Entertainen blijft prachtig voor de muzikant en zijn gitaar
Accoustic 3o speelt voor ‘de aardigheid’
ZEVENHUIZEN – Vrijdagavond, koffie aan De Flinten te Zevenhuizen. Harrie Hut, Klaas van der Leij en Heine Hut (samen het Accoustic 3o geheten) zitten tezamen. Aan de keukentafel van de familie Van der Leij wordt er gerepeteerd en over muziek geouwehoerd. Het was te lang geleden. Hoog tijd om elkaar weer eens te spreken. De Krant mocht er bij zijn en kreeg een unieke muzikale inkijk.
Zo’n twee jaar terug bundelden Harrie, Klaas en Heine hun krachten. Harrie en Heine speelden voorheen in meerdere bands, verdienden hun sporen met allerhande muzieksoorten (uw verslaggever keerde met een zeer aardige blues- en rock-cd huiswaarts), maar voor Klaas is de samenwerking in een groep nieuw. ‘Ik speelde altijd wel. Deed ook wel mee aan Doetstock, hier in Zevenhuizen. Jarenlang een begrip met allerlei artiesten uit het dorp. Ik vond optreden sowieso heel aardig. Maar in een band speelde ik niet. Nu wel, vooral voor de aardigheid.’
En aardigheid hebben ze er zeker in. ‘We zijn tezamen gekomen en hebben een repertoire in elkaar geflanst’, zegt Heine. Inmiddels omhelst dat repertoire volgens hem zo’n veertig à vijftig nummers. De eerste keer dat ze samenspeelden in een dameswinkel in Haulerwijk, klikte het direct. ‘Een mooi gezicht’, zegt Harrie. ‘Drie mannen in een kippenhok. Fantastisch.’
De drie vinden elkaar in hun liefde voor muziek uit de jaren ’50, ’60 en ’70. Grote namen rollen over de keukentafel. Namen van bands en artiesten die in de regio optraden. Bij Pruim in Zevenhuizen, bij Looks in Roden of bij de Kruisweg in Marum. Livemuziek was indertijd populairder dan nu en muziekliefhebbers werden verwend. ‘Er was altijd wat te doen’, weet Heine. Harrie: ‘Johnny Kaagman op zondag bij Pruim. The Holly’s, Golden Earring. Het kwam hier allemaal in de buurt. Hoogtijdagen.’
Tegenwoordig kiezen kroeghouders er eerder voor een dj in te huren. Logisch, vinden de mannen, maar ondertussen ook erg jammer. Want livemuziek heeft iets. ‘Maar ondertussen zie ik dat de muzieksmaak van de huidige generatie breder is’, stelt Harrie. ‘Vroeger kon je aan kledingstijl van mensen zien waar ze van houden. Die is punk, die houdt van jazz, dat is een rock ’n roll-liefhebber.’ Klaas beaamt dat. ‘Als ik naar mijn eigen kinderen kijk, dan zie ik dat ze veel breder georiënteerd zijn. Ze vinden veel meer muziek leuk.’
Het Accoustic 3o maakt zich weinig illusies. Geen stampvolle cafés of uitverkochte zalen, maar fijne achtergrondmuziek. Daar gaan ze voor. Met drie man op de gitaar, slechts ondersteund door niet-versterkte stemmen. ‘We zijn nog een beetje zoekende’, geeft Heine toe. Samen spelen betekent namelijk samenwerken. En als je maanden niet bij elkaar kunt komen, is oefenen lastig. Leuk is het desondanks zeker, geeft ook Klaas aan. ‘Het mooie is dat je, doordat je alle drie een bepaalde inbrengt hebt, meer muziek begint te waarderen.’
De drie spelen herkenbare, laagdrempelige muziek. Fijn in het oor, niet te complex. Het mooiste aan het spelen? ‘Dat je de mensen mag vermaken’, zegt Harrie beslist. ‘Je bent entertainer. En entertainen is prachtig. Misschien dat we over een paar jaar alleen nog maar voor bejaarden spelen. Zou best kunnen. Ook niets mis mee toch?’
Hoog tijd voor een stukje muziek. Een huiskamerconcert, nee, een keukentafelconcert. Dead Flowers van The Rolling Stones komt voorbij, om daarna de relatie tussen The Stones en The Beatles te typeren. ‘Zij konden prima door één deur’, weten de heren. Dan ‘Welcome to my house’ van The Leftside. Ook The Cats komen voorbij. ‘Een onderschatte band’, vindt Klaas. Even later gaat Heine staan voor een solo. ‘You better move on’, zingt hij. De mannen voelen elkaar aan, weten in welke fase hun nummers zitten en zijn goed op elkaar ingespeeld. Harrie pakt één van zijn acht mondharmonica’s tevoorschijn en zet nog maar eens een gouwe ouwe in. Het Accoustic 3o is weer bij elkaar en speelt weer. Het was al veel te lang geleden.
