Enumatil, Café Otter

Afbeelding
rondje deur mien westerkwartier
ENUMATIL – Enumatil is een dorp in de gemeente Leek, gelegen bij de gelijknamige brug (til) Enuma over het Hoendiep. Daar komt ook de naam vandaan. Enumatil heeft ruim 300 inwoners en ligt ten zuiden van Briltil. De gemeentegrens tussen de vroegere gemeenten Leek, Zuidhorn en Niekerk (tegenwoordig onderdeel van de gemeente Grootegast) liep voor de gemeentelijke herindeling dwars door het dorp, zodat Enumatil in drie verschillende gemeenten lag. Deze grens is bij de herindeling in 1985 zodanig gewijzigd dat het dorp nagenoeg compleet in Leek ligt
Enumatil. Café Otter.
Op de zuidoosthoek van de brug in Enumatil staat een Rijksmonument. Het voormalige café Otter. Het gebouw is een Rijksmonument geworden vanwege het bijzondere interieur dat er is gehuisvest. De gelagkamer bevat een tapkast met toog. Schitterend, in alle eenvoud en met minimale afmetingen. De Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed beschrijft het interieur als volgt:
In het interieur zijn onder meer van belang de plankenvloer en het balkenplafond met gietijzeren ventilatierooster (met afbeelding van Ceres, godin van de landbouw), de gehoute vouwblinden, de gehoute (demontabele) wand met opgeklampte deur (waardoor de caféruimte kan worden vergroot), tap, houten toogkast met klassiek aandoende vormgeving en biertap (opslag vaten in kelder eronder); de gehoute lambriseringen en de wanden van lindengroen geschilderd kraalschot met langs de bovenrand sjabloondecoraties in de vorm van gestileerde flessen en glazen, uitgevoerd in lichtbruin en groen. Achter de toegangsdeur ligt een houten tochtportaal met een rechte en een gebogen wand, en een gebogen tochtdeur. Waardering Hoekpand met café-interieur van algemeen cultuurhistorisch en stedenbouwkundig belang en van belang wegens de zeldzaamheidswaarde van het interieur. Het hoekpand is van belang vanwege de hoofdvorm, het materiaalgebruik, de lichtgetoogde raam- en deuropeningen alsook de kenmerkende ligging op een kruispunt van landwegen en een waterweg met ijzeren draaibrug. Het café-interieur is van cultuurhistorisch belang als een bijzonder voorbeeld van een typologische ontwikkeling. Het heeft zeldzaamheidswaarde omdat het één van de weinige nog bewaard gebleven café-interieurs uit het begin van de twintigste eeuw in Nederland is. Het is tevens van belang vanwege de herkenbaarheid en de gaafheid.
In dit café, toen het nog in gebruik was als zodanig, maakte ik ooit een bijzondere gebeurtenis mee. Het was in de beginjaren zeventig van de vorige eeuw. Op een avond moest ik met een drietal collega zangers, een tenor, een alt en een sopraan, solozingen bij een concert in de Kerk van Enumatil. Wij waren alle vier begin twintigers en het optreden bezorgde ons wel enige spanning. Veel te vroeg aanwezig besloten wij om eerst maar even naar het café te gaan om ons zelf wat moed in te drinken.
Mijn vriend en ik bestelden een jonge jenever, de sopraan bestelde een martini en de andere dame durfde het niet aan om iets sterks te nemen, “Ik wil groag n tonic met citroen”. De herbergierster was ons prima van dienst, alleen keken we wel heel erg raar aan tegen de tonic. Het glas vol drinken had iets weg van een glas urine, qua uiterlijk dan. Navraag bij de kasteleinse bracht de oplossing. Ze had het glas gevuld met tonic en dat gemixt met een citroenjenevertje. “Ik har nog nooit eerder zo’n bestelling had” zei ze, “ik von t al bietje gek”.
We hebben er ontzettend hard om gelachen en vriendin alt zei achteraf dat het prima smaakte. En het optreden bij het concert? Dat liep als een trein. Totale ontspanning bracht een topprestatie! Laat daarom café Otter alstublieft nooit verdwijnen.

UIT DE KRANT