Else Neef: ‘Mijn nieuwe doel? Neef Media groot maken’
actueel
Van Koffietijd, Superkids en Syndroom naar zelfstanding ondernemer
RODEN – Als showbizzverslaggever vroeg ze BN’ers op de rode loper het hemd van het lijf. Voor Koffietijd regelde ze gasten, zorgde voor leuke items en o ja, presenteerde het programma ook wel eens als dat zo uitkwam. Live op RTL. Ze stond naast Johnny de Mol op het podium toen zijn programma Syndroom de Televizier-Ring binnenharkte. En op de Martinitoren, om liveverslag te doen van The Passion. Na 4 jaar Hilversum is ze terug in het noorden. Else Neef miste haar vriendinnen en familie en verruilde de snelle tv-wereld voor zelfstandig ondernemerschap. “De balans tussen privé en werk was volledig zoek.”
Een proefkonijn was ze, toen ze zich aanmeldde voor de opleiding Kunst-Theater-Media aan het Noorderpoort in Groningen. De opleiding was net begonnen, een duidelijk kader was er niet. Laat me in godsnaam wat doen, dacht Else die maar één droom had: televisie. Ze belandde, als stage, bij de Groningse soap Boven Wotter. “Ik ging aan de slag als productieassistente en script continuïteitbewaker. Controleerde de beelden en plakte scenes aan elkaar, zeg maar. 17 was ik. Elke ochtend om 6 uur op pad, naar de Blauwe Stad bij Winschoten waar de serie opgenomen werd. Rond een uurtje of elf ’s avonds was ik thuis. Best pittig, als ik er nu zo op terugkijk. Maar mijn god, wat heb ik veel geleerd. Op mijn 18e regieassistente. Stond naast de regisseur. Maakte alles gereed voor montage. Wat een superkans. Normaal gesproken zijn daar opleidingen voor.”
Na twee seizoenen Boven Wotter volgde Else nog twee stages: Snuf de hond, voor de film én de serie en presenteerde samen met de Krant-journalist Henk Hendriks de Vrijdagavondshows in de Winsinghhof. Na drie jaar een hoop ervaring en een mbo-diploma rijker. Een bevredigend gevoel leverde het Else niet op. “Natuurlijk, ik had veel praktijkervaring opgedaan. Maar ik moest ook slim worden, vond ik zelf. Theoretische kennis vergaren. Ik meldde me aan bij de School voor Journalistiek in Zwolle, een hbo-opleiding. De minor Mediaproducties leek me wel wat. O, dat was pittig zeg. Al die theorie. Ik ben veel meer een praktijkmens. Daar deed ik mijn laatste journalistieke stage. Eindelijk. Daar verheugde ik me het meest op. Ik wist wat ik wilde: op stage bij Koffietijd, mijn favoriete programma. Uren bracht ik door met vriendinnen op de bank voor Koffietijd. Dat was het gewoon. Dat huiselijke, het idee dat ik daar ook op de bank kon zitten en dat het programma live was, sprak me aan. Ik ben niet van het harde nieuws, entertainment past veel meer bij me. Ondertussen werd ik van alle kanten gewaarschuwd: stagelopen in Hilversum betekent koffiehalen. Dat moet dan maar, dacht ik. Ik kom vanzelf wel waar ik wil zijn.”
Koffietijd overtrof al Elses verwachtingen. Niks redactie rond met bakkies koffie. Ze mocht haar eigen items voorbereiden, gasten regelen en begeleiden. “Ze zagen me als volwaardig redacteur. Geweldig vond ik dat. Ik heb items gemaakt met Paul de Leeuw, Ankie van Grunsven en deed live verslag als showbizzverslaggever bij de Musical Awards. BN’ers interviewen op de rode loper. Hahaha, wat een poppenkast was dat. Zien en gezien worden. In het begin vond ik het fantastisch allemaal, je komt toch in een wereld terecht die voor heel veel anderen verborgen blijft. Later kwamen de twijfels. Was ik wel iemand van de voorgrond? Of paste achter de schermen veel beter bij me? Ik moest keuzes maken vond ik zelf. Ik ben meer van het bedenken en organiseren wist ik. Bovendien wilde ik nog wel eens verder kijken dan Koffietijd. Moest van mezelf uit die comfortzone. Toen ben ik Superkids gaan doen. Vrijdagavond primetime. Dat is een dingetje hoor, een primetime programma. Alles draait om kijkcijfers. Als redacteur begeleide ik kandidaten, schreef teksten voor de presentatoren Johnny de Mol en Wendy van Dijk en hielp mee met items maken.”
Het absolute hoogte punt in haar tv-carrière noemt Else Syndroom, het programma waarin Johnny de Mol kinderen met het Downsyndroom helpt om dromen te verwezenlijken. Dat het tv-programma de Televizier-Ring had binnengesleept was de absolute kers op de taart. Dat hoogtepunt zette Else ook tot denken. Het werk zelf was fantastisch, het ontbreken van een fatsoenlijk privéleven brak haar steeds vaker op. Ieder spaarzaam vrij momentje ging op aan een reisje Groningen. Familie- en vriendenbezoekjes. Echt investeren in een toekomst in Hilversum deed ze ook niet. Ze bivakkeerde in hokjes van tien vierkante meter. Altijd zat in haar achterhoofd: op een dag ga ik terug naar het noorden. “De balans tussen werk en privé was volledig zoek. Voelde constant onrust. Natuurlijk had ik wel vrienden daar, collega’s vooral. Maar mijn échte vrienden, mensen die me door en door kennen, wonen in het noorden. Toen mijn beide zussen hoogzwanger waren en ik ze nauwelijks kon zien, ging het roer om. Ik ging terug. Zonder baan, dat wel. Maar ik vind wel wat leuks, hield ik mezelf voor.”
Roden voelde als thuiskomen. Het spreekwoordelijke warme bad. Vis verkopen in het Vishuys. O, wat voelde dat lekker. Zo vertrouwd allemaal. “Ik nam alle tijd om te bedenken wat ik wilde. Media in het noorden is totaal iets anders dan in het westen. Dat kun je niet vergelijken. Bovendien wilde ik het liefst zo veilig mogelijk. Veertigurig contractje, geen poespas. Maar dat ging ook niet op natuurlijk. Dat past niet bij me. Zou zelfstandig ondernemer iets voor me zijn, spookte door mijn hoofd. Zo kan ik klussen in de Randstad blijven doen maar ook aan de slag voor lokale media. Of als persvoorlichter bij gemeenten of instanties. En het management doen voor artiesten. Dat zou allemaal mogelijk zijn als ik voor mezelf werk, bedacht ik. Die variatie vind ik fantastisch. Neef Media was geboren! En weet je, ik ben helemaal op mijn plek. Het is te cliché voor woorden, maar alles gebeurt met een reden. Daar ben ik heilig van overtuigd. Iets wat ik in het westen heb geleerd? Doorzetten. Ga voor je doel. En: áltijd jezelf blijven. Dat heb ik daar ook altijd gedaan. Als ik een weekend ik het noorden was geweest, wist heel Talpa dat. Dan knauwde ik er op los, haha. Mijn nieuwe doel? Neef Media groot maken in het noorden. Ik heb al leuke opdrachtgevers. Doe het management voor onder andere Diep Triest. Ik werd laatst gebeld door RTL. Of ik de Voice wilde doen. Tuurlijk, best even een lastige. Ik heb ervoor bedankt. Ik wil alle tijd besteden aan Neef Media. Mijn toekomst ligt hier.
RODEN – Als showbizzverslaggever vroeg ze BN’ers op de rode loper het hemd van het lijf. Voor Koffietijd regelde ze gasten, zorgde voor leuke items en o ja, presenteerde het programma ook wel eens als dat zo uitkwam. Live op RTL. Ze stond naast Johnny de Mol op het podium toen zijn programma Syndroom de Televizier-Ring binnenharkte. En op de Martinitoren, om liveverslag te doen van The Passion. Na 4 jaar Hilversum is ze terug in het noorden. Else Neef miste haar vriendinnen en familie en verruilde de snelle tv-wereld voor zelfstandig ondernemerschap. “De balans tussen privé en werk was volledig zoek.”
Een proefkonijn was ze, toen ze zich aanmeldde voor de opleiding Kunst-Theater-Media aan het Noorderpoort in Groningen. De opleiding was net begonnen, een duidelijk kader was er niet. Laat me in godsnaam wat doen, dacht Else die maar één droom had: televisie. Ze belandde, als stage, bij de Groningse soap Boven Wotter. “Ik ging aan de slag als productieassistente en script continuïteitbewaker. Controleerde de beelden en plakte scenes aan elkaar, zeg maar. 17 was ik. Elke ochtend om 6 uur op pad, naar de Blauwe Stad bij Winschoten waar de serie opgenomen werd. Rond een uurtje of elf ’s avonds was ik thuis. Best pittig, als ik er nu zo op terugkijk. Maar mijn god, wat heb ik veel geleerd. Op mijn 18e regieassistente. Stond naast de regisseur. Maakte alles gereed voor montage. Wat een superkans. Normaal gesproken zijn daar opleidingen voor.”
Na twee seizoenen Boven Wotter volgde Else nog twee stages: Snuf de hond, voor de film én de serie en presenteerde samen met de Krant-journalist Henk Hendriks de Vrijdagavondshows in de Winsinghhof. Na drie jaar een hoop ervaring en een mbo-diploma rijker. Een bevredigend gevoel leverde het Else niet op. “Natuurlijk, ik had veel praktijkervaring opgedaan. Maar ik moest ook slim worden, vond ik zelf. Theoretische kennis vergaren. Ik meldde me aan bij de School voor Journalistiek in Zwolle, een hbo-opleiding. De minor Mediaproducties leek me wel wat. O, dat was pittig zeg. Al die theorie. Ik ben veel meer een praktijkmens. Daar deed ik mijn laatste journalistieke stage. Eindelijk. Daar verheugde ik me het meest op. Ik wist wat ik wilde: op stage bij Koffietijd, mijn favoriete programma. Uren bracht ik door met vriendinnen op de bank voor Koffietijd. Dat was het gewoon. Dat huiselijke, het idee dat ik daar ook op de bank kon zitten en dat het programma live was, sprak me aan. Ik ben niet van het harde nieuws, entertainment past veel meer bij me. Ondertussen werd ik van alle kanten gewaarschuwd: stagelopen in Hilversum betekent koffiehalen. Dat moet dan maar, dacht ik. Ik kom vanzelf wel waar ik wil zijn.”
Koffietijd overtrof al Elses verwachtingen. Niks redactie rond met bakkies koffie. Ze mocht haar eigen items voorbereiden, gasten regelen en begeleiden. “Ze zagen me als volwaardig redacteur. Geweldig vond ik dat. Ik heb items gemaakt met Paul de Leeuw, Ankie van Grunsven en deed live verslag als showbizzverslaggever bij de Musical Awards. BN’ers interviewen op de rode loper. Hahaha, wat een poppenkast was dat. Zien en gezien worden. In het begin vond ik het fantastisch allemaal, je komt toch in een wereld terecht die voor heel veel anderen verborgen blijft. Later kwamen de twijfels. Was ik wel iemand van de voorgrond? Of paste achter de schermen veel beter bij me? Ik moest keuzes maken vond ik zelf. Ik ben meer van het bedenken en organiseren wist ik. Bovendien wilde ik nog wel eens verder kijken dan Koffietijd. Moest van mezelf uit die comfortzone. Toen ben ik Superkids gaan doen. Vrijdagavond primetime. Dat is een dingetje hoor, een primetime programma. Alles draait om kijkcijfers. Als redacteur begeleide ik kandidaten, schreef teksten voor de presentatoren Johnny de Mol en Wendy van Dijk en hielp mee met items maken.”
Het absolute hoogte punt in haar tv-carrière noemt Else Syndroom, het programma waarin Johnny de Mol kinderen met het Downsyndroom helpt om dromen te verwezenlijken. Dat het tv-programma de Televizier-Ring had binnengesleept was de absolute kers op de taart. Dat hoogtepunt zette Else ook tot denken. Het werk zelf was fantastisch, het ontbreken van een fatsoenlijk privéleven brak haar steeds vaker op. Ieder spaarzaam vrij momentje ging op aan een reisje Groningen. Familie- en vriendenbezoekjes. Echt investeren in een toekomst in Hilversum deed ze ook niet. Ze bivakkeerde in hokjes van tien vierkante meter. Altijd zat in haar achterhoofd: op een dag ga ik terug naar het noorden. “De balans tussen werk en privé was volledig zoek. Voelde constant onrust. Natuurlijk had ik wel vrienden daar, collega’s vooral. Maar mijn échte vrienden, mensen die me door en door kennen, wonen in het noorden. Toen mijn beide zussen hoogzwanger waren en ik ze nauwelijks kon zien, ging het roer om. Ik ging terug. Zonder baan, dat wel. Maar ik vind wel wat leuks, hield ik mezelf voor.”
Roden voelde als thuiskomen. Het spreekwoordelijke warme bad. Vis verkopen in het Vishuys. O, wat voelde dat lekker. Zo vertrouwd allemaal. “Ik nam alle tijd om te bedenken wat ik wilde. Media in het noorden is totaal iets anders dan in het westen. Dat kun je niet vergelijken. Bovendien wilde ik het liefst zo veilig mogelijk. Veertigurig contractje, geen poespas. Maar dat ging ook niet op natuurlijk. Dat past niet bij me. Zou zelfstandig ondernemer iets voor me zijn, spookte door mijn hoofd. Zo kan ik klussen in de Randstad blijven doen maar ook aan de slag voor lokale media. Of als persvoorlichter bij gemeenten of instanties. En het management doen voor artiesten. Dat zou allemaal mogelijk zijn als ik voor mezelf werk, bedacht ik. Die variatie vind ik fantastisch. Neef Media was geboren! En weet je, ik ben helemaal op mijn plek. Het is te cliché voor woorden, maar alles gebeurt met een reden. Daar ben ik heilig van overtuigd. Iets wat ik in het westen heb geleerd? Doorzetten. Ga voor je doel. En: áltijd jezelf blijven. Dat heb ik daar ook altijd gedaan. Als ik een weekend ik het noorden was geweest, wist heel Talpa dat. Dan knauwde ik er op los, haha. Mijn nieuwe doel? Neef Media groot maken in het noorden. Ik heb al leuke opdrachtgevers. Doe het management voor onder andere Diep Triest. Ik werd laatst gebeld door RTL. Of ik de Voice wilde doen. Tuurlijk, best even een lastige. Ik heb ervoor bedankt. Ik wil alle tijd besteden aan Neef Media. Mijn toekomst ligt hier.