In de rubriek ‘Mijn werk in Nederland’ volgen wij iedere week een statushouder uit de gemeente Noordenveld, die (vrijwilligers)werk verricht en zo bijdraagt aan de integratie in een nieuwe omgeving. In deel twee zien wij Malak uit Norg, die vrijwilligerswerk verricht bij de Kledingbank te Roden. Haar aanstekelijke enthousiasme heeft ervoor gezorgd dat zij al gauw haar plek vond aan de 1e Energieweg te Roden.
De familie van Malak woont nu al bijna drie jaar in Norg, waar zij inmiddels bekenden zijn. Zowat het hele gezin is actief in het dorp. Vader Adel (die in deel 4 aan bod komt) doet vrijwilligerswerk bij de voetbalvereniging GOMOS en zoon Noury werkt bij het bewegingscentrum in Norg. Moeder Malak vervult haar taken dus in Roden. De trotse moeder van het gezin dat oorspronkelijk uit Aleppo komt, werkt sinds januari 2018 bij de Kledingbank. Het leukste aan haar werk, vindt ze het contact. ‘Kennismaken met vrouwen, vind ik leuk’, zegt ze. ‘Het contact is hier makkelijk. De mensen zijn heel vriendelijk.’ Malak is zelf erg sociaal en doet vrijwel alles met een grote glimlach. Het feit dat zij zo benaderbaar is, zorgt ervoor dat klanten van de Kledingbank – die het niet breed hebben – zich toch op hun gemak voelen. Een kwaliteit die maakt dat de vrijwilligers goud waard zijn.
Malak heeft het er maar druk mee. Naast haar vrijwilligerswerk voor de Kledingbank, vervult ze de rol als gastvrouw bij Kunstencentrum K38. ‘Ik wil werken en vind het daar heel leuk.’ Ze doet dus veel werkervaring op. Daarnaast volgt ze – samen met man Adel – een studie Nederlands. In Syrië behaalde ze haar diploma voor een kappersopleiding, maar daar doet ze momenteel niet zoveel mee. Ze is druk met het helpen van haar drie dochters en twee zonen. Ze hoopt zo snel mogelijk haar studie Nederlands af te ronden en is vooral heel trots op haar kinderen die zich in Nederland fantastisch ontwikkelen.
Wat nog wel eens lastig is, is dat haar moeder nog in Syrië woont. Dat vindt Malak best spannend en ze probeert dan ook zo vaak mogelijk contact met haar te hebben. Een tijdje terug overleed haar vader. Door de afstand is het niet mogelijk geweest om goed afscheid van hem te nemen. Daar heeft Malak veel verdriet om gehad.
Desondanks ziet ze de toekomst positief in. Medevrijwilliger Remmie Pruim is zeer te spreken over Malak. ‘Ze past heel goed in de groep. Ze is aardig en heeft verstand van kleding.’ Dat laatste is natuurlijk geen slechte eigenschap voor iemand die werkzaam is in de Kledingbank. ‘Malak zorgt ervoor dat alles netjes blijft en weer terug wordt gehangen in de rekken.’ Saillant detail: Malak en Remmie zijn toevallig overburen.
Als Malak kijkt naar de toekomst, wil ze vooral dat haar kinderen gelukkig worden in Nederland en hier goed terecht komen. Inmiddels is Malak zelfs oma geworden, waardoor een nieuwe uitdaging in het verschiet ligt. Zorgen lijkt ze zich niet te hoeven maken over haar gezin. Zij weten zich door hard werk en enthousiasme, vlekkeloos aan te passen in Noordenveld.
