“Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik voor mezelf muziek maak”
Musiceren is voor Marijke Mathot een Hobby met een hele grote H
Marijke Mathot is als bestuurslid van de Culturele Driehoek Roderwolde (met Café Het Rode Hert, de molen Woldzigt en het pittoreske Jacobskerkje als speerpunten) in haar woonplaats intensief met het culturele leven in alle denkbare vormen betrokken. Streektaal, poëzie, kunst, theater en uiteraard muziek vormen de kernthema’s van deze enthousiaste organisatie die elk jaar met een gevarieerd en origineel programma veel publiek – uit Roderwolde en verre omstreken – trekt. Zelf speelt Mathot piano en heeft ze daarin ook les gegeven. Maar de saxofoon is haar lievelingsinstrument. Ze beroert daarnaast de synthesizer, de basgitaar en ‘een beetje’ de gitaar. Twee popbands kennen haar als enthousiast muzikant: de band Fatal Injection van haar werkgever het UMCG en de Peizer popformatie Supah Nice. En ze zingt ook. “In achtergrondkoortjes, tweede stem en de lalala-refreintjes omdat ik dyslecties ben dus het lezen van teksten niet mijn sterkste kant is.”
Ziedaar de hobby’s – “Schrijf dat maar met een hoofdletter H”- van de sinds ruim dertig jaar in Roderwolde wonende, in Amsterdam geboren en in Bussum opgegroeide Marijke Mathot (inderdaad een Hugenotennaam.) Logisch, dat ze bijna elk vrij uurtje aan de muziek besteedt. “Er gaat echt geen dag voorbij zonder dat ik de toetsen of de saxofoon aanraak,”erkent ze volmondig. Die liefde voor de muziek heeft ze van huis uit meegekregen. Haar ouders bespeelden zelf geen instrument maar minden de muziek zéér. “De creatief uitvoerende genen zijn kennelijk een generatie overgesprongen,”zegt Marijke. “Want mijn opa was een korenspecialist, mijn zus Tini – getrouwd met de componist en dirigent Ton Koopman – is een bekende bespeelster van het klavecimbel, zus Leonie is professioneel celliste en mijn jongste broer drumt. Ik ging na de middelbare school naar het conservatorium, volgde er de studie algemene muzikale vorming maar die heb ik niet helemaal afgemaakt. Dyslectie, toendertijd zwaar onderschat, belemmerde mij het lezen te zeer. Jammer, maar ik heb wel een aantal jaren pianoles gegeven, ook hier in Roderwolde waarnaar we vanwege het werk zijn verhuisd.”
Met een fraaie witte piano op de achtergrond vertelt Mathot in de huiskamer van haar woonboerderij aan de Roderwolderdijk in vogelvlucht verder over haar muzikale besognes. “Alle kinderen kregen thuis pianoles. Klassiek vind ik prachtig, maar pop ook. Mijn broer speelde klassiek gitaar en dat heb ik me tijdens een langdurige ziekteperiode zelf aangeleerd. Een ander broertje drumde in een band; daar hadden ze een bassist nodig en toen sprong ik in dat gat. De klanken van een saxofoon boeiden me altijd al, en vijf jaar geleden heb ik daarin les genomen. Het is, als ik zou moeten kiezen – wat ik op dat gebied niet graag zou doen – mijn lievelingsinstrument geworden. Muziek maken is mijn hobby, echt met een grote H,” herhaalt ze nogmaals. “Ik zou niet zonder kunnen en willen. Muziek beheerst echt mijn leven. Het leuke is, dat die liefde ook op mijn beide kinderen is overgesprongen. Zoon Jerre speelt heel verdienstelijk blokfluit – dat is een mooi maar zwaar onderschat instrument, hoor – en dochter Barbara beroert de pianotoetsen. Ook voor hen is muziek maken een fantastische uitlaatklep.”
In de Culturele Driehoek Roderwolde werd Marijke Mathot een jaar of drie geleden echt actief, toen haar werd gevraagd om voor ‘alle muzikanten uit het dorp’ een jubileumlied ter gelegenheid van het vijfjarig bestaan te componeren en dit door het te vormen dorpsorkest te laten uitvoeren. “Dat werd een groot succes,”vertelt ze, nog nagenietend. “En zo werd ik verder de Driehoek ingezogen. We proberen met elkaar elk seizoen gevarieerde programma’s te brengen en dat lukt ons goed. Toch zou ik graag willen, dat er op scholen – te beginnen met het basisonderwijs – meer aandacht aan kunst & cultuur zou worden besteed. Het verrijkt je leven zó. En een, of liever DE, wens voor mezelf? Ooit nog eens deel uit maken van een big band!” Dat laatste zegt ze met een uitroepteken.
