Explosie van vreugde, Napolitaanse dropstaafjes, ‘Way of Love en ‘EK Traplopen’
actueel
Met VV Roden naar opening EK Vrouwen
RODEN/UTRECHT – Een fantastisch gebaar van VV Roden: met de bus naar de opening van het eerste EK voor vrouwen in ons land ooit. Het bestuur bekostigde een bus, terwijl kaartjes besteld werden. De Krant maakte de historische reis ook mee.
Want: terreurdreiging hield een hele groep thuis. En dus werd op facebook nog geprobeerd de laatste kaartjes te slijten. Naast de persmuskiet en partner gingen zelfs twee personen uit Apeldoorn (‘Geerjo’ en Norea) mee. De reis werd georganiseerd door Jeroen Scharft (coördinator damesvoetbal) en Henk Brink, voorzitter Jeugdcommissie en betrokken bij meidenvoetbal. Net als het Nederlands vrouwenelftal gaat het ook met het dames en meidenvoetbal in Roden vooruit. VV Roden heeft dit seizoen een dameselftal.
Er is inmiddels een technische commissie en sommige meiden spelen bij de jongens. “Normaal organiseren teams afzonderlijk activiteiten, we vonden een gezamenlijk iets ook leuk en is mooie invulling in de voetballoze periode”, legt Brink uit. Aanvankelijk was het de bedoeling om een busreis voor de meiden van VV Roden te organiseren. Het werd een zeer gemengd gezelschap van meisjes, jongens, vaders en moeders, de meesten gekleed in oranje. En dus is de sfeer anders dan een voetbalreis met alleen mannen. Nagels worden gelakt, Nederlandse vlag op de wangen (wel eerst rood boven!) en dan al die versnaperingen: van Napolitaanse dropstaafjes, zure matten, en ja ook een enkel bierblikje. Het is rustig in de bus. Rustige muziek (iets met bad girl en wasmachine), geen ‘hoempapa Oranje’. “Verstappen vierde!”, roept Brink. Geen gejuich in de bus. Het verzoek om na afloop langs de McDonalds te gaan, wordt afgewezen door de buschauffeur. “Gewoon geen avondeten”, mompelen enkele meisjes.
Eenmaal in Utrecht zien vrouwen iets leuks in een van woningen: “tepels!”, roepen ze naar een man in blote bast. In Utrecht begint de chaos. Een ambulance moet er langs en overal politie. Toch terrorisme? We stappen voor stadion Nieuw Galgenwaard uit en hebben toegangskaarten voor vak City Side Blok Z. Niet te verwarren met Z-side. Het plein kleurt helemaal oranje. Een kar met stampende muziek (‘silent’, stil staat op de bak!) probeert de massa in beweging te krijgen. De controle is streng. “Waarom is die vloer rood?’, vraag de kleine Norea, in het overwegend oranje paradijs. Rood, de huiskleuren van FC Utrecht. Weet zij veel. Maar op de tribune ook verbazing van volwassenen. Waarom een gele vlag op de stoel? Een man probeert het publiek op te peppen: “Laat horen hoe gezellig Nederland kan zijn”. Er klinken liedjes als ‘Wave of Love’ en ‘Lekker Ding’. Het is een kleurrijke vlaggenzee. De opstellingen worden twee keer omgeroepen. Dan de wedstrijd van de Leeuwinnen tegen de ‘Noorwinnen’.
Opvallend verschil in beleving: mannen springen bijkans tegen het plafond bij een kans, terwijl de vrouwen blijven zitten. Dezelfde vrouwen kunnen tijdens de wedstrijd dan ook weer niet zitten. Het is de hele tijd heen en weer lopen op de trappen. Prachtig is de verkoper van ijs, in zijn witte jas uit de jaren zestig. Een man komt na twintig minuten nog eens binnen. In minuut 32 gaat iedereen ineens staan en wordt er geklapt. Is het voor het koningspaar, dat ook aanwezig zou zijn? Of voor Appie? Nee, vanwege het overlijden van de 32-jarige Sylvia Nooijs, die onlangs overleed. In de rust is het onmogelijk om een versnapering te halen. Rijen dik drommen samen. Toch gaan de worsten als warme broodjes over de toonbank. Vrouwen zijn creatief en dragen hun worsten in hun oranje hoed. Van terreurdreiging is geen sprake, wel een explosie van vreugde, wanneer Nederland na rust eindelijk scoort. Achter ons horen we twee mannen de hele wedstrijd mompelen over tactiek. Mensen zijn overwegend tevreden over de leeuwinnen, die haar mannetje staan tegen de sterk geachte Noren.
Vrouwen hebben een eigen kijk op het spelletje. “Waarom wisselen ze de speler die wel een doelpunt maakt”?, over de achteraf historische doelpuntenmaakster, Shanice van de Sanden. Dit heet ook tactiek. Na afloop staat iedereen de helden uit te zwaaien, komende uit het stadion (“dat ze niet douchen”) en staat de bus in het chaotische verkeer gewoon weer klaar voor de deur van het stadion. We kopen nog een colaatje, die duurder is dan de hele reis (!). Op de terugweg is er onenigheid over de muziek. We horen soms drie stations door elkaar. Ruben toont zich de moppentapper (over worteltjestaart). De bus wordt dan gekaapt. Humor in de bus. De buschauffeur draait dan keurig op tijd, elf uur, de parkeerplaats van VV Roden op, waar mensen in afwachting zijn van de feestvierders. Een ding was vergeten: verstoppen in de bus. Als een schoolreis. Een schoolreis was het. Een historische. Dankzij VV Roden. En kijkje achter de schermen? CHECK het FILMPJE op Facebook en de website!
RODEN/UTRECHT – Een fantastisch gebaar van VV Roden: met de bus naar de opening van het eerste EK voor vrouwen in ons land ooit. Het bestuur bekostigde een bus, terwijl kaartjes besteld werden. De Krant maakte de historische reis ook mee.
Want: terreurdreiging hield een hele groep thuis. En dus werd op facebook nog geprobeerd de laatste kaartjes te slijten. Naast de persmuskiet en partner gingen zelfs twee personen uit Apeldoorn (‘Geerjo’ en Norea) mee. De reis werd georganiseerd door Jeroen Scharft (coördinator damesvoetbal) en Henk Brink, voorzitter Jeugdcommissie en betrokken bij meidenvoetbal. Net als het Nederlands vrouwenelftal gaat het ook met het dames en meidenvoetbal in Roden vooruit. VV Roden heeft dit seizoen een dameselftal.
Er is inmiddels een technische commissie en sommige meiden spelen bij de jongens. “Normaal organiseren teams afzonderlijk activiteiten, we vonden een gezamenlijk iets ook leuk en is mooie invulling in de voetballoze periode”, legt Brink uit. Aanvankelijk was het de bedoeling om een busreis voor de meiden van VV Roden te organiseren. Het werd een zeer gemengd gezelschap van meisjes, jongens, vaders en moeders, de meesten gekleed in oranje. En dus is de sfeer anders dan een voetbalreis met alleen mannen. Nagels worden gelakt, Nederlandse vlag op de wangen (wel eerst rood boven!) en dan al die versnaperingen: van Napolitaanse dropstaafjes, zure matten, en ja ook een enkel bierblikje. Het is rustig in de bus. Rustige muziek (iets met bad girl en wasmachine), geen ‘hoempapa Oranje’. “Verstappen vierde!”, roept Brink. Geen gejuich in de bus. Het verzoek om na afloop langs de McDonalds te gaan, wordt afgewezen door de buschauffeur. “Gewoon geen avondeten”, mompelen enkele meisjes.
Eenmaal in Utrecht zien vrouwen iets leuks in een van woningen: “tepels!”, roepen ze naar een man in blote bast. In Utrecht begint de chaos. Een ambulance moet er langs en overal politie. Toch terrorisme? We stappen voor stadion Nieuw Galgenwaard uit en hebben toegangskaarten voor vak City Side Blok Z. Niet te verwarren met Z-side. Het plein kleurt helemaal oranje. Een kar met stampende muziek (‘silent’, stil staat op de bak!) probeert de massa in beweging te krijgen. De controle is streng. “Waarom is die vloer rood?’, vraag de kleine Norea, in het overwegend oranje paradijs. Rood, de huiskleuren van FC Utrecht. Weet zij veel. Maar op de tribune ook verbazing van volwassenen. Waarom een gele vlag op de stoel? Een man probeert het publiek op te peppen: “Laat horen hoe gezellig Nederland kan zijn”. Er klinken liedjes als ‘Wave of Love’ en ‘Lekker Ding’. Het is een kleurrijke vlaggenzee. De opstellingen worden twee keer omgeroepen. Dan de wedstrijd van de Leeuwinnen tegen de ‘Noorwinnen’.
Opvallend verschil in beleving: mannen springen bijkans tegen het plafond bij een kans, terwijl de vrouwen blijven zitten. Dezelfde vrouwen kunnen tijdens de wedstrijd dan ook weer niet zitten. Het is de hele tijd heen en weer lopen op de trappen. Prachtig is de verkoper van ijs, in zijn witte jas uit de jaren zestig. Een man komt na twintig minuten nog eens binnen. In minuut 32 gaat iedereen ineens staan en wordt er geklapt. Is het voor het koningspaar, dat ook aanwezig zou zijn? Of voor Appie? Nee, vanwege het overlijden van de 32-jarige Sylvia Nooijs, die onlangs overleed. In de rust is het onmogelijk om een versnapering te halen. Rijen dik drommen samen. Toch gaan de worsten als warme broodjes over de toonbank. Vrouwen zijn creatief en dragen hun worsten in hun oranje hoed. Van terreurdreiging is geen sprake, wel een explosie van vreugde, wanneer Nederland na rust eindelijk scoort. Achter ons horen we twee mannen de hele wedstrijd mompelen over tactiek. Mensen zijn overwegend tevreden over de leeuwinnen, die haar mannetje staan tegen de sterk geachte Noren.
Vrouwen hebben een eigen kijk op het spelletje. “Waarom wisselen ze de speler die wel een doelpunt maakt”?, over de achteraf historische doelpuntenmaakster, Shanice van de Sanden. Dit heet ook tactiek. Na afloop staat iedereen de helden uit te zwaaien, komende uit het stadion (“dat ze niet douchen”) en staat de bus in het chaotische verkeer gewoon weer klaar voor de deur van het stadion. We kopen nog een colaatje, die duurder is dan de hele reis (!). Op de terugweg is er onenigheid over de muziek. We horen soms drie stations door elkaar. Ruben toont zich de moppentapper (over worteltjestaart). De bus wordt dan gekaapt. Humor in de bus. De buschauffeur draait dan keurig op tijd, elf uur, de parkeerplaats van VV Roden op, waar mensen in afwachting zijn van de feestvierders. Een ding was vergeten: verstoppen in de bus. Als een schoolreis. Een schoolreis was het. Een historische. Dankzij VV Roden. En kijkje achter de schermen? CHECK het FILMPJE op Facebook en de website!