‘En elk jaar weer denk ik: nú gaat het gebeuren’
actueel
‘containergate’ aan de Langeloërweg in Norg
NORG – Ze begrijpt er niets van. Niemand die het haar ook haarfijn uit kan leggen. Niemand die zegt dat de situatie blijft zoals ie nu is én niemand die haar gevraagd heeft hulp bij het aan de weg zetten van de containers te aanvaarden. Lonia Scholvinck snapt er soms helemaal niets meer van. Meer dan drie jaar geleden stelde ze een simpele en tamelijk logische vraag aan de gemeente Noordenveld. Of het niet mogelijk was de container aan ‘haar’ kant van de Langeloerweg te plaatsen, in plaats van telkens de straat te moeten oversteken om de container leeg te krijgen. ‘Misschien volgend jaar’ is het antwoord dat ze het vaakst voorbij hoorde komen. ‘En dus denk ik elk jaar: nu zal het wel gaan gebeuren.’ IJdele hoop, want nog steeds moet Lonia, en met haar vele anderen, de container aan de overkant van de straat parkeren.
Lonia woont vanaf 1986 aan de Langeloerweg in Norg. ‘De situatie van toen is niet te vergelijken met die van nu. De Langeloerweg was destijds een smalle weg. Er werd op gefietst en het was een rustige straat, waar ook paarden liepen en je eigenlijk altijd zonder eerst te kijken over kon steken. De straat was bovendien een stuk smaller’, zegt de kunstenares. Omdat tijden veranderen, veranderde ook de weg. De groei van Roden en Assen zorgde voor meer verkeer op de weg. Er kwam een fietspad en de weg werd verbreed. Nog weer later werden de verkeersremmers in de vorm van drempels weggehaald. En hoewel er een maximumsnelheid geldt, wordt er steevast veel te hard gereden. ‘In 1986 was het geen enkel probleem de container aan de andere kant van de straat te zetten. Of container, toen zette je nog gewoon de vuilniszakken langs de kant van de weg. Het kon gemakkelijk, de kans om aangereden te worden was gering. Hoe anders is dat nu. Probeer hier maar eens over te steken. Dat is zonder container al een behoorlijke opgave. Laat staan met zware container aan de hand en bovendien is er ook nog eens sprake van een smalle berm aan de overzijde. Het is haast een soort van beproeving: het aan de weg zetten van de container’, zegt Lonia. We nemen de proef op de som. Het is dinsdagmiddag. Een gewone dinsdagmiddag. Wat meteen opvalt, is de drukte. Verkeer rijdt af en aan. De één hard, de ander nog veel harder. Brommers en fietsers razen ondertussen over het fietspad. De container – van welke kleur dan ook- moet om geleegd te worden aan de andere kant van de straat gezet worden. En die container is nu loodzwaar. Het duurt twee, drie, vier minuten voor we het er op durven te wagen. Het kan, al werkt een groene container vol bevroren takken en bladeren niet echt mee, de wat haperende wieltjes evenmin. De terugreis is iets eenvoudiger. Conclusie: het duurde zes minuten eer de container aan de andere kant van de weg stond. Conclusie: dat is een momentopname. Je kunt het ook treffen natuurlijk, dat er geen auto aan komt, je kunt ook te maken krijgen met nog drukker verkeer. Andere conclusie: voor mensen op leeftijd die de weg over moeten steken met een loodzware container aan de hand, is het inderdaad een krachtproef. Niet zonder risico, want het is met het blote oog waarneembaar dat auto’s hier veel te snel rijden. Zeker sinds de drempels weg zijn. ‘Tsja, die drempels. We werden ooit uitgenodigd voor een bijeenkomst om over de verkeerssituatie te praten. De kwestie verkeersdrempels kwam ter sprake. Of die niet verwijderd konden worden. Ik heb maar ingestemd. Ik dacht, misschien heet de Norgerberg er last van, van het lawaai van afremmende auto’s. Ik ben helemaal niet moeilijk, denk graag met mensen mee. Waar ik me toen niet echt van bewust was, was het feit dat er sinds de drempels weg zijn, veel harder gereden wordt. En niet te zuinig ook.’
Lonia is niet iemand die vervolgens zielig thuis gaat zitten wachten tot de situatie anders wordt. En dus ondernam ze actie richting de gemeente Noordenveld. ‘ Er zijn gewoon een aantal aspecten die ik niet begrijp. Zo worden aan het begin van deze weg – vanaf Norg gezien- de containers wél aan beide kanten van de straat geleegd en staan er aan mijn kant van de straat meer huizen dan aan de andere kant, de kant dus waar we onze container moeten plaatsen. Verder heeft deze weg zich de afgelopen decennia ontwikkeld. Er is veel meer verkeer gekomen. Er is een fietspad gekomen en de drempels zijn weggehaald. Bovendien betaal ik net zo veel belasting als mensen aan de andere kant van de weg, haha’, zegt ze. Wat volgde is een contact dat nu al een jaar of drie loopt, zonder oplossing. ‘De meneer van de gemeente die er over gaat, is hier geweest, Hij heeft me toen laten weten dat hij het niet zomaar kan veranderen, maar dat er misschien een jaar later wél iets gewijzigd kan worden. En dat is nu dus drie jaar geleden. Wat er ondertussen wel gebeurd is, is dat er opeens iemand van Welzijn in Noordenveld voor mijn deur stond. De meneer zei me dat ik moeite had met het aan de straat zetten van de container en dat hij dat wel voor me wilde doen. Toen brak mijn klomp, alsof ik dat niet zelf kan. Er zijn, als ik het nieuws een beetje volg, genoeg mensen hulpbehoevend. Laat ze hun tijd niet verdoen met het aan de straat zetten van een container zeg.’
Lonia hoopt opnieuw, zo kort voor het nieuwe jaar, dat de situatie in 2017 anders zal zijn. ‘De gemeente is volop met het afvalbeleid bezig, wellicht kunnen ze de routes wat anders indelen zodat wij hier de container aan de eigen en veilige kant van de straat kunnen plaatsen. Natuurlijk blijf ik ageren. Wat dat betreft ga ik straks het vierde jaar al in. Maar goed, de aanhouder wint, zegt men. Ik laat het er in elk geval niet bij zitten.’
Regels en interpretatie Om nu maar meteen richting gemeente te wijzen, is wat makkelijk. En bovendien: ook daar heeft men niet direct antwoord op de vraag waarom mevrouw haar container aan de andere kant van de drukke straat moet plaatsen. De regels – op de website van de gemeente- zijn voor de leek op verschillende manieren te interpreteren. Zeker is dat mensen vroeger niet meer dan 125 meter mochten lopen naar een afhaalpunt. Die maximumafstand is in 2008 geschrapt, zoals de gemeente ook niet bij elk perceel containers hoeft te legen, maar ‘nabij elk perceel’, hetgeen in bovengenoemd geval zo is. De overkant van de straat is immers ‘nabij’. Maar: in de afvalstoffenverordening staat ook dat je afval aan moet kunnen bieden op een voor een ieder goed bereikbaar en toegankelijk punt en dat afvalstoffen eenvoudig achtergelaten moeten kunnen worden. En dat is in bovenstaand verhaal toch even weer anders.
NORG – Ze begrijpt er niets van. Niemand die het haar ook haarfijn uit kan leggen. Niemand die zegt dat de situatie blijft zoals ie nu is én niemand die haar gevraagd heeft hulp bij het aan de weg zetten van de containers te aanvaarden. Lonia Scholvinck snapt er soms helemaal niets meer van. Meer dan drie jaar geleden stelde ze een simpele en tamelijk logische vraag aan de gemeente Noordenveld. Of het niet mogelijk was de container aan ‘haar’ kant van de Langeloerweg te plaatsen, in plaats van telkens de straat te moeten oversteken om de container leeg te krijgen. ‘Misschien volgend jaar’ is het antwoord dat ze het vaakst voorbij hoorde komen. ‘En dus denk ik elk jaar: nu zal het wel gaan gebeuren.’ IJdele hoop, want nog steeds moet Lonia, en met haar vele anderen, de container aan de overkant van de straat parkeren.
Lonia woont vanaf 1986 aan de Langeloerweg in Norg. ‘De situatie van toen is niet te vergelijken met die van nu. De Langeloerweg was destijds een smalle weg. Er werd op gefietst en het was een rustige straat, waar ook paarden liepen en je eigenlijk altijd zonder eerst te kijken over kon steken. De straat was bovendien een stuk smaller’, zegt de kunstenares. Omdat tijden veranderen, veranderde ook de weg. De groei van Roden en Assen zorgde voor meer verkeer op de weg. Er kwam een fietspad en de weg werd verbreed. Nog weer later werden de verkeersremmers in de vorm van drempels weggehaald. En hoewel er een maximumsnelheid geldt, wordt er steevast veel te hard gereden. ‘In 1986 was het geen enkel probleem de container aan de andere kant van de straat te zetten. Of container, toen zette je nog gewoon de vuilniszakken langs de kant van de weg. Het kon gemakkelijk, de kans om aangereden te worden was gering. Hoe anders is dat nu. Probeer hier maar eens over te steken. Dat is zonder container al een behoorlijke opgave. Laat staan met zware container aan de hand en bovendien is er ook nog eens sprake van een smalle berm aan de overzijde. Het is haast een soort van beproeving: het aan de weg zetten van de container’, zegt Lonia. We nemen de proef op de som. Het is dinsdagmiddag. Een gewone dinsdagmiddag. Wat meteen opvalt, is de drukte. Verkeer rijdt af en aan. De één hard, de ander nog veel harder. Brommers en fietsers razen ondertussen over het fietspad. De container – van welke kleur dan ook- moet om geleegd te worden aan de andere kant van de straat gezet worden. En die container is nu loodzwaar. Het duurt twee, drie, vier minuten voor we het er op durven te wagen. Het kan, al werkt een groene container vol bevroren takken en bladeren niet echt mee, de wat haperende wieltjes evenmin. De terugreis is iets eenvoudiger. Conclusie: het duurde zes minuten eer de container aan de andere kant van de weg stond. Conclusie: dat is een momentopname. Je kunt het ook treffen natuurlijk, dat er geen auto aan komt, je kunt ook te maken krijgen met nog drukker verkeer. Andere conclusie: voor mensen op leeftijd die de weg over moeten steken met een loodzware container aan de hand, is het inderdaad een krachtproef. Niet zonder risico, want het is met het blote oog waarneembaar dat auto’s hier veel te snel rijden. Zeker sinds de drempels weg zijn. ‘Tsja, die drempels. We werden ooit uitgenodigd voor een bijeenkomst om over de verkeerssituatie te praten. De kwestie verkeersdrempels kwam ter sprake. Of die niet verwijderd konden worden. Ik heb maar ingestemd. Ik dacht, misschien heet de Norgerberg er last van, van het lawaai van afremmende auto’s. Ik ben helemaal niet moeilijk, denk graag met mensen mee. Waar ik me toen niet echt van bewust was, was het feit dat er sinds de drempels weg zijn, veel harder gereden wordt. En niet te zuinig ook.’
Lonia is niet iemand die vervolgens zielig thuis gaat zitten wachten tot de situatie anders wordt. En dus ondernam ze actie richting de gemeente Noordenveld. ‘ Er zijn gewoon een aantal aspecten die ik niet begrijp. Zo worden aan het begin van deze weg – vanaf Norg gezien- de containers wél aan beide kanten van de straat geleegd en staan er aan mijn kant van de straat meer huizen dan aan de andere kant, de kant dus waar we onze container moeten plaatsen. Verder heeft deze weg zich de afgelopen decennia ontwikkeld. Er is veel meer verkeer gekomen. Er is een fietspad gekomen en de drempels zijn weggehaald. Bovendien betaal ik net zo veel belasting als mensen aan de andere kant van de weg, haha’, zegt ze. Wat volgde is een contact dat nu al een jaar of drie loopt, zonder oplossing. ‘De meneer van de gemeente die er over gaat, is hier geweest, Hij heeft me toen laten weten dat hij het niet zomaar kan veranderen, maar dat er misschien een jaar later wél iets gewijzigd kan worden. En dat is nu dus drie jaar geleden. Wat er ondertussen wel gebeurd is, is dat er opeens iemand van Welzijn in Noordenveld voor mijn deur stond. De meneer zei me dat ik moeite had met het aan de straat zetten van de container en dat hij dat wel voor me wilde doen. Toen brak mijn klomp, alsof ik dat niet zelf kan. Er zijn, als ik het nieuws een beetje volg, genoeg mensen hulpbehoevend. Laat ze hun tijd niet verdoen met het aan de straat zetten van een container zeg.’
Lonia hoopt opnieuw, zo kort voor het nieuwe jaar, dat de situatie in 2017 anders zal zijn. ‘De gemeente is volop met het afvalbeleid bezig, wellicht kunnen ze de routes wat anders indelen zodat wij hier de container aan de eigen en veilige kant van de straat kunnen plaatsen. Natuurlijk blijf ik ageren. Wat dat betreft ga ik straks het vierde jaar al in. Maar goed, de aanhouder wint, zegt men. Ik laat het er in elk geval niet bij zitten.’
Regels en interpretatie Om nu maar meteen richting gemeente te wijzen, is wat makkelijk. En bovendien: ook daar heeft men niet direct antwoord op de vraag waarom mevrouw haar container aan de andere kant van de drukke straat moet plaatsen. De regels – op de website van de gemeente- zijn voor de leek op verschillende manieren te interpreteren. Zeker is dat mensen vroeger niet meer dan 125 meter mochten lopen naar een afhaalpunt. Die maximumafstand is in 2008 geschrapt, zoals de gemeente ook niet bij elk perceel containers hoeft te legen, maar ‘nabij elk perceel’, hetgeen in bovengenoemd geval zo is. De overkant van de straat is immers ‘nabij’. Maar: in de afvalstoffenverordening staat ook dat je afval aan moet kunnen bieden op een voor een ieder goed bereikbaar en toegankelijk punt en dat afvalstoffen eenvoudig achtergelaten moeten kunnen worden. En dat is in bovenstaand verhaal toch even weer anders.