nog. We zijn nauw met elkaar verbonden, we proberen zoveel mogelijk rekening met elkaar te houden. De gemeente heeft andere plannen met onze huidige locatie, dus zijn we al een tijd bezig om een nieuwe plek te krijgen, waar bijvoorbeeld meer ruimte voor parkeren is. Nu zijn we een beetje ingebouwd. En meer ruimte is ook nodig, we vinden dat leden en pensionklanten altijd gebruik moeten kunnen maken van de manege, ook als er een concours is. Ook zitten we met onderhoud, we willen en moeten onderhouden, maar in hoeverre steek je er geld in, als je uiteindelijk ergens anders naar toe gaat? Het loopt al een tijdje, dus we wachten met spanning af wat er gaat gebeuren en wanneer.
Ik rijd zelf mijn hele leven al. Of tenminste vanaf dat ik klein ben. Mijn ouders hadden er niks mee, maar ik herinner me dat ik eens een Sinterklaasintocht in Leek zag, waarbij de ponyclub mee reed in de stoet en dat ik dat prachtig vond. Ik wist meteen dat ik dat wilde. Ik begon met rijden in Tolbert, bij Louwe Mulder.
Inmiddels hebben we zeven paarden bij huis staan. Dat voelt echt bijzonder. Met paarden bezig zijn is iets wat ik heerlijk vind. Paarden spiegelen de ziel. Een paard reageert op hoe je je voelt. Ze hebben echt iets bijzonders. Het blijft wel mijn hobby. Professioneel worden heb ik nooit geambieerd. Van beroep ben ik pianolerares. Door het als hobby te blijven zien, blijft het ook leuk. Wat lastig is, is dat er wel eens een paard weg moet. Ik weet dat ze bij een volgende eigenaar ook weer gewoon thuis worden, maar kiezen wie er moet verhuizen kan best wat lastig zijn. Maar uiteindelijk komt dat altijd weer goed.’